Οι διαταραχές του οργασμού αναφέρονται στην αδυναμία της γυναίκας να φτάσει στην κορύφωση της διέγερσής της. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής με τον σύντροφο, είτε μόνη κατά τον αυνανισμό, είτε και στις δύο περιπτώσεις.

Η διαταραχή του οργασμού αναφέρεται στην αδυναμία οργασμικής κορύφωσης της γυναίκας που μπορεί να είναι κλειτοριδική (μέσω του ερεθισμού της κλειτορίδας κατά τη σεξουαλική επαφή ή με το χέρι) ή/ και κολπική (κατά την σεξουαλική διείσδυση). Είναι αξιοσημείωτο πως ο κολπικός οργασμός θεωρείται το «έπαθλο» της σεξουαλικής επαφής, προκαλώντας άγχος και προβληματισμό στις γυναίκες που αδυνατούν να τον βιώσουν (παρόλο που μπορεί να έχουν κλειτοριδικό οργασμό). Αυτό το άγχος επιδεινώνει την ήδη υπάρχουσα δυσκολία της γυναίκας να κορυφώσει, κάνοντας την να πιστεύει ότι δεν είναι «καλή στο κρεβάτι», ότι «κάτι πάει στραβά» μαζί της ή ότι ο σύντροφός της δεν είναι αρκετά ικανός να την ικανοποιήσει. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που μια γυναίκα χρεώνει αυτήν της την αδυναμία στην αδιαφορία του άντρα να την φέρει σε οργασμό, κατηγορώντας τον ότι νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, προκαλώντας καυγάδες, εντάσεις και θυμούς.

Από την άλλη πλευρά, για τον άνδρα σύντροφο, ο κολπικός οργασμός είναι μια επιβεβαίωση των δυνατοτήτων του στο κρεβάτι, του αντρισμού του και των επιδόσεών του ως εραστή. Η έλλειψη οργασμού της γυναίκας αντικατοπτρίζεται ως δική του αδυναμία να την φέρει σε ιδανικά οργασμικά επίπεδα ηδονής, προκαλώντας αγανάκτηση και στους δύο και οδηγώντας τους σε συγκρούσεις μέσα στη σχέση.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι υπάρχουν ποικίλοι εξωτερικοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την διαταραχή του οργασμού. Οικονομική δυσχέρεια, επαγγελματικές ανησυχίες, πένθος και καθημερινές πιέσεις είναι μόλις κάποια από τα εξωτερικά ερεθίσματα που μπορεί να οδηγήσουν την γυναίκα στην αδυναμία να βιώσει τον οργασμό.

Η οργασμική λειτουργία μπορεί επίσης να επηρεαστεί και από τη χρήση τοξικών και χημικών ουσιών καθώς και από διάφορες οργανικές ή ψυχιατρικές διαταραχές ενώ πολύ συχνά προκαλείται δευτερογενώς, εξαιτίας κάποιας άλλης σεξουαλικής δυσλειτουργίας, για παράδειγμα της μειωμένης σεξουαλικής επιθυμίας.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως οι διαταραχές του οργασμού οφείλονται κυρίως σε ψυχογενή αίτια όπως παραπληροφόρηση γύρω από σεξουαλικά θέματα, αυστηρή ανατροφή, ενοχοποίηση της σεξουαλικής ηδονής, αλλά και στην εικόνα που έχει η ίδια η γυναίκα για τον εαυτό της. Κύρια χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μια διαταραχή οργασμού είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης, που πηγάζουν από την «αξιολόγηση» και αυτοκριτική που κάνει η γυναίκα στην εικόνα του σώματός της. Ως αποτέλεσμα, η γυναίκα δεν αποδέχεται τη σεξουαλική της εικόνα, υποβιβάζει τη θηλυκότητα της, δεν νιώθει ποθητή, δεν της αρέσει το σώμα της και έτσι φυλακίζεται μέσα σε ένα φαύλο κύκλο άγχους και απογοήτευσης, που την κρατάει δέσμια στην οργασμική της ανεπάρκεια.

Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που η ίδια βάζει ψηλά τον πήχη, προσδοκώντας το «τέλειο» σεξ και την υπέρτατη ηδονή, καθώς προσδοκεί από τον εαυτό της τις μέγιστες δυνατές επιδόσεις και προβληματίζεται για το αν θα είναι ικανή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτού του ρόλου.

Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...