Ενα από τα συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη θεραπεία της Ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι εάν θα πρέπει κάποιος να χορηγεί πάντα Μεθοτρεξάτη σε συνδυασμό με κάποιον βιολογικό παράγοντα. Το θέμα βέβαια είναι αρκετά πολύπλοκο, οι απόψεις διίστανται, οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν τον συνδυασμό, μια και όλες σχεδόν οι μελέτες γίνονται με αυτό τον τρόπο, αλλά υπάρχουν και φωνές που διαφωνούν και επιμένουν ότι το μόνο που κάνει η Μεθοτρεξάτη είναι να μειώνει τα εξουδετερωτικά των βιολογικών παραγόντων αντισώματα και έτσι να φαίνεται ότι είναι καλύτερο το τελικό θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Σε μια πρόσφατη μελέτη μια ομάδα ερευνητών από το Bispebjerg og Frederiksberg Hospital, της Κοπενχάγης, προσπάθησε να ερευνήσει μια παράμετρο του προβλήματος, πιο εύκολη στην προσέγγισή της. Οργάνωσαν μια μετα-ανάλυση 28 τυχαιοποιημένων μελετών που αφορούσαν 8602 ασθενείς με Ρευματοειδή αρθρίτιδα. Οι ασθενείς αυτοί όμως δεν μπορούσαν να πάρουν Μεθοτρεξάτη για διάφορους λόγους που αφορούσαν τις ενδείξεις, αντενδείξεις και προφυλάξεις του φαρμάκου ή απλά είχαν διαβάσει τις ανεπιθύμητες ενέργειες και δεν ήθελαν το φάρμακο. Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας ήταν το ACR50.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχουν διαφορές στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των διαφόρων βιολογικών παραγόντων, αλλά δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους στην ανοχή σε ασθενείς που τους λαμβάνουν σαν μονοθεραπεία.

Τα φάρμακα που συγκρίθηκαν ήταν το abatacept , το adalimumab, το anakinra, το certolizumab pegol, το etanercept, το golimumab, το infliximab, το rituximab και το tocilizumab.

Από αυτά το etanercept και το tocilizumab φάνηκε ότι είναι τα πλέον κατάλληλα για να τα χορηγήσει κάποιος σαν μονοθεραπεία στην Ρευματοειδή Αρθρίτιδα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι για να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα χρειάζονται head to head μελέτες με όλα τα παραπάνω φάρμακα.

Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης
Ρευματολόγος

---

Περισσότερα άρθρα...