Είναι γεγονός ότι έχουν πραγματοποιηθεί από πολλούς επιστήμονες, όπως ο Freud και ο Kinsey, έρευνες και μελέτες με στόχο να προσδιοριστούν τα «αίτια» της ομοφυλοφιλίας.

Απλοϊκές ερμηνείες υποστηρίζουν ότι όπως υπάρχει η ετεροφυλοφιλία είναι φυσιολογικό να υπάρχει και η ομοφυλοφιλία, ως μία επιτρεπτή σεξουαλική λειτουργία. Πέρα των κλασσικών ψυχαναλυτικών θεωριών που την στήριξαν σαν μια καθήλωση της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, τα τελευταία χρόνια προσεγγίσεις επιστημονικές που δεν έχουν αποδεικτικό χαρακτήρα, αλλά έχουν ισχυρά ενδεικτικό, προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις για τις αιτίες γέννησής της. Για παράδειγμα, οι μελέτες που αναφέρονται στις γενετικές θεωρίες, με έρευνες που έγιναν σε διδύμους, έδειξαν ότι υπάρχει υψηλότερου βαθμού συμφωνία για ομοφυλοφιλία σε μονοζυγώτες διδύμους από ό,τι σε διζυγώτες. Μελέτες επάνω στις γενετικές θεωρίες μιλούν για το χρωμόσωμα Χ της μητρικής μεταβίβασης. Ακόμη, νευροενδοκρινικές μελέτες με έρευνες για τα επίπεδα τεστοστερόνης δεν έδειξαν σημαντικές και σταθερές διαφορές μεταξύ ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων ατόμων.

Είναι γεγονός λοιπόν ότι δεν υπάρχουν στο παρόν ξεκάθαρες απαντήσεις για τα «αίτια» της ομοφυλοφιλίας. Τα συμπεράσματα τείνουν να μιλούν για πολυπαραγοντική αιτιολογία της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΝΙΟ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας