Ο μητρικός ρόλος είναι κυρίαρχο κεφάλαιο στη ζωή της γυναίκας. Μια γυναίκα που συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να μείνει έγκυος για βιολογικούς λόγους αισθάνεται αγωνία και φόβο. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η γυναίκα είναι υγιής, έχει σεξουαλική ζωή, αλλά δεν θέλει να μείνει έγκυος; Πόσο πράγματι το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής της να καθορίσει το χρονικό διάστημα που θα κυοφορήσει, είναι βασικό της προνόμιο και επιλογή μέσα στην καθημερινή της επιβίωση;

Μια γυναίκα που δεν μπορεί να κάνει ένα παιδί κοιτάει τη ζωή της αισιόδοξα ζώντας την πορεία της αναζήτησής του. Και είναι βέβαιο ότι μια μέρα θα έχει ένα παιδί και θα προσφέρει στον εαυτό της αλλά και στο σύντροφό της το μεγαλύτερο δώρο της ανθρώπινης ύπαρξης, που είναι να γεννήσεις και να μεγαλώσεις «το δικό σου άνθρωπο». Η γυναίκα όμως εκείνη, που κτίζει το αύριό της μέσα στη δική της δύναμη και εξουσία και κάθε πρωί που ξυπνάει αυτοθαυμάζεται στον καθρέφτη της, εάν δε θελήσει να κάνει ένα παιδί, κινδυνεύει μια μέρα να νιώσει άσχημα έχοντας προσπεράσει την ευκαιρία να γίνει μητέρα.

Η υπογόνιμη γυναίκα και η γυναίκα που αρνείται τη γονιμότητά της, ίσως αξίζει να συναντηθούν με ένα μωρό στην αγκαλιά. Είναι σίγουρο ότι έχουν πολλά να πουν….


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας