Ποιες επεμβάσεις φαίνεται να απειλούν τη σεξουαλική ζωή της γυναίκας;
Τα τελευταία χρόνια, με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης για την αντιμετώπιση γυναικολογικών προβλημάτων, υπάρχουν χειρουργικές επεμβάσεις που μπορούν να απορρυθμίσουν τη σεξουαλική της ζωή. Αυτές αφορούν κυρίως τη γενετήσια λειτουργία της, με πρωταγωνιστική τη χειρουργική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων (ολική υστερεκτομή), καθώς επίσης και την αφαίρεση του μαστού μετά από κακοήθεια, η οποία φαίνεται να αυξάνεται σημαντικά.
Οι επεμβάσεις αυτές κάνουν τη γυναίκα να αισθάνεται πως έχει χάσει τον σεξουαλικό της ρόλο και πως δεν έχει πλέον δικαίωμα στη σεξουαλική ζωή. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και ο σύντροφος, ο οποίος, φοβισμένος, αποφεύγει να προσεγγίσει τη γυναίκα μετά από μια τέτοια εγχείρηση, με την ιδέα ότι μπορεί να της κάνει «κακό». Έτσι, κι εκείνος με τη στάση του συμβάλλει στην ψυχική και συναισθηματική ανισορροπία της γυναίκας μετά από μια τέτοια εγχείρηση, η οποία πολλές φορές, λανθασμένα, μπορεί να εκλαμβάνεται και ως σωματική αναπηρία.
Αξιοσημείωτο είναι πως τα τελευταία χρόνια, οι γιατροί των ειδικοτήτων αυτών (χειρουργοί – γυναικολόγοι, πλαστικοί, ογκολόγοι), κάνουν προσπάθεια για καλύτερη ενημέρωση προς το γυναικείο πληθυσμό που πάσχει από τέτοιες ασθένειες, οι οποίες έχουν αυξητική τάση από τη μέση ηλικία και μετά. Στόχος είναι η γυναίκα να μη παραιτηθεί και να εξακολουθήσει να έχει το ενδιαφέρον για τη ζωή της και τη σεξουαλική της έκφραση, για την ίδια αλλά και για τον σύντροφο της. Το μήνυμα που πρέπει να δοθεί είναι καθοριστικό: μια γυναίκα που χειρουργείται μετά από καρκίνο, μπορεί να έχει σεξουαλική ζωή και είναι ικανή να συμμετέχει και να απολαμβάνει τη σεξουαλική πράξη και τα παιχνίδια με το σύντροφο της. Άλλωστε, στην ολική υστερεκτομή, ο κολπικός σωλήνας παραμένει αναλλοίωτος ώστε η σεξουαλική πράξη να είναι απολύτως εφικτή.
Επίσης, στον καρκίνο του μαστού, η πλαστική χειρουργική της εγγυάται μια ουσιαστική επανόρθωση που δεν την αφήνει να νιώθει ανάπηρη, να κρύβεται, να φοβάται και να αποφεύγει να δείξει το σώμα της.
Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας
Οι επεμβάσεις αυτές κάνουν τη γυναίκα να αισθάνεται πως έχει χάσει τον σεξουαλικό της ρόλο και πως δεν έχει πλέον δικαίωμα στη σεξουαλική ζωή. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και ο σύντροφος, ο οποίος, φοβισμένος, αποφεύγει να προσεγγίσει τη γυναίκα μετά από μια τέτοια εγχείρηση, με την ιδέα ότι μπορεί να της κάνει «κακό». Έτσι, κι εκείνος με τη στάση του συμβάλλει στην ψυχική και συναισθηματική ανισορροπία της γυναίκας μετά από μια τέτοια εγχείρηση, η οποία πολλές φορές, λανθασμένα, μπορεί να εκλαμβάνεται και ως σωματική αναπηρία.
Αξιοσημείωτο είναι πως τα τελευταία χρόνια, οι γιατροί των ειδικοτήτων αυτών (χειρουργοί – γυναικολόγοι, πλαστικοί, ογκολόγοι), κάνουν προσπάθεια για καλύτερη ενημέρωση προς το γυναικείο πληθυσμό που πάσχει από τέτοιες ασθένειες, οι οποίες έχουν αυξητική τάση από τη μέση ηλικία και μετά. Στόχος είναι η γυναίκα να μη παραιτηθεί και να εξακολουθήσει να έχει το ενδιαφέρον για τη ζωή της και τη σεξουαλική της έκφραση, για την ίδια αλλά και για τον σύντροφο της. Το μήνυμα που πρέπει να δοθεί είναι καθοριστικό: μια γυναίκα που χειρουργείται μετά από καρκίνο, μπορεί να έχει σεξουαλική ζωή και είναι ικανή να συμμετέχει και να απολαμβάνει τη σεξουαλική πράξη και τα παιχνίδια με το σύντροφο της. Άλλωστε, στην ολική υστερεκτομή, ο κολπικός σωλήνας παραμένει αναλλοίωτος ώστε η σεξουαλική πράξη να είναι απολύτως εφικτή.
Επίσης, στον καρκίνο του μαστού, η πλαστική χειρουργική της εγγυάται μια ουσιαστική επανόρθωση που δεν την αφήνει να νιώθει ανάπηρη, να κρύβεται, να φοβάται και να αποφεύγει να δείξει το σώμα της.
Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας