Ο αυνανισμός περιγράφει τη διέγερση των γεννητικών οργάνων από το ίδιο το άτομο, με σκοπό τη σεξουαλική ηδονή, που θα το οδηγήσει στον οργασμό του. Η συμπεριφορά του αυνανισμού λαμβάνει χώρα σε ένα γενικότερο φαντασιωσικό σκηνικό, στο οποίο σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί το ίδιο το άτομο.

Η παράταση του αυνανισμού στην ενήλικη περίοδο και ειδικά όταν αυτή αποκτά εξέχουσα θέση στην εικόνα της σεξουαλικότητας του ατόμου, συνδέεται με την συναισθηματική απομόνωση και εκφράζει την ανασφάλεια, τη δειλία και το φόβο ανεπάρκειας του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα, η συμπεριφορά του αυνανισμού μέσα στο γάμο αποτελεί σημαντική ένδειξη αποξένωσης και απομάκρυνσης των δύο συντρόφων.

Το ατομικό ηδονιστικό στοιχείο φαίνεται να υπερισχύει του συντροφικού «μαζί». Πολλές γυναίκες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με την εικόνα ή την υπόνοια της εικόνας του συντρόφου τους να αυνανίζεται μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάθε γάμο και τέτοια μεμονωμένα περιστατικά δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την ύπαρξη προβλήματος στο ζευγάρι. Όταν όμως, ο αυνανισμός του ενός συντρόφου γίνεται απροκάλυπτα και με υπέρμετρη άνεση ή όταν γίνεται μια συνήθεια, η οποία συνδυάζεται και με σεξουαλικά προβλήματα στο ζευγάρι, τότε είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί μιλώντας για αυτό στο σύντροφό μου, ζητώντας την ανάγκη να το ξεπεράσουμε μαζί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολύ συχνά, το άτομο παρασύρεται καταναγκαστικά στο φαντασιωσικό του έργο και διστάζει να προσκαλέσει τον σύντροφο του να συμμετάσχει σε αυτό, φοβούμενος ίσως ότι θα αλλοιώσει το εξιδανικευμένο του σενάριο. Επομένως, παγιδεύεται και βολεύεται στην αυνανιστική πρακτική, οδηγώντας το αργά αλλά σταθερά στην απομόνωση και στη μειονεξία (παραίτηση του σεξουαλικού του ενδιαφέροντος και διεκδίκησης του συντρόφου του).

Ο αυνανισμός σαν συμπεριφορά είναι πολύ πιο συχνή και επίμονη στον άνδρα από ότι στη γυναίκα. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις φάσεις της πορείας ζωής ενός ατόμου. Σε γενικές γραμμές, στον άνδρα είναι πολύ πιο έντονος σε συχνότητα τα πρώτα του χρόνια σαν ενήλικας, ενώ στη γυναίκα συναντάται μέσα στον έγγαμο βίο και μετά την εμμηνόπαυση. Η αυνανιστική συμπεριφορά σε περιόδους που δεν υπάρχει σύντροφος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει υποβόσκουσα ψυχοπαθολογία στο άτομο. Στο γάμο όμως, που αποτελεί το «ασφαλές καταφύγιο του μαζί» η ηδονή της σεξουαλικότητάς μας, βιώνεται στην αλληλεπίδραση με τον σύντροφό μας και έχει ως συνέπεια την ενίσχυση των συζυγικών μας δεσμών και την ωρίμανση της προσωπικότητας του καθενός μας.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας