Η υπό διερεύνηση ουσία linagliptin – ένας αναστολέας της διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης (DPP)-4 - πέτυχε σημαντικές, σταθερές και κλινικά ουσιαστικές μειώσεις των τιμών της γλυκόζης στο αίμα, όπως υπολογίστηκε με την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη A1c (HbA1c), τη γλυκόζη νηστείας (FPG) και τη μεταγευματική γλυκόζη (PPG), σύμφωνα με τα δεδομένα φάσης ΙΙΙ που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στo 70o Επιστημονικό Συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Διαβήτη (ADA).

Η linagliptin τελεί υπό διερεύνηση από την Boehringer Ingelheim ως από του στόματος αγωγή μία φορά την ημέρα για την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2.

Στις κεντρικές μελέτες φάσης III αποδείχτηκε ότι η linagliptin παρουσιάζει ένα πολύ ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας. Παράλληλα, το φάρμακο εμφάνισε συνολικό ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών παρόμοιο με εκείνο του εικονικού φαρμάκου. Επιπλέον, η linagliptin έδειξε εξαιρετική ανεκτικότητα, δεν είχε επίδραση στο βάρος και δεν αύξησε τον κίνδυνο των αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι η χορήγηση της linagliptin δε συνοδεύτηκε από την εμφάνιση υπογλυκαιμίας – είτε το φάρμακο χορηγήθηκε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με μετφορμίνη ή πιογλιταζόνη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στους διαβητικούς ασθενείς που εμφανίζουν νεφρική ανεπάρκεια ήπιας-μέσης βαρύτητας, τα επίπεδα της linagliptin στο πλάσμα ήταν συγκρίσιμα με εκείνα που παρατηρούνται στους διαβητικούς που έχουν φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι η linagliptin, η οποία δεν αποβάλλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος από τους νεφρούς, ενδεχομένως παρουσιάζει ιδιαίτερα φαρμακολογικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν έχουν φανεί έως τώρα σε αυτήν την καινοτόμο κατηγορία φαρμάκων. Τα δεδομένα υποδηλώνουν πως δε θα απαιτείται προσαρμογή της δόσης της linagliptin σε ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από το στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας στο οποίο βρίσκονται.

Σε τέσσερις πολυκεντρικές, τυχαιοποιημένες, διπλές τυφλές, ελεγχόμενες μελέτες με διάρκεια 24 εβδομάδων, παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές μειώσεις στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, τόσο όταν η linagliptin χορηγήθηκε ως μονοθεραπεία σε σχέση με το εικονικό φάρμακο, όσο και όταν χορηγήθηκε σε συνδυασμό με άλλα συχνά χρησιμοποιούμενα από του στόματος αντιδιαβητικά φάρμακα. Παράλληλα, παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση στη λειτουργία των βήτα κυττάρων. Όπως είναι γνωστό, η φθίνουσα λειτουργία των βήτα κυττάρων αποτελεί σημείο-κλειδί που οδηγεί την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2.

Σε μία άλλη μελέτη, η μονοθεραπεία με linagliptin έδειξε ότι μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης περισσότερο από ό,τι το εικονικό φάρμακο και η voglibose, που είναι ο πιο διαδεδομένος αναστολέας της άλφα γλυκοσιδάσης στην Ιαπωνία.

«Πολλοί ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που λαμβάνουν κλασικούς αντιδιαβητικούς παράγοντες δεν κατορθώνουν να επιτύχουν τους γλυκαιμικούς τους στόχους ή να τους διατηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, γεγονός που μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες ανάπτυξης επιπλοκών από το διαβήτη, συμπεριλαμβανομένης της νεφρικής νόσου. Αν και η νεφρική ανεπάρκεια είναι πολύ συνηθισμένη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, η νεφρική δυσλειτουργία πρώιμου σταδίου συχνά δεν διαγιγνώσκεται. Είναι σημαντικό να εντοπισθούν αυτοί οι ασθενείς καθώς θα χρειαστούν αποτελεσματικά και ασφαλέστερα φάρμακα με μικρό κίνδυνο υπογλυκαιμίας», σχολίασε ο Καθηγητής Julio Rosenstock, Καθηγητής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο του Τέξας, Ιατρική Σχολή Southwestern, Ντάλας, Τέξας, ΗΠΑ.

«Όσον αφορά τη linagliptin, διαπιστώνουμε από μελέτες ότι μόνο περίπου 5% του από του στόματος χορηγούμενου φαρμάκου αποβάλλεται μέσω των νεφρών. Τα επιστημονικά στοιχεία μέχρι σήμερα δείχνουν ότι η linagliptin δεν απαιτεί αναπροσαρμογή της δόσης. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε ένα σημαντικό όφελος για τους γιατρούς, όταν επιλέγουν μία θεραπεία, όχι μόνο για τον πληθυσμό των πασχόντων από διαβήτη τύπου 2 με διαγνωσμένη νεφρική δυσλειτουργία, αλλά και για εκείνους τους ασθενείς οι οποίοι κινδυνεύουν να αναπτύξουν νεφρικές επιπλοκές,» πρόσθεσε.