Τα βλαστοκύτταρα σήμερα αποτελούν την αιχμή της έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας δείχνουν ότι τα κύτταρα αυτά μπορούν κάτω από κατάλληλες συνθήκες να διαφοροποιηθούν σε άλλα κύτταρα του οργανισμού και να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία παθήσεων που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ανίατες.

Σήμερα είναι γνωστό ότι κατά τη γέννηση μπορούμε από το αίμα του ομφαλίου λώρου να φυλάξουμε βλαστοκύτταρα με μεγάλη θεραπευτική και αναπλαστική ικανότητα. Υπολογίζεται ότι με τις σημερινές εφαρμογές ένας στους τρείς ηλικιωμένους χρονίως πάσχοντες ασθενείς θα μπορούσε να θεραπευθεί αν είχε φυλάξει κατά τη γέννησή του τα βλαστοκύτταρα. Η γέννηση είναι μια μοναδική ευκαιρία να φυλάξει κανείς βλαστοκύτταρα. Αν όμως έχει χαθεί αυτή η ευκαιρία, μπορεί κανείς σήμερα και πάλι να φυλάξει βλαστοκύτταρα.

Μια δεύτερη ευκαιρία να φυλάξουμε υψηλής ποιότητος βλαστοκύτταρα μας δίδεται όταν αποπίπτουν τα νεογιλά δόντια, δηλαδή όταν το παιδί «αλλάζει δοντάκια» από την ηλικία των 5 μέχρι 11 ετών, αλλά και από τους φρονιμίτες και τα δόντια που εξάγονται για ορθοδοντικούς σκοπούς. Τα βλαστοκύτταρα αυτά είναι διαφορετικά από τα βλαστοκύτταρα που συλλέγονται κατά τη γέννηση από το αίμα του ομφαλίου λώρου, όμως τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι και αυτά θα αποτελέσουν στο μέλλον πολύτιμη πρώτη ύλη θεραπείας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπως και τα βλαστοκύτταρα που συλλέγονται κατά τη γέννηση έτσι και τα βλαστοκύτταρα που συλλέγονται από τα δόντια έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς. Η ύπαρξη βλαστικών κυττάρων στον οδοντικό πολφό έγινε για πρώτη φορά γνωστή μόλις το έτος 2000. Η ανακάλυψη αυτή οδήγησε πολλούς γονείς που έχασαν την ευκαιρία να φυλάξουν τα βλαστοκύτταρα του παιδιού τους τη στιγμή της γέννησης (από τον πλακούντα και τον ομφάλιο λώρο) να ζητήσουν σε δεύτερη φάση τη φύλαξη αυτού του πολύτιμου υλικού. Πόσο τεκμηριωμένη όμως είναι η πιθανότητα των εφαρμογών αυτών;

Τα βλαστοκύτταρα του οδοντικού πολφού ανήκουν στην κατηγορία των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων. Σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη 43 τουλάχιστον γνωστές διεθνώς κλινικές μελέτες (μελέτες σε ασθενείς) που χρησιμοποιούν μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα. Οι μελέτες αυτές αφορούν τη θεραπεία των καρδιαγγειακών και των οστικών παθήσεων, τις φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, την κατά πλάκας σκλήρυνση, τα εγκαύματα, και την ανάπλαση περιοδοντικού ιστού.

Είναι σήμερα γνωστό ότι λόγω της νεαρής τους ηλικίας, τα βλαστοκύτταρα του οδοντικού πολφού παρουσιάζουν υψηλότερη ικανότητα πολλαπλασιασμού και διαφοροποίησης σε σύγκριση με άλλα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα που απομονώνονται από ιστούς ενηλίκων όπως ο μυελός των οστών ή το λίπος.

Όλα τα πειραματικά δεδομένα συμφωνούν ότι ένα πλεονέκτημα αυτών των κυττάρων είναι ο έντονος κυτταρικός πολλαπλασιασμός και η μεγάλη ικανότητά τους να μεταναστεύουν στην περιοχή που πάσχει, ανεξάρτητα εάν χορηγηθούν τοπικά ή ενδοφλέβια.

Στα οράματα της Αναγεννητικής Οδοντιατρικής περιλαμβάνεται και η δημιουργία δοντιών από βλαστοκύτταρα, ένα επίτευγμα που μπορεί να γίνει εφικτό στα επόμενα χρόνια.

Έτσι λοιπόν, με βάση τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης, φαίνεται ότι αξίζει να σκεφθούμε δύο φορές πριν πετάξουμε στα κεραμίδια το δοντάκι που «έπεσε».

ΚΟΚΚΩΝΑ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΘ