Ο γεροντικός πληθυσμός παγκοσμίως αυξάνεται γρήγορα γεγονός που καθιστά άμεση και αναγκαία την εύρεση παραγόντων και ιατρικών πρακτικών που θα βελτιώσουν το επίπεδο υγείας των ηλικιωμένων. Επιδημιολογικές μελέτες και πειραματικές εργασίες έχουν αναδείξει την διατροφή ως ένα βασικό παράγοντα στην παθογένεση των χρόνιων ασθενειών και στην παθοφυσιολογία της γήρανσης.

Ο θερμιδικός περιορισμός, μια διατροφική παρέμβαση με περιορισμό της ποσότητας της διατροφής αλλά με επαρκή θρέψη έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την επιβίωση στα πειραματόζωα. Στοιχεία από μελέτες σε ανθρώπους υποδεικνύουν ότι παρατεταμένος περιορισμός θερμίδων με επαρκή λήψη θρεπτικών ουσιών ελαττώνει τον κίνδυνο για ΣΔ τύπου 2, αρτηριακή υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνο. Ο καρκίνος και η γήρανση είναι δυο εκφυλιστικές οντότητες που χαρακτηρίζονται από δυσλειτουργία του μεταβολισμού με αύξηση της γλυκόλυσης και μείωση της οξειδωτικής φωσφορυλίωσης.

Επιπλέον ο θερμιδικός περιορισμός εμποδίζει την επιδείνωση της καρδιακής δυσκαμψίας, την δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος και την γενετική εκφύλιση στους σκελετικούς μυς που παρατηρείται κατά την γήρανση. Παρόλα αυτά είναι δυνατόν όλα αυτά τα οφέλη να έχουν περισσότερο σχέση με τις υψηλής αξίας διατροφή και λιγότερο με τον θερμιδικό περιορισμό. Περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να αντιληφθούμε τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διατροφικών τροποποιήσεων, του περιορισμού των θερμίδων στην επιβίωση, στην γήρανση και στα νοσήματα που σχετίζονται με την γήρανση.


Αναστασία Κουτσούρη
Παθολόγος

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...