Πολλοί νέοι γονείς, από φόβο και ντροπή μήπως εκτεθούν μπροστά στο παιδί τους, αποφεύγουν να εκφραστούν με διαχυτικότητα παρουσία του. Αυτό πολλές φορές οδηγεί σε ακραίου τύπου συμπεριφορές, όπου οι γονείς αποφεύγουν οποιαδήποτε εκδήλωση τρυφερότητας, αγάπης και ερωτισμού ακόμα και αν πρόκειται για μια αγκαλιά ή για ένα απλό φιλί. Μια τέτοια ακραία αντίληψη είναι πιθανό να απομακρύνει το ζευγάρι, αλλά ακόμα και το ίδιο το παιδί, είναι πιθανό να εκλάβει αυτή τη συμπεριφορά ως συναισθηματική απόσταση και απομάκρυνση των γονιών του, μέσω της οποίας στερείται υγιή πρότυπα διαπροσωπικών σχέσεων.

Από την άλλη πλευρά, μια εκ διαμέτρου αντίθετη συμπεριφορά είναι δυνατό να έχει αρνητικά αποτελέσματα για την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού. Για παράδειγμα, προκλητικά και παρατεταμένα φιλιά από την πλευρά των γονέων είναι πιθανό να προκαλέσουν αισθήματα ζήλιας, ακόμα και φθόνο, ειδικά στο μικρό αγόρι που βιώνει συναισθήματα ανταγωνισμού προς τον πατέρα του. Το παιδί, παγιδευμένο στα αισθήματα κτητικότητας που νιώθει σε αυτή την ηλικία, είναι ανήμπορο να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση.

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Είναι ωφέλιμο, οι γονείς να εκφράζουν με άνεση αλλά χωρίς υπερβολές και σεξουαλικές χειρονομίες τα συναισθήματα αγάπης και τρυφερότητας που τρέφουν ο ένας για τον άλλον. Είναι αναμενόμενο το παιδί να δυσανασχετήσει τις πρώτες φορές που θα δει τον μπαμπά του να αγκαλιάζει και να φιλάει τη μαμά του. Ωστόσο, η συμπεριφορά αυτή θα υποχωρήσει και το παιδί θα αρχίσει να εκλαμβάνει ως θετική την εκδήλωση συναισθημάτων αγάπης από τους γονείς του. Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς μεταφέρουν στο παιδί την εικόνα ενός αγαπημένου ζευγαριού, ενισχύοντας τις εγγραφές του για μια συναισθηματικά ισορροπημένη οικογενειακή ζωή.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΝΙΟ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας