Λοιμώδης περιτονίτιδα στη γάτα
Η λοιμώδης περιτονίτιδα της γάτας είναι μία από τις σοβαρότερες παθήσεις και χαρακτηρίζεται από διάχυτη πυοκοκκιωματώδη αγγειίτιδα, με εμφανέστερη κλινική εκδήλωση αυτής τη συλλογή φλεγμονώδους υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα (περιτονίτιδα), αλλά και στη θωρακική. Όπως και οι λοιπές ιώσεις, η μετάδοση γίνεται με επαφή ασθενών και υγιών ζώων. Στις εκτροφές η νόσος συνήθως εισβάλλει με την εισαγωγή νέων ζώων φορέων.
Ο ιός της λοιμώδους περιτονίτιδας ανήκει στους κορωναϊούς. Μέλη της ομάδας αυτής απομονώνονται από πολλά είδη ζώων και πτηνών και προκαλούν υποκλινική λοίμωξη (χωρίς εμφανή συμπτώματα) και άλλοτε βαριές λοιμώξεις.
Στη γάτα ορισμένα στελέχη προκαλούν φλεγμονή του εντέρου και διάρροια. Συχνά η γάτα προσβάλλεται και από τους κορωναϊούς του χοίρου (μεταδοτική εντερίτιδα του χοίρου), αλλά και του σκύλου. Οπως και οι λοιπές ιώσεις, η μετάδοση γίνεται με επαφή ασθενών και υγιών ζώων. Στις εκτροφές η νόσος συνήθως εισβάλλει με την εισαγωγή νέων ζώων φορέων.
Η λοιμώδης περιτονίτιδα διαγιγνώσκεται συνήθως σε νεαρά ενήλικα ζώα δύο έως τεσσάρων ετών, αν και έχει διαγνωστεί σε ζώα όλων των ηλικιών.
Η τυπική κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από σημαντική (έως και ένα λίτρο) συγκέντρωση υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα και ονομάζεται υγρή μορφή. Στη δεύτερη μορφή της δεν παρατηρείται υγρό και ονομάζεται ξηρή. Τέλος, σπανιότερα, παρατηρείται η ονομαζόμενη άτυπη μορφή, με ελάχιστη συγκέντρωση υγρού. Κοινά συμπτώματα, ο υψηλός πυρετός, η αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των ολικών πρωτεϊνών του ορού του αίματος.
Η υγρή μορφή έχει σχετικά οξεία διαδρομή, με διάρκεια επιβίωσης περί τους δύο μήνες, ενώ τα νεαρά γατάκια μόνο λίγων ημερών. Οι γάτες που προσκομίζονται για εξέταση, εκτός από ανορεξία και καταβολή, παρουσιάζουν διόγκωση της κοιλιάς και όχι σπάνια, δύσπνοια.
Η ξηρή και άτυπη μορφή έχει επιβίωση αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αλλά με θανατηφόρα κατάληξη και με συμπτώματα που απορρέουν από πολλά οργανικά συστήματα, νευρικό, οφθαλμούς, αναπνευστικό κ.τ.λ.
Η διάγνωση βασίζεται στις εξετάσεις αίματος και υγρού, όταν υπάρχει, στην παρουσία αντισωμάτων έναντι των κορωναϊών. Συχνά τα περιστατικά αντιμετωπίζονται διαγνωστικά ως ζώα με πυρετό άγνωστης αιτιολογίας. Τελική διάγνωση τίθεται με ιστοπαθολογικές εξετάσεις από πολλά όργανα κατά τη νεκροτομή των ζώων.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας
Ο ιός της λοιμώδους περιτονίτιδας ανήκει στους κορωναϊούς. Μέλη της ομάδας αυτής απομονώνονται από πολλά είδη ζώων και πτηνών και προκαλούν υποκλινική λοίμωξη (χωρίς εμφανή συμπτώματα) και άλλοτε βαριές λοιμώξεις.
Στη γάτα ορισμένα στελέχη προκαλούν φλεγμονή του εντέρου και διάρροια. Συχνά η γάτα προσβάλλεται και από τους κορωναϊούς του χοίρου (μεταδοτική εντερίτιδα του χοίρου), αλλά και του σκύλου. Οπως και οι λοιπές ιώσεις, η μετάδοση γίνεται με επαφή ασθενών και υγιών ζώων. Στις εκτροφές η νόσος συνήθως εισβάλλει με την εισαγωγή νέων ζώων φορέων.
Η λοιμώδης περιτονίτιδα διαγιγνώσκεται συνήθως σε νεαρά ενήλικα ζώα δύο έως τεσσάρων ετών, αν και έχει διαγνωστεί σε ζώα όλων των ηλικιών.
Η τυπική κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από σημαντική (έως και ένα λίτρο) συγκέντρωση υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα και ονομάζεται υγρή μορφή. Στη δεύτερη μορφή της δεν παρατηρείται υγρό και ονομάζεται ξηρή. Τέλος, σπανιότερα, παρατηρείται η ονομαζόμενη άτυπη μορφή, με ελάχιστη συγκέντρωση υγρού. Κοινά συμπτώματα, ο υψηλός πυρετός, η αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των ολικών πρωτεϊνών του ορού του αίματος.
Η υγρή μορφή έχει σχετικά οξεία διαδρομή, με διάρκεια επιβίωσης περί τους δύο μήνες, ενώ τα νεαρά γατάκια μόνο λίγων ημερών. Οι γάτες που προσκομίζονται για εξέταση, εκτός από ανορεξία και καταβολή, παρουσιάζουν διόγκωση της κοιλιάς και όχι σπάνια, δύσπνοια.
Η ξηρή και άτυπη μορφή έχει επιβίωση αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αλλά με θανατηφόρα κατάληξη και με συμπτώματα που απορρέουν από πολλά οργανικά συστήματα, νευρικό, οφθαλμούς, αναπνευστικό κ.τ.λ.
Η διάγνωση βασίζεται στις εξετάσεις αίματος και υγρού, όταν υπάρχει, στην παρουσία αντισωμάτων έναντι των κορωναϊών. Συχνά τα περιστατικά αντιμετωπίζονται διαγνωστικά ως ζώα με πυρετό άγνωστης αιτιολογίας. Τελική διάγνωση τίθεται με ιστοπαθολογικές εξετάσεις από πολλά όργανα κατά τη νεκροτομή των ζώων.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας