Κρυψορχία είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο όρχις ή οι όρχεις δεν ευρίσκονται μέσα στο όσχεο (σακούλι που περιέχει τους όρχεις), κατά την γέννηση του παιδιού.

Οι όρχεις στην αρχή της εμβρυϊκής ζωής, δημιουργούνται μέσα στην κοιλιά του εμβρύου. Προς τον 6ο-7ο μήνα της εγκυμοσύνης, περνούν μέσα από τον βουβωνικό πόρο (τρυπίτσα που υπάρχει εις το κάτω μέρος του μυϊκού κοιλιακού τοιχώματος) και εξερχόμενοι από την κοιλιά, ταξιδεύουν σχεδόν κάτω από το δέρμα, για να εισέλθουν και να σταθεροποιηθούν στο όσχεο. Εάν αυτή η κάθοδος τους κάπου «σκαλώσει», έχουμε κρυψορχία, από την μία ή και από τις δύο πλευρές.

Εδώ θα χωρίσουμε τις κρυψορχίες σε δύο είδη, ανάλογα με την θέση του όρχι.
1. Κρυψορχία με ενδοκοιλιακό όρχι
Ο όρχις κατά την γέννηση δεν έχει εξέλθει από την κοιλιά του παιδιού και κατ’επέκταση δεν μπορεί να ψηλαφηθεί από τα χέρια του ιατρού.

2. Κρυψορχία με ψηλαφητό όρχι
Ο όρχις έχει εξέλθει από την κοιλιά του παιδιού και ψηλαφάται μεταξύ του έξω στομίου του βουβωνικού πόρου και του οσχέου. Ο όρχις που ευρίσκεται σε έκτοπη θέση (σε θέση κρυψορχίας) κατά την γέννηση έχει περίπου 50% πιθανότητες να συνεχίσει την κάθοδο του, να εισέλθει και να σταθεροποιηθεί στο όσχεο, από μόνος του, κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτό είναι ήδη εμφανές από την ενδιάμεση εξέταση, η οποία γίνεται στον έκτο μήνα της ζωής. Όσο πιο ψηλά είναι ο όρχις, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν η κρυψορχία να συνδυάζεται με δυσπλαστικότητα (κακή κατασκευή του από την φύση) του όρχι. Οι ενδοκοιλιακοί όρχεις συχνά είναι μικρότεροι από τους φυσιολογικούς και μερικές φορές άκρως ατροφικοί.

ΓΙΑΤΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΥΨΟΡΧΙΑ

Η φύση έχει βάλει τους όρχεις στο όσχεο για να ζουν σε μια θερμοκρασία 34ο Κελσίου. Όταν ο όρχις ευρίσκεται ψηλά (κρυψορχία), ζει σε θερμοκρασία 37ο Κελσίου. Η χρόνια υπερθέρμανση του όρχι προκαλεί ατροφία των κυττάρων του, με αποτέλεσμα τα σπερματοζωάρια που θα παράγει αργότερα να μην είναι καλής ποιότητος και έτσι να υπάρχει πρόβλημα γονιμότητος. Η χρόνια υπερθέρμανση τους όμως αυξάνει και τις πιθανότητες καρκινογένεσης του όρχι. Ο καρκίνος του όρχι είναι καρκίνος του νέου ανδρός και σπάνια εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών.
Η κρυψορχία θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζεται πάντα χειρουργικά πριν προλάβουν να εγκατασταθούν οι βλάβες εκείνες οι οποίες θα οδηγήσουν στα ανωτέρω.


ΗΛΙΚΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Μετά την ηλικία του ενός-ενάμιση έτους, αναπτύσσονται μόνιμες μικροσκοπικές βλάβες στα κύτταρα των όρχεων, σε βιοψίες που έχουν γίνει σε χιλιάδες όρχεις κατά την επέμβαση. Οι διεθνείς ντιρεκτίβες που ισχύουν σήμερα, μας υποχρεώνουν να προβαίνουμε στην επέμβαση προς την
ηλικία των 12 μηνών.

ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Η επέμβαση καθήλωσης του όρχι στο όσχεο λέγεται ορχεοπηξία. Όσο πιο ψηλά είναι ο όρχις, τόσο πιο δύσκολη και μεγαλύτερη σε χρόνο είναι η επέμβαση. Μπορεί να διαρκέσει από 45 λεπτά ως και πάνω από 2 ώρες. Η ορχεοπηξία σε έμπειρα χέρια έχει άριστα ποσοστά επιτυχίας που υπερβαίνουν το 99%. Γίνεται με γενική αναισθησία και δεν απαιτεί νοσηλεία. Ο μικρός ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο, 2-3 ώρες μετά την
επέμβαση. Η επέμβαση είναι ανώδυνη και σπάνια χρειάζονται αναλγητικά. Για την επέμβαση απαιτούνται δύο τομές. Μέσω της πρώτης τομής, που είναι χαμηλά στην κοιλιά, στο ύψος της βουβωνικής χώρας, γίνεται η Παρασκευή των στοιχείων από τα οποία «κρέμεται» ο όρχις (σπερματικά αγγεία, σπερματικός πόρος) ούτως ώστε να αποκτήσουν αρκετό μήκος για να κατέβει ο όρχις στο όσχεο. Στο όσχεο γίνεται μια δεύτερη μικρή τομή, μέσω της οποίας ο όρχις στερεώνεται για να μην μπορεί να φύγει προς τα πάνω και υποτροπιάσει η κρυψορχία. Όλες οι ραφές γίνονται με απορροφήσιμα ράμματα και έτσι δεν χρειάζεται η αφαίρεση τους μετά την επέμβαση. Σε λίγους μήνες οι τομές γίνονται αόρατες.

ΑΝΑΣΠΟΜΕΝΟΙ ΟΡΧΕΙΣ

Αρκετές φορές οι όρχεις δεν είναι εντελώς σταθεροποιημένοι εντός του οσχέου, αλλά ανεβοκατεβαίνουν (ανασπώνται). Οι γονείς συχνά πιστεύουν ότι η ανωτέρω κατάσταση αντιστοιχεί σε κρυψορχία, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι οι όρχεις έχουν μια φυσιολογική ανάσπαση προς τα πάνω, η οποία δεν είναι πάντα παθολογική. Σε αυτήν την περίπτωση, ο παιδοουρολόγος με τη βοήθεια των γονέων, θα πρέπει να καταλάβει εάν ο όρχις περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας υψηλά και εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να γίνει η ορχεοπηξία.
Η κλινική εξέταση έχει τεράστια σημασία στις περιπτώσεις των ανασπόμενων όρχεων, ούτως ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται για κρυψορχία αλλά για φυσιολογικά ανασπόμενους όρχεις.

Στην παραμικρή αμφιβολία, θα πρέπει να προτείνεται η ορχεοπηξία, πόσο μάλλον που η επέμβαση αυτή κρίνεται σήμερα ασφαλής, ανώδυνη, χωρίς επιπλοκές, με υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας.


Γιώργος Ζουπάνος
Διευθυντής Παιδοουρολογικής Κλινικής, Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...