Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος*

* Διπλ. Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης (M.Eng.) Πολυτεχνείου Κρήτης. Μέλος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ). Διαπιστευμένο επαγγελματικό μέλος της Αμερικάνικης Ένωσης Μηχανικών Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας (ASSE).


Περίληψη

Εισαγωγή: Ο μόλυβδος και οι χημικές του ενώσεις είναι τοξικές ουσίες οι οποίες εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό και τον καθιστούν επικίνδυνο ιδιαιτέρως για τα μικρά παιδιά καθώς προσβάλλει μακροχρόνια τον εγκέφαλό τους. Μία άγνωστη, για το ευρύτερο κοινό, προέλευση αυτού του κινδύνου αποτελούν τα χρώματα (μπογιές) που χρησιμοποιούνται στο βάψιμο των σπιτιών μας και τα οποία περιέχουν μόλυβδο. Το άρθρο αυτό αποτελεί μία προσπάθεια διερεύνησης της υφιστάμενης κατάστασης στη χώρα μας όσο αφορά στην παρουσία του μολύβδου στα κτίρια και τους πιθανούς κινδύνους από αυτόν.

Υλικό και μέθοδοι: Η αναζήτηση βιβλιογραφίας για την ανασκόπηση έγινε στα αρχεία της Αμερικάνικης Ένωσης Μηχανικών Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας (ASSE) και την εξέταση των σχετικών άρθρων.

Αποτελέσματα: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από το μόλυβδο προέρχεται από τα παλαιότερα κτίρια, στα οποία κατοικούν οικογένειες με μικρά παιδιά μικρότερα των έξι ετών με χαμηλό εισόδημα και στα οποία γίνονται επισκευαστικές εργασίες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν αναταράξεις και απελευθέρωση του μολύβδου από τα χρώματα. Οι ενοικιαζόμενες κατοικίες βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο από τις ιδιόκτητες. Οι πιθανότητες παρουσίας μολυβδούχων χρωμάτων στις αστικές και ημιαστικές/αγροτικές περιοχές είναι ακριβώς ίδιες.

Συμπεράσματα: Η έγκαιρη αναγνώριση της δηλητηρίασης από το μόλυβδο και η λήψη των ανάλογων προληπτικών και θεραπευτικών μέτρων μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο τα παιδιά να υποστούν μόνιμες βλάβες από τον τοξικό αυτό παράγοντα. Η πολιτεία πρέπει να θεσπίσει ακόμη πιο αυστηρή και εξειδικευμένη νομοθεσία με στόχο την περαιτέρω προστασία των παιδιών από το μόλυβδο που προέρχεται από τα μολυβδούχα χρώματα.

Λέξεις κλειδιά: Υγιεινή και Ασφάλεια, μόλυβδος, μολυβδούχα χρώματα

Επικοινωνία: Σωτήρης Καμενόπουλος, e-mail: safetykamen@yahoo.com




"Exposure of small children to lead-based paints: current conditions in Greece"


Abstract

Background: Lead is a metallic element that has long been recognized as a health hazard especially to small children. Chronic exposure to lead causes damage to blood forming organs, kidneys, and reproductive organs. The exposure to lead-based paint residential environments can be directly from painted surfaces or, more commonly, from dusts and soils that have been contaminated by lead-based paint. This article is an effort to describe current conditions in Greece and exposure of small children to lead-based paints.

Methods: The literature search for this review was performed mainly on American Society of Safety Engineers archives. Following selection of the relevant papers, a manual search of their references was made.

Results: Old buildings, that are inhabited by families with children aged less than 6 years old are considered to be in higher risk related to the existence of lead based paints. Other critical factors that increase the probability of exposure to lead paint based paints are: if the residence is under repair and/or reconstruction and if the residence is under rental contract. Urban areas have the same probability of exposure with suburban/rural areas.

Conclusions: Early diagnosis and preventive measures could reduce the exposure risk to lead based paints and their toxic substances. Greek authorities shall enact detailed and strict regulations to prevent the exposure of children to lead based paints.

Key words: Safety and Health, Lead, Lead based paints

Correspondence:
Sotiris Kamenopoulos, e-mail: safetykamen@yahoo.com


Εισαγωγή
Η χρήση του μολύβδου ως κύριο συστατικό σε διάφορα προϊόντα στη χώρα μας είναι πολύ μεγάλη. Ένα από αυτά τα προϊόντα είναι και τα κοινά χρώματα (μπογιές), που χρησιμοποιούνται για τη βαφή των κτιρίων. Το άρθρο αυτό αποτελεί μία προσπάθεια καταγραφής των προβλημάτων, που προκύπτουν από τη χρήση των μολυβδούχων χρωμάτων σε κτίρια που κατοικούν οικογένειες με μικρά παιδιά καθώς στη χώρα μας δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένες οι μέθοδοι περιορισμού των μολυβδούχων χρωμάτων (Lead-Based Paint Abatement Methods), οι οποίες χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρεττανία κλπ.).

Ο μόλυβδος είναι χημικό στοιχείο, το οποίο συμβολίζεται με τους λατινικούς χαρακτήρες Pb. Ως συστατικό στοιχείο χρησιμοποιείται σε πολλά προϊόντα. Η πυκνότητά του είναι 11,34 g/cm³, το σημείο βρασμού του είναι 1.740°C και το σημείο τήξης του 327,5°C. Ο γαληνίτης (ένωση μολύβδου και θείου) είναι η κύρια πηγή εξόρυξης του μετάλλου.


Ιστορική αναδρομή – Παραγωγή

Η συστηματική και εντατική εκμετάλλευση των αργυρομολυβδούχων μεταλλευμάτων ξεκινά κατά τη διάρκεια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας το 508 π.Χ. Με τον άργυρο του Λαυρίου και τη φορολογία ο Περικλής κατασκεύασε τα περίφημα μνημεία του Χρυσού Αιώνα των Αθηνών. Οι πρώτες ιατρικές αναφορές για το μόλυβδο αφορούν στον Ιπποκράτη, ο οποίος περιγράφει την περίπτωση κοιλιακού κωλικού σε εργάτη μεταλλείου και τον Νίκανδρο, ο οποίος τον 2ο αιώνα π.Χ. παρατήρησε τη σχέση μεταξύ της έκθεσης στο μόλυβδο και της παρουσίας διάφορων συμπτωμάτων όπως η ωχρότητα, δυσκοιλιότητα, κωλικοί και παράλυση. Μετά την κλασσική αρχαιότητα διακόπτεται κάθε σοβαρή μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα.
Στο διάστημα 1875-1904 ξεκινά στο Λαύριο η εξόρυξη του μολύβδου, η οποία μέχρι το 1895 εξελίσσεται σε ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα παραγωγής. Στο τέλος της δεκαετίας του 1920, η συνεχιζόμενη πτώση των τιμών του μολύβδου και η σταδιακή εξάντληση των κοιτασμάτων καθιστούν ασύμφορη την εξόρυξη του μεταλλεύματος και μειώνεται η παραγωγή του. Το συγκρότημα του Λαυρίου διέκοψε οριστικά τη λειτουργία του το 1989 [1].
Η παγκόσμια παραγωγή μολύβδου για το έτος 2002 υπολογίζεται σε περίπου 2.829.000 μετρικούς τόνους [2]. Η παραγωγή μολύβδου στην Ελλάδα για την αντίστοιχη περίοδο ήταν 29.300 μετρικοί τόνοι [3], δηλαδή αποτελεί περίπου το 1% της παγκόσμιας παραγωγής.


Χρήσεις – Διαδικασία & τρόποι έκθεσης

Ο μόλυβδος συναντάται στο φυσικό περιβάλλον αλλά και σε τεχνητή μορφή εκατοντάδες χρόνια και χρησιμοποιείται ως συστατικό σε πάρα πολλά προϊόντα, όπως π.χ. σε σμάλτα κεραμικών, συσσωρευτών (μπαταριών), ηλεκτροδίων συγκόλλησης, κραμάτων για σφαίρες και σκάγια, πλαστικά (ως σταθεροποιητής), ηλεκτρικών καλωδίων, χρωμάτων, βερνικιών κ.λπ.

Το επίπεδο του μολύβδου στο έδαφος συνήθως δεν ξεπερνά τα 50 ppm, ωστόσο η συχνή χρήση του μολύβδου από τον άνθρωπο έχει προκαλέσει την αυξημένη παρουσία του στο περιβάλλον. Διεθνώς έχουν καταγραφεί και συγκεντρώσεις μολύβδου άνω των 11.000 ppm [4].
Η διαδικασία της περιβαλλοντικής μόλυνσης είναι απλή. Τα σωματίδια του μολύβδου «κολλάνε» πάνω στα σωματίδια της σκόνης και μεταφέρονται μέσω αυτών και του αέρα σε μακρινές αποστάσεις. Η μολυβδούχα πλέον σκόνη επικάθεται στο έδαφος και παραμένει εκεί για πολλά χρόνια. Επιπροσθέτως, οι υψηλές βροχοπτώσεις προκαλούν τη μεταφορά του επικαθήμενου στο έδαφος μολύβδου μέσα στο υπέδαφος προκαλώντας τελικά τη μόλυνση των υπόγειων υδάτων [4].

Γενικότερα όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι στο μόλυβδο, καθώς αυτός είναι ευρύτατα διασκορπισμένος στο περιβάλλον και υπάρχουν διάφοροι τρόποι έκθεσης σε αυτόν. Αυτοί μπορεί να είναι μέσω του νερού, του εδάφους και του αέρα.


Ασθένειες του Μολύβδου

Ο μόλυβδος και οι ενώσεις του είναι τοξικές ουσίες και ευθύνονται για μια σειρά από συμπτώματα και επαγγελματικές ασθένειες, που μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να οδηγήσουν και στο θάνατο. Η χρόνια δηλητηρίαση από το μόλυβδο ονομάζεται μολυβδίωση και είναι ιστορικά η πρώτη επαγγελματική ασθένεια, που καταγράφηκε και αναγνωρίστηκε. Η ασθένεια αυτή εμφανίζει σταδιακά μία σειρά από ενοχλήματα και συμπτώματα, που αφορούν κυρίως στο γαστρεντερικό, το καρδιοαγγειακό, το αιματοποιητικό, το ουροποιητικό (νεφροί), το νευρικό καθώς και στο σύστημα αναπαραγωγής [11].

Ο μόλυβδος εισέρχεται στον ανθρώπινο οργανισμό με την εισπνοή (π.χ. σκόνες, καπνοί, ατμοί), με την κατάποση (π.χ. βρώμικα χέρια, μολυσμένες τροφές, τσιγάρα) και με τη δερματική επαφή. Ο μόλυβδος μέσω του αίματος μεταφέρεται με τα ερυθρά αιμοσφαίρια σε όλο το ανθρώπινο σώμα και αποθηκεύεται στα οστά, στο συκώτι και τους νεφρούς. Η αποβολή του πραγματοποιείται από τα νεφρά μέσω των ούρων και από το συκώτι μέσω της χολής και των κοπράνων [5].

Όλα τα παραπάνω καθιστούν το μόλυβδο και τις ενώσεις του ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο χημικό στοιχείο, το οποίο συναντάται σε πολλές καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες και ο οποίος μπορεί να προκαλέσει πολλές χρόνιες παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο μόλυβδος είναι ένα δηλητήριο για τον εγκέφαλο των παιδιών και μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά, στην ανάπτυξη, στο επίπεδο νοημοσύνης, στις πνευματικές λειτουργίες και ικανότητες τους. Στις χειρότερες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει την εγκεφαλοπάθεια του μολύβδου η οποία χαρακτηρίζεται από σπασμούς, κώμα και όχι σπάνια από θάνατο. Τα παιδιά που επιβιώνουν μετά από την εγκεφαλοπάθεια του μολύβδου έχουν σοβαρά κατάλοιπα με νευρολογικές αναπηρίες.

Μακροχρόνιες μελέτες που έχουν γίνει σε παιδιά από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία, έδειξαν ότι οι βλάβες που προκαλούνται στον εγκέφαλο των παιδιών και ιδιαίτερα όσον αφορά στις πνευματικές τους ικανότητες, μπορεί να δημιουργούνται χωρίς να υπάρχουν κλινικά σημεία. Δηλαδή, ο μόλυβδος και σε χαμηλά επίπεδα, σε μακρύ όμως χρονικό ορίζοντα, προκαλεί σοβαρή μείωση των νοητικών και πνευματικών ικανοτήτων των παιδιών. Επίσης, το δυσάρεστο είναι ότι οι βλάβες αυτές δεν είναι ανατρέψιμες έστω και εάν δοθεί θεραπεία, η οποία θα μειώσει τα επίπεδα του μολύβδου μέσα στο αίμα των παιδιών. Τα παιδιά, τα οποία έχουν μικρές ποσότητες μολύβδου μέσα στο αίμα τους μπορεί να είναι υπερκινητικά, ευερέθιστα και να μην μπορούν να συγκεντρωθούν. Σε πιο ψηλές συγκεντρώσεις τα παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα μάθησης, προβλήματα στην ανάγνωση, καθυστέρηση στην ανάπτυξη και απώλεια ακοής. Σε ψηλά επίπεδα προκαλεί στον εγκέφαλο των παιδιών μόνιμες βλάβες ακόμα και το θάνατο [6], [13].

Τα επίπεδα του μολύβδου μέσα στο αίμα των παιδιών πρέπει να μετρούνται σύμφωνα με διεθνή πρότυπα όπως π.χ. του Κέντρου Ελέγχου των Ασθενειών (Center for Disease Control-CDC) των ΗΠΑ. Ειδικότερα, προτείνεται η προληπτική εξέταση για μόλυβδο όλων των παιδιών μικρότερων των 72 μηνών. Αυτή η εξέταση είναι ακόμη πιο κρίσιμη σε παιδιά μικρότερα των 36 μηνών. Η εξέταση στις ΗΠΑ προτείνεται να ξεκινά σε όλα τα παιδιά ηλικίας έξι μηνών που ζουν σε σπίτια χτισμένα πριν το 1960 και είναι εκτεθειμένα σε μόλυβδο. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα παλαιότερα κτίρια παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο έκθεσης σε μόλυβδο [4].

Η αντίστοιχη ελληνική νομοθεσία προβλέπει σειρά συγκεκριμένων εξετάσεων αίματος και ούρων, στις οποίες υπολογίζονται συγκεκριμένοι δείκτες όπως: οι ποσότητες του μολύβδου, της δεϋδρατάσης δ-αμινολεβουλινικού οξέως (ALAD) και της ερυθροκυτταρικής ψευδαργυρούχου πρωτοπορφυρίνης (ΖΡΡ) στο αίμα. Επίσης, από την εξέταση ούρων υπολογίζεται η ποσότητα του μολύβδου, του δ-αμινολεβουλινικού οξέως (ALAU) και της κοπροπορφυρίνης ούρων (CPU) [5]. Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι η σχετική νομοθεσία [7] αφορά στους εργαζομένους που εκτίθενται σε μόλυβδο και όχι τα παιδιά.


Μόλυβδος και νομοθεσία

Η προστασία της υγείας των εργαζομένων που εκτίθενται στο μόλυβδο, έχει προβλεφθεί από το 1920 με το Νόμο 2994 "Περί κυρώσεως της διεθνούς συµβάσεως της Γ' Διεθνούς Συνδιασκέψεως Εργασίας της Γενεύης, της κανονιζούσης την χρήσιν του ανθρακικού µολύβδου (στουπετσίου) εν τοις χρωµατισµοίς" με το οποίο απαγορευόταν η χρήση «του θειϊκού μολύβδου και λοιπών προϊόντων περιεχόντων τας ουσίας ταύτας εις τα έργα εσωτερικού χρωματισμού οικοδομών...».

Ένας άλλος σταθμός στην προσπάθεια του Ελληνικού κράτους να προστατέψει τους εργαζομένους από την παρουσία μολύβδου στον εργασιακό χώρο πραγματοποιήθηκε το 1938 με τον ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ 1204 "Περί απαγορεύσεως της χρήσεως των µολυβδούχων χρωµάτων”. Με το νόμο αυτό απαγορεύθηκε για πρώτη φορά «εις τας εργασίας χρωµατισµού η χρήσις µολυβδούχων χρωµάτων περιεχόντων εις αναλογίαν µεγαλυτέραν των δύο επί τοις εκατόν (2%) µεταλλικόν µόλυβδον.»

Η αντίστοιχη νομοθεσία στις ΗΠΑ διαφοροποιεί τη χρήση χρωμάτων στους εργασιακούς χώρους και στους χώρους στους οποίους κατοικούν/ζουν μικρά παιδιά. Στην περίπτωση των εργασιακών χώρων το όριο αυτό στις ΗΠΑ είναι 0,5% [8], δηλαδή τέσσερις φορές μικρότερο (αυστηρότερο). Στην περίπτωση που τα κτίρια προορίζονται για χρήση από μικρά παιδιά (π.χ. σχολεία, παιδικοί σταθμοί, σπίτια με μικρά παιδιά, νοσοκομεία κ.λπ.) το όριο αυτό είναι 0,06%, δηλαδή είναι 33 φορές μικρότερο (αυστηρότερο) [8].

Η Οριακή Τιμή Έκθεσης (Threshold Limit Value-TLV) για το μόλυβδο στην Ελλάδα είναι σύμφωνα με τη νομοθεσία [9] τα 0.15 mg/m3. Η αντίστοιχη τιμή στις ΗΠΑ, τόσο σύμφωνα με την Αμερικάνικη Εταιρεία Κυβερνητικών Υγιεινολόγων Βιομηχανίας (ACGIH) όσο και με το Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ (OSHA), είναι τα 0,05 mg/m3, δηλαδή τρεις φορές μικρότερο (αυστηρότερο) [10] .


Μόλυβδος και κτίρια

Μεγάλος αριθμός ερευνών έχει δείξει ότι σημαντική πηγή έκθεσης σε μόλυβδο, ειδικά για τα μικρά παιδιά, αποτελούν τα μολυβδούχα χρώματα στα κτίρια καθώς και το έδαφος γύρω από αυτά. [12], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20]. Ο μόλυβδος στα χρώματα των κτιρίων επηρεάζει πολλές γενιές παιδιών καθώς έχει αναγνωρισθεί ως πηγή μόλυνσης, όπως αποδεικνύεται από μελέτες που πραγματοποιούνται πάνω από 100 χρόνια. [21] και [22].

Στις ΗΠΑ το 1990 είχε υπολογισθεί ότι υπήρχαν περίπου 64 εκατομμύρια σπίτια με επιφάνειες που πιθανώς περιείχαν μολυβδούχα χρώματα [23]. Έπειτα από την εφαρμογή συγκεκριμένης περιοριστικής νομοθεσίας [8] αλλά και ενός ολοκληρωμένου Προγράμματος Ελέγχου/Περιορισμού των Μολυβδούχων Χρωμάτων στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση, το 2000 υπολογίζεται ότι είχαν μειωθεί, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των παραπάνω μέτρων, σε 38 εκατομμύρια περίπου. Επίσης, έχει υπολογισθεί ότι μεταξύ των ετών 1996-1999 η μέση ποσότητα του μολύβδου στο αίμα των παιδιών είχε μειωθεί κατά 25% [25].

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τα παλαιότερα κτίρια, στα οποία κατοικούν οικογένειες με μικρά παιδιά μικρότερα των έξι ετών με χαμηλό εισόδημα και στα οποία γίνονται επισκευαστικές εργασίες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν αναταράξεις και απελευθέρωση του μολύβδου από τα χρώματα [23]. Έχει διαπιστωθεί, επίσης, ότι οι ενοικιαζόμενες κατοικίες βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο από τις ιδιόκτητες. Τέλος, οι πιθανότητες παρουσίας μολυβδούχων χρωμάτων στις αστικές και ημιαστικές/αγροτικές περιοχές είναι ακριβώς ίδιες [24].
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο γεγονός του νομοθετικού πλαισίου που περιβάλλει τις αγοραπωλησίες κτιρίων και ιδιαίτερα των παλαιότερων που πιθανώς περιέχουν μόλυβδο. Περιπτώσεις αγοραπωλησίας κτιρίων χωρίς τις απαραίτητες διαπιστεύσεις στα συμβόλαια ιδιοκτησίας σχετικά με την παρουσία ή μη μολυβδούχων χρωμάτων τιμωρούνται αυστηρά με υψηλά χρηματικά πρόστιμα [31].

Στην Ελλάδα, τα κτίρια που έχουν χτιστεί πριν από το 1920 ξεπερνούν τα 130.000, ενώ αυτά που έχουν χτιστεί μεταξύ των ετών 1920-45 υπολογίζονται σε 300.000. Οι επαγγελματικοί χώροι που έχουν χτιστεί πριν το 1945 ξεπερνούν τους 16.000 [29].

Διάφορες επιστημονικές μελέτες έχουν καταρτισθεί σχετικά με τις μεθόδους ελέγχου/περιορισμού των ήδη υπαρχόντων μολυβδούχων χρωμάτων στα κτίρια. Οι μελέτες αυτές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, όταν εφαρμοσθούν οι κατάλληλες μέθοδοι για τον περιορισμό/αποβολή των ήδη υπαρχόντων μολυβδούχων χρωμάτων από τα κτίρια υπάρχει μεγάλη μείωση στην παρουσία του μολύβδου στο αίμα των παιδιών [26], [27], [28].


Μέθοδοι περιορισμού του μολύβδου

Μία από τις κυριότερες πηγές μόλυνσης μολύβδου από την οποία κινδυνεύουν τα μικρά παιδιά είναι τα χρώματα (μπογιές). Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται η μόλυνση είναι κυρίως μέσω της κατάποσης. Η πιο συνηθισμένη κίνηση που κάνει ένα μικρό παιδί, είναι να βάζει τα χέρια του στο στόμα. Σε περίπτωση που το χρώμα (μπογιά) στον τοίχο έχει φθορές, τότε αυτό θα εισχωρήσει στον οργανισμό του παιδιού σε μορφή φλούδας μέσω των χεριών του [18] είτε σε μορφή σκόνης/χώματος [12], [30], [17]. Τα σημεία του σπιτιού, τα οποία συγκεντρώνουν κυρίως τα μολυβδούχα χρώματα υπό τη μορφή φλούδας/σκόνης είναι το πάτωμα κοντά στον τοίχο (κοντά στα σοβατεπί), τα οριζόντια περβάζια των παραθύρων, τα σημεία κοντά στις πόρτες, ο ίδιος ο τοίχος στο ύψος του παιδιού αλλά και έξω από το σπίτι περιμετρικά στο έδαφος κοντά στους τοίχους του σπιτιού υπό τη μορφή σκόνης πάνω στο χώμα.

Στις ΗΠΑ έχουν αναπτυχθεί συγκεκριμένες μέθοδοι περιορισμού/αποβολής των μολυβδούχων χρωμάτων από τα κτίρια οι οποίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στις μεθόδους αντικατάστασης και απομάκρυνσης (στρατηγικές απομάκρυνσης) και στις μεθόδους «περίφραξης» και δέσμευσης (στρατηγικές επικάλυψης).

Η μέθοδος της αντικατάστασης περιλαμβάνει την αντικατάσταση του μολυβδούχου χρώματος (μπογιάς) και των υποστρωμάτων του με νέο χρώμα και υπόστρωμα.

Η μέθοδος της απομάκρυνσης του χρώματος πραγματοποιείται ουσιαστικά με το διαχωρισμό του χρώματος από το υπόστρωμα. Η απομάκρυνση πραγματοποιείται είτε με ξύσιμο υπό υγρές συνθήκες, είτε με ειδικό πιστόλι που εκπέμπει θερμότητα, είτε με λειαντικό τροχό, είτε με ειδικά χημικά. Η μέθοδος της περίφραξης περιλαμβάνει τον αποκλεισμό της υποκείμενης επιφάνειας με ξύλινη επένδυση ή κάποιο άλλο υλικό σχεδιασμένο να αντέξει αρκετά χρόνια. Η μέθοδος της δέσμευσης περιλαμβάνει τη σφράγιση του μολυβδούχου χρώματος στην υποκείμενη επιφάνεια με τη χρήση ειδικού επιστρώματος υπό υγρή μορφή, που απλώνεται στην υποκείμενη επιφάνεια. Τα μη-μολυβδούχα χρώματα (δηλαδή αυτά που δεν περιέχουν καθόλου μόλυβδο - Lead Free Paint), δεν θεωρούνται υλικά δέσμευσης. Η μέθοδος αυτή θα πρέπει να αποφεύγεται στην περίπτωση επιφανειών, οι οποίες είναι υποκείμενες σε συχνές τριβές ή ξυσίματα όπως π.χ. οι πόρτες και τα παράθυρα [8], [32].

Στο σημείο αυτό να αναφερθεί το γεγονός ότι μετά την απομάκρυνση των μολυβδούχων χρωμάτων από τις μολυσμένες επιφάνειες, αυτές θεωρούνται και διαχειρίζονται ως επικίνδυνα απόβλητα και αποθηκεύονται σε ειδικούς χώρους. Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους κατά τις εργασίες απομάκρυνσης των μολυβδούχων χρωμάτων από τα κτίρια επιβάλλεται η τήρηση συγκεκριμένου πρωτοκόλλου και προτύπων άλλως η ζημιά που θα δημιουργηθεί από την απελευθέρωση του μολύβδου στο περιβάλλον (έστω και με τη μορφή σκόνης) θα είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, στην περίπτωση υποκείμενης σε μολυβδούχο χρώμα επιφάνειας εμβαδού 9 m2 περιεκτικότητας σε μόλυβδο 1 μg/cm2 έχει υπολογισθεί ότι μπορεί να δημιουργήσει μολυβδούχα σκόνη (που τυχόν παράγεται, όταν το χρώμα δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση) που φτάνει στο επίπεδο των 100.000 μg/m2 [24].

Των διαδικασιών αυτών προηγείται συνήθως η εξέταση των επιφανειών του κτιρίου για τη διαπίστωση της παρουσίας μολύβδου. Οι κυριότερες μέθοδοι για τη διαπίστωση αυτή είναι οι εξής: η XRF Analysis, η Paint Chip Sampling Method και η Wet Chemical Field Testing Method. Στην περίπτωση της XRF Analysis (X-Ray Fluorescence Testing) χρησιμοποιείται ειδική συσκευή (πιστόλι) εκπομπής υπεριώδους φωτός, το οποίο εντοπίζει στην υποκείμενη επιφάνεια το μολυβδούχο χρώμα καθώς και την περιεκτικότητα του χρώματος σε μόλυβδο. Η χρήση αυτών των συσκευών απαιτεί ειδική εκπαίδευση/διαπίστευση καθώς η παρουσία ακτίνων Χ εμπεριέχει κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Η μέθοδος Paint Chip Sampling Method περιλαμβάνει τη συλλογή δείγματος (φλουδών) χρώματος από την υποκείμενη επιφάνεια βάσει ειδικού πρωτοκόλλου το οποίο προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες. Στη συνέχεια ακολουθεί η εργαστηριακή εξέταση των δειγμάτων. Η μέθοδος Chemical Field Testing Method περιλαμβάνει τη χρήση ειδικών χημικών που αντιδρούν με το μόλυβδο του χρώματος. Τo πιο συνηθισμένo είναι το Na2S [33], [34].

Στις ΗΠΑ οι μέθοδοι περιορισμού των μολυβδούχων χρωμάτων διέπονται από εξαιρετικά πολύπλοκες διαδικασίες, στις οποίες εμπλέκονται πολλές διαφορετικές ειδικότητες εργαζομένων και απαιτείται ειδική εκπαίδευση/διαπίστευση για την πραγματοποίησή τους. Το έργο αυτό συνήθως αναλαμβάνουν ειδικευμένες εταιρείες του κλάδου υγιεινής και ασφάλειας.


Προτάσεις

Στην Ελλάδα, το υπάρχον νομικό πλαίσιο περί Υγιεινής και Ασφάλειας εργασίας (μέσω του Νόμου 1568/1985) και η θέσπιση του θεσμού του τεχνικού ασφάλειας και του ιατρού εργασίας δεν μπορεί από μόνο του να αντιμετωπίσει αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα.
Είναι σαφές ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη και η σωστή απομάκρυνση του μολύβδου από τον περιβάλλοντα χώρο.

Οι γονείς σε περίπτωση αγοράς χρωμάτων πρέπει να σιγουρεύονται ότι τα επίπεδα του μολύβδου σε αυτά είναι χαμηλά. Οι πηγές πληροφορίας για την πιθανή παρουσία του μολύβδου στα χρώματα είναι οι ετικέτες των δοχείων και το Δελτίο Δεδομένων Ασφάλειας Υλικού (MSDS), το οποίο διατίθεται υποχρεωτικά από τον προμηθευτή/κατασκευαστή/παρασκευαστή/εισαγωγέα του προϊόντος όποτε αυτό ζητηθεί από τον καταναλωτή.
Η έγκαιρη αναγνώριση της δηλητηρίασης από το μόλυβδο και η λήψη των ανάλογων προληπτικών και θεραπευτικών μέτρων μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο τα παιδιά να υποστούν μόνιμες βλάβες από τον τοξικό αυτό παράγοντα.

Η πολιτεία πρέπει να θεσπίσει ακόμη πιο αυστηρή και εξειδικευμένη νομοθεσία με στόχο την περαιτέρω προστασία των παιδιών από το μόλυβδο που προέρχεται από τα μολυβδούχα χρώματα. Η θέσπιση νόμου που θα προβλέπει συγκεκριμένους τρόπους απομάκρυνσης επικίνδυνων υλικών (όπως ο μόλυβδος και ο αμίαντος) από τα κτίρια σύμφωνα με διεθνή αναγνωρισμένα επιστημονικά πρότυπα είναι απαραίτητη.
Υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη για επέκταση του θεσμού του τεχνικού ασφάλειας στα σχολεία – νηπιαγωγεία - παιδικούς σταθμούς και η πλήρης και επιστημονική ενημέρωση/κατάρτιση όλων των εμπλεκομένων μερών.

Η παρουσία πολλών παλαιών κτιρίων – σπιτιών στη χώρα μας τα οποία αναπαλαιώνονται, καθιστούν το πρόβλημα πιο μεγάλο καθώς η αναπαλαίωση αυτή πραγματοποιείται χωρίς τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων προστασίας των εργαζομένων και του περιβάλλοντα χώρου, αφού δεν τηρούνται οι διεθνώς προβλεπόμενες μέθοδοι. Η ραγδαία ανάπτυξη του κλάδου των μεσιτικών εταιρειών (Real Estates) στην Ελλάδα και ειδικότερα στα παλαιότερα κτίρια, καθιστά αναγκαία την ενημέρωση και εκπαίδευση των στελεχών του κλάδου σχετικά με τους κινδύνους του μολύβδου στα κτίρια αλλά και του καταναλωτικού κοινού που ενδιαφέρεται για την αγορά κατοικίας.

Σε όλα τα σχολεία-νηπιαγωγεία και βρεφονηπιακούς σταθμούς πρέπει να υπάρξει ενημέρωση/εκπαίδευση σχετικά με τους κινδύνους του μολύβδου. Αυτά πρέπει να ελεγχθούν όσο αφορά στην παρουσία μολύβδου και να ενημερωθούν οι διευθυντές τους και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Βασικό ρόλο σε αυτό θα μπορούσαν να παίξουν το Τεχνικό Επιμελητήριο, οι κατά τόπους Ιατρικοί Σύλλογοι σε συνεργασία με τους Ιατρούς Εργασίας, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, οι κατά τόπους Νομαρχίες, και οι Τεχνικές Επιθεωρήσεις Εργασίας.


Βιβλιογραφία
1. Γ. Δερμάτης, Ε. Καλαφάτη, Α. Μαρκουλή, Ν. Μπελαβίλας, Γ. Τσίλης, «Το Μεταλλευτικό Λαύριο του 19ου & 20ου Αιώνα», 10ο Συνέδριο TICCIH, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο / Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου

2. International Lead and Zinc Study Group (ILZSG), Lead Statistics, United Kingdom, August 2004

3. U.S Geological Survey Minerals Yearbook 2002

4. “Lead and Human Health”, U.S. Environmental Protection Agency (EPA), Metal Workgroups Report, 2004

5. «Μόλυβδος και Εργασία», Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ), Αθήνα, 2000

6. Walter J. Rogan, M.D., Kim N. Dietrich, Ph.D., James H. Ware et al., "The effect of chelation therapy with succimer on neuropsychological development in children exposed to lead", The New England Journal of Medicine, 344:1421-1426, 2001

7. Προεδρικό Διάταγμα 94/1987

8. Residential Lead-Based Paint Hazard Reduction Act (Pub.L. 102-550, Title X, October 28, 1992

9. Προεδρικό Διάταγμα 339/2001

10. «2004: Guide to Occupational Exposure Values”, American Conference of Governmental Industrial Hygienists (ACGIH), 2004

11. “Measuring Lead Exposure in Infants, Children, and Other Sensitive Populations”, Report of the Committee on Measuring Lead in Critical Populations, Board on Environmental Studies and Toxicology, Commission on Life Sciences, National Academy of Sciences, Washington, DC: National Academy Press, 1993

12. Bornschein RL, Succop P, Kraft KM, Clark CS, Peace B, Hammond PB., “Exterior surface dust lead, interior house dust lead and childhood lead exposure in an urban environment. In: Trace Substances in Environmental Health (Hemphill DD, ed)”, Proceedings of University of Missouri's 20th Annual Conference, Vol. 20. Columbia, MO: University of Missouri, 322-332, 1987

13. “Preventing Lead Poisoning in Young Children: A Statement by the Center for Disease Control”, Report No. 99-2230. Atlanta, Center for Disease Control and Prevention, 1991

14. Clark CS, Bornschein R, Succop P, Roda S, Peace B., “Urban lead exposures of children”, Chemical Speciation & Bioavailability 3:163-171, 1991

15. Jacobs D., “Lead-based paint as a major source of childhood lead poisoning: a review of the evidence. In: Lead in Paint, Soil, and Dust: Health Risks, Exposure Studies, Control Measures, and Quality Assurance” Philadelphia, American Society for Testing and Materials, Beard ME, Iske SDA eds. 175-187, 1995

16. Lanphear BP, Emond M, Jacobs DE, Weitzman M, Tanner M, Winter N, et al., “A side by side comparison of dust collection methods for sampling lead-contaminated house dust”, Environmental Research 86:114-123, 1995

17. Lanphear BP., Roghmann KJ., “Pathways of lead exposure in urban children”, Environmental Research 74(1):67-73, 1997

18. McElvaine MD, DeUngria EG, Matte TD, Copley CG, Binder S., “Prevalence of radiographic evidence of paint chip ingestion among children with moderate to severe lead poisoning”, St. Louis, Missouri, 1989-1990, Pediatrics 89:740-742, 1992

19. Rabinowitz M, Leviton A, Bellinger D., “Home refinishing: lead-based paint and infant blood lead levels”, American Journal of Public Health 75(4):403-404, 1985

20. Graef JW., “Lead intoxication in infancy”, Shannon MW, Pediatrics 89(1):87-90, 1992

21. Gibson JL., “A plea for painted railings and painted walls of rooms as the source of lead poisoning amongst Queensland children”, Australas Med Gaz 23:149-153, 1904

22. Turner JA, “Lead poisoning among Queensland children”, Australas Med Gaze 16:475-479, 1897

23. Jacobs D. et al, “The prevalence of Lead-Based Paint Hazards in U.S. Housing”, Environmental Health Perspectives, Volume 110, Number 10, October 2002

24. “Guidelines for the Evaluation and Control of Lead-Based Paint Hazards in Housing. US Department of Housing and Urban Development”, U.S. Department of Housing and Urban Development, Washington, DC, 1539-LBP, 1995

25. “Healthy Homes and Lead Hazard Control” US Department of Housing and Urban Development Report, 2004

26. Farfel MR, Chisholm JJ, Rhode CA., “The longer-term effectiveness of residential lead-based paint abatement”, Environmental Research, 66:217-221, 1994

27. Galke W, Clark S, Wilson J, Jacobs D, Succop P, Dixon S, et al., “Evaluation of the HUD lead hazard control grant program: early overall findings”, Environmental Research, 86A:149-156, 2001

28. “Lead-Based Paint Abatement and Repair and Maintenance Study in Baltimore: Findings Based on Two Years of Follow-up”, U.S. Environmental Protection Agency, Washington DC, EPA/747-R97-005, 1997

29. “Επενδυτικές Ευκαιρίες θα Προσφέρουν τα Παλαιά Κτίρια», Real Estate Magazine, Τεύχος 80, Σελ. 8-9, 2004

30. Duggan MJ, Inskip MJ., «Childhood exposure to lead in surface dust and soil: a community health problem», Public Health Revenue, 13:1-54, 1985

31. “US Settles Cases against Minnesota Landlords-Nearly 4.500 Apartments in Four States to become Lead Free”, Department Of Housing and Urban Development, Office of Public Affairs, July 1, 2004

32. “EPA Model Lead-Based Paint Abatement Worker Training Course”, U.S. Environmental Protection Agency, 2004

33. “A field Test of Lead-Based Paint Testing Technologies: Summary Report” EPA 747-R-95-002a, U.S. Environmental Protection Agency

34. “A Field Test of Lea-Based Paint Testing Technologies: Technical Report”, EPA 747-R-95-002b, U.S. Environmental Protection Agency