Πολλές φορές η στήλη αυτή έχει τονίσει ότι μία επιστημονική εργασία σημαίνει καμία εργασία ανεξάρτητη από την εγκυρότητα του επιστημονικού περιοδικού που τη δημοσιεύει. Η επιστημονική εργασία αποκτά πραγματική υπόσταση όταν και άλλοι πολλοί ερευνητές καταλήξουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Γι’ αυτό άλλωστε πολλές φορές η στήλη αυτή έχει ειρωνευθεί δημοσιογραφικές πένες όταν εκθειάζουν με το αζημίωτο ευρήματα μιας εργασίας ως ευρήματα κοσμοσωτήρια ….. για την ανθρωπότητα. Καρκίνοι, καρδιοπάθειες, σπάνιες παθήσεις έχουν θεραπευθεί επικοινωνιακά. Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται όταν βλέπουν πολλές φορές ακόμα και θεσμικά όργανα να παρασύρονται με βραβεύσεις και αριστεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προηγούμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας εβράβευσε νεαρή επιστήμονα του εξωτερικού για τη διδακτορική της διατριβή που ήταν αφιερωμένη στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού. Το τι επακολούθησε ήταν τραγικά ασύλληπτο. Χιλιάδες γυναίκες εναγώνια και μάταια επιζητούσαν τη σωτηρία τους.

Κάθε επιστημονική εργασία εάν είναι γνήσια πάντα δίνει ένα επιστημονικό μήνυμα, το οποίο άλλοι επιστήμονες θα μπορέσουν να το εκμεταλλευθούν σωστά με την επιστημονικά σωστή εκμετάλλευση του όρου εκμεταλλεύομαι και να συνεχίσουν στοχεύοντας σε ένα καλλίτερο αποτέλεσμα. Όμως το να ταλαιπωρείται και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ο ανθρώπινος πόνος είναι ό,τι χυδαιότερο και πιο αποκρουστικό για κάθε επιτήδειο.
Οι γραμμές αυτές γράφονται σαν εισαγωγή του θέματος που σχολιάζουμε σήμερα. Θεωρούμε ότι το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον όμως διατηρούμε βασικές επιφυλάξεις.

Η δημοσίευση στο British Medical Journal (Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση) μιας εργασίας με θέμα τα αντισυλληπτικά προκάλεσε αληθινό σάλο.
Μέχρι τώρα ήταν γνωστό ότι οι νέες γυναίκες που παίρνουν χρονίως αντισυλληπτικά κινδυνεύουν από θρομβώσεις των αρτηριών και φλεβών και ειδικότερα από εμφράγματα του μυοκαρδίου ή πνευμονικές εμβολές. Έτσι όταν ένα νεαρό κορίτσι συμβεί να πάθει έμφραγμα ή πνευμονική εμβολή η πρώτη ερώτηση του γιατρού είναι το εάν η άρρωστη παίρνει αντισυλληπτικά. Όμως αργότερα αποδείχθηκε ότι, οι γυναίκες εκείνες που είναι επιρρεπείς σε θρομβώσεις όταν παίρνουν αντισυλληπτικά, είναι αυτές που έχουν γονιδιακά ελλείμματα που ελέγχουν τους παράγοντες πήξεως του αίματος και ειδικότερα τους παράγοντες πέντε (V) και επτά (VII). Αναμφισβήτητα όμως ο συντριπτικός αριθμός των γυναικών δεν παρουσιάζει γονιδιακές αδυναμίες όσον αφορά τους παράγοντες πήξεως του αίματος, για το λόγο αυτό άλλωστε οι γυναίκες αυτές δεν κινδυνεύουν από θρομβώσεις. Έτσι μπορούν να εξηγηθούν τα ευρήματα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Aberdeen της Σκωτίας που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο έγκριτο και σοβαρό αυτό επιστημονικό περιοδικό. Σε ένα μεγάλο πληθυσμό γυναικών που έπαιρναν χρονίως αντισυλληπτικά παρατηρήθηκε ελάττωση της θνητότητας κατά 12% που αφορούσε κυρίως καρδιοπάθειες και καρκίνους. Η διαφορά αυτή δεν παρατηρήθηκε στις γυναίκες που κάπνιζαν ή έπασχαν από υπέρταση.

Η εργασία αυτή εφόσον επιβεβαιωθεί από ευρήματα και άλλων ερευνητών αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί δείχνει ότι οι μηχανισμοί καταστροφής που οδηγούν στη θρόμβωση ή στον καρκίνο φαίνεται να έχουν κοινή βάση.

Συμπερασματικά οι γυναίκες μπορούν να παίρνουν αντισυλληπτικά αφού προηγουμένως γίνουν όλοι οι γονιδιακοί έλεγχοι που θα αποκλείσουν κάθε πιθανότητα προδιάθεσης της γυναίκας για θρόμβους.


Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός
Καθηγητής Ιατρικής Σχολής
Πανεπιστημίου Αθηνών