Περισσότεροι από 650 σύνεδροι και τις δυο ημέρες παρακολούθησαν τις εργασίες του Συμποσίου που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Κωνσταντίνου Σέκερη, ομ. Καθηγητή Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και Προέδρου των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος, του οποίου η ζωή -όπως είπαν οι ομιλητές- ήταν συνυφασμένη με έργο υψηλής επιστημονικής αξίας, βαθύ αίσθημα ανθρωπισμού, ευγένεια, μακροθυμία, ανιδιοτέλεια και αγάπη για τα παιδιά και τους νέους.

Την έναρξη του προγράμματος εργασιών τίμησε με την παρουσία της και με χαιρετισμό που απηύθυνε η σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, κα. Μαίη Παπούλια ψυχολόγος.

Κατά την διάρκεια του Συμποσίου, που είχε ως στόχο την ανάλυση των περιπτώσεων στις οποίες στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες τα παιδιά και οι νέοι διατρέχουν κίνδυνο και την παρουσίαση μοντέλων αντιμετώπισης αυτών, διακεκριμένα στελέχη της ακαδημαϊκής κοινότητας αλλά και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας παρουσίασαν ερευνητικά δεδομένα και κατέθεσαν τις σχετικές τους προτάσεις.


Συνοπτικά τα συμπεράσματα του Συμποσίου όπως προέκυψαν μέσα από τις εργασίες του διήμερου :

• Η επικινδυνότητα είναι μια δύσκολη έννοια. Ο Έλληνας ποινικός δικαστής την έχει συμπεριλάβει εμπειρικά στον ποινικό κώδικα και την έχει προσαρμόσει στις συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας. Τη λαμβάνει υπόψη του και για την επιμέτρηση της ποινής αλλά και για τον προσδιορισμό της εγκληματικής συμπεριφοράς. Η εγκληματολόγος Πάρη Ζαγούρα υποστήριξε ότι «παρά την ύπαρξη ενισχυμένου νομικού οπλοστασίου, δεν χρειάζεται η δικαιοσύνη να εμπλέκεται, ή έστω να εμπλέκεται επιλεκτικά στο σύστημα προστασίας ανήλικων θυμάτων και θυτών». «Σε πολλές περιπτώσεις φαινομενικής νομιμότητας κρύβεται βαριά παρανομία», υπογράμμισε ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος. Η παρουσία των παιδιών ως μάρτυρες στα Δικαστήρια, η μεγάλη αυστηρότητα στο Σχολείο και το “bulling” είναι μερικές από αυτές από τις περιπτώσεις. «Στις μέρες μας καθίσταται εξόχως αναγκαίο να συλλάβουμε την ιδέα της επένδυσης και της πρόληψης των κινδύνων της παιδικής ηλικίας, γιατί είναι φτηνότερη από την αντιμετώπιση, αλλά επίσης να αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας» πρόσθεσε ο κύριος Μόσχος.

• Σήμερα, τα παιδιά κινδυνεύουν από την ανέχεια, την υλική και συναισθηματική στέρηση και το κακό σύστημα παιδείας, υγείας, πρόνοιας και δικαιοσύνης. Σε εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά σε ιδρύματα και μάλιστα εκείνα που είναι άτομα με αναπηρία «καθώς στην Ελλάδα λειτουργεί ένα σύστημα κλειστής περίθαλψης, στο οποίο καταργείται κάθε έννοια αξιοπρέπειας» τόνισε ο κος Χάρης Ασημόπουλος Επίκουρος Καθηγητής στο ΤΕΙ Αθήνας. Από τα 6.000 άτομα που ζουν σε ιδρύματα, το 30% είναι παιδιά και νέοι, οι οποίοι στερούνται εκπαίδευσης και βιώνουν επώδυνες εμπειρίες ζωής (καθήλωση, δέσιμο, φαρμακευτική καταστολή, απουσία ψυχαγωγίας, μοναξιά). Αναφέρθηκε επίσης ότι το προσωπικό δεν είναι επαρκές και δεν έχει την απαραίτητη ειδική εκπαίδευση, ενώ οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του παιδιού.

• Απαραίτητη είναι και η συνεργασία σχολείων, μονάδων Υγείας και μονάδων Δικαιοσύνης, είπε ο αναπληρωτής Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής, Επιστημονικός υπεύθυνος ΕΨΥΠΕ, Ιωάννης Τσιάντης και πρόσθεσε ότι χρειάζεται ένα ισχυρό κίνημα από τη κοινότητα που θα πείσει τους πολιτικούς να λάβουν μέτρα και αποφάσεις για την εξωιδρυματική προστασία των παιδιών

• «Η επένδυση στην παιδική ηλικία είναι εξαιρετικά περιορισμένη στην πατρίδα μας. Οι ανάγκες των παιδιών δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα οικονομικής σταθερότητας» είπε ο κύριος Γαβριήλ Αμίτσης, νομικός και Επίκουρος Καθηγητής Δικαίου Κοιν. Ασφάλειας ΤΕΙ Αθήνων. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο έχει συντάξει πρόγραμμα στρατηγικής που μπορούν να υιοθετήσουν τα κράτη μέλη της. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση ως προς την παιδική φτώχεια, με ποσοστό 22%, μετά τη Ρουμανία 32%, τη Βουλγαρία 30% και την Ιταλία 26%, όταν ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τη παιδική φτώχεια είναι 19%» συμπλήρωσε.

• Η συμβολή των εθελοντών αποδεικνύεται καίριας σημασίας στις μέρες μας. Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να συμβάλουν ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος στιγματισμού και επιπολασμού των προβλημάτων στην κοινωνία.

Τα Παιδικά Χωριά SOS αναδεικνύονται ως ένα ολοκληρωμένο μοντέλο προστασίας των παιδιών, με μοναδικά χαρακτηριστικά στη φιλοσοφία και τη παιδαγωγική του λειτουργία, βασιζόμενο στις αρχές «μητέρα, αδέρφια, σπίτι, χωριό». Είναι ένας θεσμός που στα 60 χρόνια λειτουργίας του κατάφερε να εξαπλωθεί σε 162 χώρες και μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει προσφέρει τη μητρική αγκαλιά σε περισσότερα από 70.000 παιδιά, ενώ έχει υποστηρίξει περισσότερα από 220.000 παιδιά για να ζήσουν στη δική τους βιολογική οικογένεια. Στόχος του θεσμού είναι ως το 2016 να έχει προσφέρει υποστήριξη σε 1.000.000 παιδιά.

Στην Ελλάδα λειτουργούν, τρία Παιδικά Χωριά SOS (Βάρης, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης), δύο Στέγες Νέων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), τρία Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας (Αθήνα, Αλεξανδρούπολη, Καλαμάτα), ο Ξενώνας ΣΟΣ ΕΛΙΖΑ (για παιδιά κάτω των 5 ετών) στο Μαρούσι, δύο Ξενώνες Κακοποιημένων Παιδιών (Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη), ένα Κέντρο Ημέρας για ΑΜΕΑ στην Αλεξανδρούπολη.

Αυθεντική εικόνα για το έργο που γίνεται στο Παιδικό Χωριό SOS έδωσε ο νεαρός Κώστας, πρώην μέλος μιας SOS οικογένειας, ο οποίος δήλωσε ότι εκεί βρήκε γαλήνη, μητρική αγάπη και παιδιά να παίζει. Ενήλικας σήμερα, έφυγε ώριμος, προετοιμασμένος με εφόδια συναισθηματικά, πνευματικά, υλικά, και είναι τώρα αισιόδοξος, σίγουρος για τον εαυτό του, αυτάρκης και περιζήτητος επαγγελματίας, ικανός να ισορροπήσει και αντιμετωπίσει τη ζωή. Θυμάται με σεβασμό τη ζωή του στο Χωριό και δηλώνει ότι δεν κόβει τις επαφές του με αυτό και κυρίως με τη μητέρα SOS με την οποία επικοινωνεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και την επισκέπτεται στις διακοπές.

Τα αναλυτικά συμπεράσματα του Συμποσίου και το σχετικό επιστημονικό υλικό θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Σωματείου www.sos-villages.gr