Η εκσπερμάτιση ξεκινά από την περίοδο της ήβης (βιολογική αφύπνιση της εφηβικής σεξουαλικότητας), συνδέεται άμεσα με τη βιολογική υγεία στα χρόνια ωρίμανσης του άνδρα και υπάρχει μέχρι το γήρας, όπου περιορίζεται και γίνεται πιο αραιή, όσο ο προστάτης γερνάει, μεγαλώνει και υποστρέφεται μαζί με την ηλικία του.

Ο μηχανισμός της εκσπερμάτισης έχει δυο παραμέτρους: την ψυχική- εγκεφαλική, που καλείται ερεθησματική και τη βιολογική- νευρογενή, που καλείται εκφορτιτική. Η εκσπερμάτιση συνδέεται βιωματικά τόσο με τις πρώτες σεξουαλικές φαντασιώσεις του εφήβου , που εμπλουτίζει τα όνειρα με τη νυκτερινή αντανακλαστικού τύπου εκσπερμάτιση (βρεγμένα όνειρα), όσο και με τη συνειδητή αυνανιστική διέγερση, όπου το αγόρι βιώνει την πρώτη σημαντική ηδονιστική «γλύκα» της σεξουαλικής του αφύπνισης.

Ο αυνανισμός με επιθετικό τρόπο προκαλεί τη στόχευση και τη γρήγορη εμφάνιση της εκσπερμάτισης, που ο άνδρας μέσα στο ταξίδι της εξιδανικευμένης σεξουαλικής του φαντασίωσης, αισθάνεται να ολοκληρώνει με απόλυτη ηδονή.
Η συχνή αυνανιστική συμπεριφορά προκαλεί έξη και επαναληπτική επιβεβαίωση αυτής της ηδονής, έτσι ώστε πολλές φορές ο αυνανισμός να διατηρείται μετά το πέρας της εφηβικής ηλικίας, σαν συνήθεια αισθησιακής ικανοποίησης, ακόμη και στον άνδρα που έχει αναπτύξει τη σεξουαλική του ζωή και την ενεργό σεξουαλική δραστηριότητα με μία σύντροφο. Η αυτοϊκανοποίηση εκφράζει την εύκολη απάντηση στον άνδρα, που βυθίζεται μέσα σε ηδονιστικές αναζητήσεις με μοναχικό τρόπο, νιώθοντας συχνά δυσκολία να μοιραστεί αυτές τις αισθήσεις με τη σύντροφο του. Το άνοιγμα της σεξουαλική ζωής στον άνδρα σηματοδοτεί και τη χρονική διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, αφού πλέον ο άνδρας επικοινωνεί σεξουαλικά με μια σύντροφο και ο χρόνος από ατομική αίσθηση μεταφέρεται μέσα στη σεξουαλική επαφή με τη συγκεκριμένη σύντροφο. Έτσι ως αποτέλεσμα ο σεξουαλικός χρόνος της αυνανιστικής αίσθησης γίνεται χρόνος μοιράσματος και επικοινωνιακής επαφής των δυο συντρόφων.

Η σεξουαλική ζωή του άνδρα από το πέρασμα της πρώτης φοράς μέχρι τη σταθεροποίηση μιας σχέσης, διέρχεται από πολλές στιγμιαίες, γρήγορες και «ρηχές» συναντήσεις. Η εκσπερμάτιση γίνεται ο μοναδικός σκοπός αυτών των ευκαιριακών συναντήσεων και η αισθητηριακή απόλαυση περιορίζεται στη γρήγορη εκφόρτιση του σπέρματος, που εκλαμβάνεται και ως επιβράβευση του αυξημένου ανδρισμού, (π.χ. το κρεβάτι της κοινής γυναίκας, επιβραβεύει τον πελάτη που γρήγορα τελειώνει, προκειμένου να ξαπλώσει ο επόμενος). Ο πελάτης αυτός, συνήθως νεαρός άνδρας, φεύγει περήφανος και επιβεβαιωμένος ότι η μεγάλη ηδονή του έφερε το γρήγορο τελείωμα και τον επιβεβαίωσε ως άνδρα που λειτούργει σωστά. Ωστόσο, όλη αυτή η μαγεία της γρήγορης εκσπερμάτισης φαίνεται να χάνεται όταν ο άνδρας αποκτήσει μια μονιμότερη και πιο σταθερή σχέση με τη γυναίκα σύντροφο, που δε βιάζεται να δει το γρήγορο τελείωμα του και που ουσιαστικά χρειάζεται το χρόνο μια σεξουαλικής επαφής, για να βιώσει και να απόλαυση και εκείνη τη δική της οργιστική κορύφωση.

Άρα λοιπόν, η εκσπερμάτιση αποτελεί μια καθοριστική βιοσωματική λειτουργία της ανδρικής σεξουαλικής συμπεριφοράς, που πέραν της σεξουαλικής υγείας που δείχνει την ώριμη και πλήρη οργασμική κορύφωση του άνδρα, σηματοδοτεί και τον παράγοντα της γονιμότητας. Η ποιότητα του σπέρματος ανοίγει την πόρτα στη δημιουργία ζωής, με την σύμφωνη γνώμη της γυναίκας που δέχεται μέσα της το σπέρμα του συντρόφου της.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας