Παρουσιάστηκαν πρόσφατα, στο 9ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καρκίνου του Μαστού (EBCC-9) στη Γλασκόβη, Σκοτία,τα αποτελέσματα κλινικής μελέτης Φάσης ΙΙΙ τουeverolimus (Afinitor®), με την ονομασία BOLERO-2, για την συνολική επιβίωση σε ασθενείς με HR+/HER2-προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

Στο σκέλος του everolimus σε συνδυασμό με την εξεμεστάνη, παρατηρήθηκε μία μέση συνολική επιβίωση31 μηνών, έναντι 26,6 μηνών στο σκέλος της μονοθεραπείας με εξεμεστάνη, μία διαφορά της τάξεως των 4,4 μηνών. Η συνολική επιβίωση ήταν δευτερεύονκαταληκτικό σημείο της μελέτης και τα αποτελέσματα δενέφτασαν στο όριο της στατιστικής σημαντικότητας. Ημέση συνολική επιβίωση είναι η μεγαλύτερη αναφερόμενηέως σήμερα σε μία μελέτη Φάσης ΙΙΙ για τονορμονοθετικό, αρνητικό στους υποδοχείς-2 τουανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα(HR+/HER2-) καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου, έπειτα από προηγούμενη θεραπεία με έναν μη στεροειδή αναστολέα αρωματάσης (NSAI).

«Η μελέτη BOLERO-2 δείχνει ότι η θεραπεία μεeverolimus, σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, δρα εναντίον πολλαπλών στοχευμένων μονοπατιών, για να επιβραδύνει την εξέλιξη του ορμονοθετικού προχωρημένου καρκίνου του μαστού, ακόμα και μεταξύ ασθενών οι οποίεςπαρουσίασαν εξέλιξη της νόσου ενόσω βρίσκονταν σε θεραπεία ή εντός 12 μηνών κατόπιν ολοκλήρωσηςσυμπληρωματικής θεραπείας με μη στεροειδή αναστολέα αρωματάσης,» δήλωσε ο Δρ. Gabriel Hortobagyi,Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής Ογκολογίας Μαστού, Κέντρο Καρκίνου MD Anderson, Πανεπιστήμιο του Τέξας. «Αυτή η διπλή προσέγγιση αφενός επεκτείνει τα οφέλη της ενδοκρινικής θεραπείας, αφετέρου παρατείνει το διάμεσοχρόνο, έως ότου η ασθενής χρειασθεί χημειοθεραπεία, γεγονός που μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις ασθενείς που ζουν με τη νόσο.»

Τα τελικά αποτελέσματα στη συνολική επιβίωσηαξιολογήθηκαν ως τμήμα μιας προοπτικά σχεδιασμένηςανάλυσης του δευτερεύοντος καταληκτικού σημείου.Παλαιότερα ανακοινωθέντα αποτελέσματα για τηνεπιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS) έδειξαν ότι η θεραπεία με everolimus σε συνδυασμό με εξεμεστάνη υπερδιπλασιάζει την μέση PFS σε 7,8 μήνες έναντι 3,2 μηνών με την εξεμεστάνη ως μονοθεραπεία, πληρώντας το πρωτεύον καταληπτικό σημείο της μελέτης, επιβεβαιωμένο με κεντρική αξιολόγηση (11 μήνες έναντι 4,1 μηνών PFS). Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες(συχνότητα >= 30%) ήταν στοματίτιδα, λοιμώξεις, εξάνθημα, κόπωση, διάρροια και μειωμένη όρεξη. Οι πιοσυχνές Βαθμού 3-4 ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα>= 2%) ήταν στοματίτιδα, λοιμώξεις, υπεργλυκαιμία, κόπωση, δύσπνοια, πνευμονίτιδα και διάρροια.



Το everolimus είναι ο πρώτος και μοναδικός αναστολέαςτης mTOR που έχει εγκριθεί για τη θεραπεία τουHR+/HER2- προχωρημένου καρκίνου του μαστού. ΗmTOR είναι μία πρωτεΐνη που δρα ως σημαντικόςρυθμιστής της κυτταρικής διαίρεσης, της ανάπτυξης των αιμοφόρων αγγείων και του κυτταρικού μεταβολισμού. Τοeverolimus στοχεύει το μονοπάτι PI3K/AKT/mTOR, τοοποίο είναι υπερενεργοποιημένο σε πολλούς τύπουςκαρκίνου. Πρόσθετα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στοσυνέδριο παρείχαν συνεχιζόμενες ενδείξεις για τοσημαντικό ρόλο της διπλής αναστολής των ορμονικώνυποδοχέων και της mTOR, στη θεραπεία του HR+/HER2-προχωρημένου καρκίνου του μαστού, έπειτα από αποτυχία της θεραπείας με NSAI.

Το everolimus είναι εγκεκριμένο ως Afinitor σεπερισσότερες από 80 χώρες για τη θεραπεία τωνγυναικών με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης έγκρισης στην Ιαπωνία. Οι ειδικές ενδείξεις ποικίλουν ανά χώρα.



Σχεδιασμός της μελέτης

Η BOLERO-2 συμπεριέλαβε περισσότερες από 700ασθενείς σε περισσότερα από 195 κέντρα σε όλο τον κόσμο. Οι ασθενείς στη μελέτη επιλέχθηκαν τυχαία (2:1)για να λάβουν συνεχή θεραπεία από του στόματος μεeverolimus 10 mg/ημέρα ή ένα εικονικό φάρμακο (placebo) σε συνδυασμό με εξεμεστάνη 25 mg/ημέρα.Ασθενείς οι οποίες είχαν λάβει περισσότερες από μίαπρογενέστερες χημειοθεραπείες για προχωρημένο καρκίνο του μαστού αποκλείσθηκαν από τη μελέτη. Τοπρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου. Στα δευτερεύοντα καταληκτικά σημείασυμπεριλαμβάνονταν η συνολική επιβίωση, το συνολικόποσοστό ανταπόκρισης, η συχνότητα των ανεπιθύμητωνενεργειών, οι αναφερόμενες από τους ασθενείς εκβάσειςκαι το ποσοστό κλινικού οφέλους.



Για τον προχωρημένο καρκίνο του μαστού

Ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού συμπεριλαμβάνειτον μεταστατικό καρκίνο του μαστού (στάδιο IV) και τον τοπικά προχωρημένο καρκίνο του μαστού (στάδιο ΙΙΙ). Ομεταστατικός καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιοσοβαρή μορφή της νόσου και εμφανίζεται όταν ο καρκίνοςέχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, όπως ο εγκέφαλος, τα οστά ή το ήπαρ. Ο τοπικά προχωρημένοςκαρκίνος του μαστού εμφανίζεται, όταν ο καρκίνος έχειεξαπλωθεί στους λεμφαδένες και/ή σε άλλους ιστούς τηςπεριοχής του μαστού, αλλά όχι σε απομακρυσμένα σημεία του σώματος.

Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο τουμαστού έχουν προσδόκιμο επιβίωσης περίπου 18-36μήνες έπειτα από τη διάγνωση και η μέση επιβίωση των γυναικών με σταδίου ΙΙΙ νόσο είναι μικρότερη από πέντε χρόνια. Η υπερενεργοποίηση του μονοπατιούPI3K/AKT/mTOR έχει συσχετισθεί με την εξέλιξη τηςνόσου στις γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του μαστού.

Περίπου το 70% όλων των διηθητικών καρκίνων τουμαστού είναι ορμονοθετικοί (HR+) τη στιγμή τηςδιάγνωσης. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστούείναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου προχωρημένουκαρκίνου του μαστού, με 220.000 ασθενείς να υπολογίζεται ότι διαγιγνώσκονται ετησίως σε όλο τον κόσμο. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστούχαρακτηρίζεται από όγκους με θετικούς ορμονικούςυποδοχείς, μία ομάδα καρκίνων που εκφράζουν υποδοχείς συγκεκριμένων ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη. Η ανάπτυξη των καρκινικώνκυττάρων μπορεί να καθοδηγείται από αυτές τις ορμόνες.