Βιοψία
Μια βιοψία ξεκινά με την αφαίρεση ενός δείγματος ιστού από τον οργανισμό. Στην συνέχεια, ο ιστός θα εξεταστεί με την βοήθεια μικροσκοπίου ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα αποτελέσματα για την διάγνωση.
Η εξέταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολύ μικρά δείγματα. Μερικές φορές, ένα «ξύσιμο» πάνω από την περιοχή είναι αρκετό. Τέτοια περίπτωση είναι η εξέταση με επίχρισμα του τραχήλου της μήτρας, γνωστή και ως τεστ Παπανικολάου.
Κατά την εξέταση του παχέος εντέρου, η βιοψία μπορεί να ληφθεί με λαβίδα, μέσω ενός σωλήνα γνωστού ως ενδοσκόπιο. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε βιοψία ήπατος ή νεφρού, το δείγμα λαμβάνεται χρησιμοποιώντας μία μεγάλη υποδερμική βελόνα.
Βιοψία ήπατος
Η βιοψία ήπατος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιβεβαιώσει διαγνώσεις, όπως η ηπατίτιδα, η κίρρωση του ήπατος ή ύπαρξη όγκων.
Η βιοψία γίνεται συνήθως με τον ασθενή να βρίσκεται ξαπλωμένος στην αριστερή πλευρά του με τον δεξιό του ώμο εκτεταμένο και το δεξί του χέρι κάτω από το κεφάλι του. Είναι σημαντικό ο ασθενής να παραμείνει στη θέση αυτή για όσο είναι δυνατό. Μια τοπική αναισθησία θα δοθεί ώστε να μουδιάσει το δέρμα. Στη συνέχεια, μια βελόνα καθοδηγείται μεταξύ των δύο πλευρών προς την επιφάνεια του ήπατος, και λαμβάνεται η βιοψία.
Βιοψία ενδομητρίου
Η βιοψία αυτή λαμβάνεται προκειμένου να εξεταστεί η επένδυση της μήτρας. Αν μια γυναίκα υποφέρει από ακανόνιστες περιόδους ή ανώμαλη κολπική αιμορραγία, μπορεί να αποκαλυφθεί μια ορμονική ανισορροπία στο σώμα, ο σχηματισμός ενός πολύποδα ή, λιγότερο συχνά, η ανάπτυξη ενός όγκου.Μια ενδομητρίου βιοψία μπορεί να διεξαχθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Διαστολή και Απόξεση
Η μέθοδος της διαστολής και απόξεσης είναι μια κοινή γυναικολογική διαδικασία, η οποία σταδιακά αντικαθίσταται από την πιο σύγχρονη πρακτική της υστεροσκόπησης.
Η διαστολή και η απόξεση γίνεται με μια σύντομη γενική αναισθησία. Ο τράχηλος ανοίγει σταδιακά με την εισαγωγή μιας σειράς στρογγυλεμένων μικρών ράβδων γνωστών και ως διαστολέων. Ο διαστολέας είναι αρχικά πολύ μικρός, αλλά το μέγεθος του αυξάνει σταδιακά, έως ότου η διαστολή του τραχήλου της μήτρας να είναι αρκετή για να δεχτεί ένα ξέστρο (μικρό εργαλείο σε σχήμα ορθογώνιου κουταλιού). Το ξέστρο χρησιμοποιείται για τη λήψη δείγματος από το τοίχωμα της μήτρας.
Υστεροσκόπηση
Ένας σωλήνας οπτικών ινών με έντονο φως στην άκρη, εισάγεται μέσω του τραχήλου της μήτρας για να επιτευχθεί η άμεση θέα της επένδυσης της μήτρας. Βιοψία με άμεση οπτική επαφή μπορεί να γίνει με λαβίδα που διέρχεται μέσα από το εσωτερικό του σωλήνα στη μήτρα. Η διαδικασία πραγματοποιείται συνήθως με χρήση τοπικού αναισθητικού, αλλά μερικές γυναίκες μπορεί να χρειαστούν γενική αναισθησία.
Έχουν αναπτυχθεί και άλλες μέθοδοι ώστε να μπορεί να αφαιρεθεί ένα μικρό δείγμα του ιστού από την επένδυση της μήτρας σε μια κλινική εξωτερικών ασθενών, χωρίς χρήση αναισθητικού.
Η πιο συνηθισμένη μέθοδος γίνεται με μια εύκαμπτη, σωληνοειδή συσκευή με έμβολο. Αυτό επιτρέπει στο γυναικολόγο να εφαρμόσει ήπια αναρρόφηση στο τοίχωμα της μήτρας ώστε να αποκτήσει ένα δείγμα ή βιοψία του ιστού.
Βιοψία του προστάτη
Η βιοψία του προστάτη πραγματοποιείται εάν βρεθεί ανωμαλία από τον ιατρό κατά την εκτέλεση μίας Δακτυλικής Εκτίμησης DRE (Digital Rectal Examination).
Ένα διορθικό υπερηχογράφημα (TRUSS) του αδένα του προστάτη μπορεί να ζητηθεί για να αξιολογήσει κάθε ανωμαλία που εμφανίστηκε στην εξέταση DRE, ή εάν μια εξέταση αίματος δείχνει ένα υψηλό PSA (ειδικό αντιγόνο του προστάτη).
Η διαδικασία πραγματοποιείται σε νοσοκομείο χωρίς την χορήγηση αναισθητικού. Ο ακτινολόγος ή ο ουρολόγος που εκτελεί τη διαδικασία, θα ζητήσει από τους ασθενείς που λαμβάνουν παράγοντες αραίωσης του αίματος, όπως ασπιρίνη ή βαρφαρίνη, να μεριμνήσουν για τη διακοπή τους, για διάστημα έως μία εβδομάδα νωρίτερα, λόγω κινδύνου αιμορραγίας. Πριν την διαδικασία θα δοθούν αντιβιοτικά στον ασθενή, ώστε να καλυφθεί ο κίνδυνο μόλυνσης.
Κατά τη διάρκεια της βιοψίας, ο ασθενής είναι ξαπλωμένος στο πλευρό του, με τα γόνατα λυγισμένα και τα πόδια του στο ύψος του στήθος του. Εάν εμφανιστεί ανωμαλία στο υπερηχογράφημα, η βιοψία λαμβάνεται επιτόπου. Ο ασθενής αισθάνεται μια σειρά μικρών, σύντομων πόνων, καθώς μια σειρά μικρών βελονών κινούνται μέσα και έξω από τον προστάτη. Έως και 16 μικρά κυλινδρικά δείγματα μπορούν να ληφθούν, τέσσερα από κάθε τεταρτημόριο του αδένα.
Η διαδικασία μπορεί να γίνει και χωρίς υπερηχογραφική καθοδήγηση. Για να επιτευχθεί αυτό, ο ιατρός χρησιμοποιεί το δάχτυλο για να καθοδηγήσει την βελόνα στην ανώμαλη περιοχή και λαμβάνει διαδοχικά μια σειρά από δείγματα. Μετά τη διαδικασία, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει κάποια δυσφορία για ένα μικρό χρονικό διάστημα και ενδεχομένως να παρατηρήσει αίμα στα ούρα για λίγες μέρες.
Βιοψία δέρματος
Όταν εμφανίζονται αλλαγές στο δέρμα που απαιτούν περαιτέρω εξέταση, μια βιοψία με διάτρηση μπορεί να είναι χρήσιμη. Αρχικά, ένα τοπικό αναισθητικό εγχέεται ή δίνεται σε μορφή κρέμας και εφαρμόζεται στην περιοχή μία ώρα πριν. Ένα μικρό
κυλινδρικό κομμάτι δέρματος αφαιρείται μέσω ειδικής συσκευής. Στη συνέχεια, το δέρμα κλείνει και πάλι με λίγα ράμματα. Αυτό αφήνει μια πολύ μικρή, σχεδόν αόρατη, ουλή.Βιοψία του μυελού των οστών
Η βιοψία του μυελού των οστών μπορεί να κριθεί απαραίτητη για διάφορες ασθένειες του μυελού των οστών, του αίματος και του λεμφικού συστήματος. Η βιοψία θα ληφθεί κανονικά από το άνω τμήμα του ισχίου (ένα σημείο που ονομάζεται λαγόνιος ακρολοφία), αλλά μπορεί επίσης να ληφθεί και από το στέρνο.
Πρώτα χορηγείται ένα τοπικό αναισθητικό. Στη συνέχεια, μια βελόνα οδηγείται διαμέσων του δέρματος και του εξωτερικό μέρους των οστών έως ότου φθάσει στο πιο μαλακό, κεντρικό τμήμα του οστού (μυελός των οστών). Μια σύριγγα προσαρμόζεται στο ελεύθερο άκρο της βελόνας και ένα ποσό του μυελού των οστών αναρροφάται. Το δείγμα αυτό εξετάζεται με μικροσκόπιο.
Βιοψία μαστού
Αυτό το είδος βιοψίας χρησιμοποιείται εάν μια κλινική εξέταση, ένα υπερηχογράφημα ή μια μαστογραφία εμφανίσει πιθανή ύπαρξη όγκου στο στήθος. Η βιοψία θα καθορίσει εάν ο όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης.
Η μέθοδος, που ονομάζεται παρακέντηση, χρησιμοποιεί υποδερμική βελόνα για την λήψη του δείγματος. Η διαδικασία αυτή μπορεί μερικές φορές να γίνεται υπό την καθοδήγηση υπερηχογραφήματος ή ακτινών Χ.
Μια άλλη επιλογή είναι η χειρουργική βιοψία, όπου το σύνολο του όγκου απομακρύνεται.
Βιοψία του λεπτού εντέρου
Δεν είναι πάντοτε δυνατό να εξεταστεί το κεντρικό τμήμα του λεπτού εντέρου με ενδοσκόπιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια κάψουλα βιοψίας χρησιμοποιείται για τη λήψη δειγμάτων από την περιοχή.
Ο ασθενής καταπίνει την κάψουλα, η οποία είναι συνδεδεμένη με ένα λεπτό σωλήνα. Στη συνέχεια, λαμβάνεται ακτινογραφία για να βεβαιωθεί ο ιατρός ότι η κάψουλα είναι στο μέσο του μικρού εντέρου.
Όταν η κάψουλα είναι στη σωστή θέση, δημιουργείται μερική πίεση στο σωλήνα ωθώντας προς τα πίσω τη σύριγγα που είναι συνδεδεμένη με το άλλο άκρο του σωλήνα. Με τον τρόπο αυτό, ένα μικρό κομμάτι της βλεννογόνου μεμβράνης του λεπτού εντέρου αναρροφάται στην κάψουλα. Το δείγμα της μεμβράνης αποκόπτεται μέσα στην κάψουλα, και η κάψουλα σύρεται προς τα πίσω, έτσι ώστε το δείγμα να εξεταστεί.
Αυτή η βιοψία είναι πολύ χρήσιμη στη διερεύνηση μιας πάθησης του εντέρου που ονομάζεται κοιλιοκάκη.
Βιοψία νεφρού
Μια νεφρική βιοψία μπορεί να είναι απαραίτητη για τη διάγνωση ορισμένων παθήσεων σχετικών με όγκους ή φλεγμονές του οργάνου. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση ενός νεφρού μετά από χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης.
Τα νεφρά βρίσκονται στις δύο πλευρές της άνω κοιλιακής χώρας, κάτω από το διάφραγμα και προς τα πίσω. Η βιοψία λαμβάνεται συνήθως από πίσω (με εξαίρεση την περίπτωση μεταμοσχευμένου νεφρού) με μια κοίλη βελόνα, η οποία προωθείται ενδιαμέσω του αναισθητοποιημένου δέρματος και των μυών, στον νεφρικό ιστό ώστε να ληφθεί ένα μικρό δείγμα. Ο ασθενής καλείται να κρατήσει την αναπνοή του για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ώστε να αποφευχθεί η μετακίνηση του νεφρού με το αναπνευστικό διάφραγμα.
Διαβάστε περισσότερα άρθρα...
