Νεφρά και ήπαρ είναι από τα πρώτα όργανα που υφίστανται τις συνέπειες της κακής λειτουργίας της καρδιάς του σκύλου και αποτελούν τις δευτερογενείς βλάβες. Μειώνονται οι ολικές πρωτεΐνες, αυξάνονται τα ηπατικά ένζυμα, ενώ είναι σχετικά αυξημένη και η κρεατινίνη που, εφ' όσον το ζώο αφεθεί στην τύχη του, το οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια. Φάρμακα αλλά και διατροφή μπορούν να μειώσουν τις συνέπειες της διατατικής μυοκαρδιοπάθειας και σε πολλές περιπτώσεις το ζώο επιβιώνει για καιρό και με πολύ καλή ποιότητα ζωής.

Η διάγνωση της διατατικής μυοκαρδιοπάθειας στο σκύλο βασίζεται στην κλινική εικόνα, τη φυλή των ζώων και τα ευρήματα από την ακτινογραφία, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και το υπερηχογράφημα.

Τα εργαστηριακά ευρήματα από το αίμα ποικίλλουν και χαρακτηρίζουν τις δευτερογενείς βλάβες διαφόρων παρεγχυματικών οργάνων (νεφρού, ήπατος) που υφίστανται τις συνέπειες της μειωμένης κυκλοφορίας και της μη καλής οξυγόνωσής τους.

Οι παράμετροι που βασικά ελέγχονται και σχετίζονται με την πρόγνωση και τη θεραπεία είναι οι ολικές πρωτεΐνες (συνήθως μειώνονται), τα ηπατικά ένζυμα (συνήθως αυξάνονται) και η κρεατινίνη και η ουρία (αζωθαιμία), που συνήθως είναι αρχικά μέτρια αυξημένες (προνεφρική αζωθαιμία) και με την εξέλιξη της νόσου απολήγουν σε νεφρική αζωθαιμία (νεφρική ανεπάρκεια).

Επίσης, στα ζώα αυτά πρέπει να ελέγχεται και η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα (μέτρηση Τ3 και Τ4).


Θεραπεία

Σε ζώα που δεν παρουσιάζουν βαριά συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ύστερα από βραχεία ή και καθόλου νοσηλεία, μπορεί να χορηγηθούν αγγειοδιασταλτικά (αρτήριο- και φλεβοαγγειοδιασταλτικά) καθώς και ουσίες που ελέγχουν τις αρρυθμίες και τις εκτακτοσυστολές.

Ταυτόχρονα, η διόρθωση και προσαρμογή της διατροφής (ανάλατες τροφές, χορήγηση καρνιτίνης, ταυρίνης και βιταμινών - βιταμίνες Ε και του συμπλέγματος Β) δίνουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, που βελτιώνουν περαιτέρω την πρόγνωση. Ειδικότερα, για τη διατροφή ζώων που πάσχουν από διατατική μυοκαρδιοπάθεια κυκλοφορούν ήδη στο εμπόριο κατάλληλες, βιομηχανικής παραγωγής δίαιτες. Για ζώα που παρουσιάζουν βαρεία κλινική εικόνα απαιτείται νοσηλεία ίσως και αρκετές ημέρες, για τη σχετική αποκατάσταση των λειτουργικών διαταραχών της καρδιάς και των επιπλοκών και ακολούθως η προηγούμενη συντηρητική αγωγή.

Η πρόγνωση μπορεί να είναι αρκετά ευνοϊκή για την πρώτη κατηγορία των ζώων, δηλαδή μακροχρόνια επιβίωση με καλή ποιότητα ζωής. Προϋπόθεση αποτελεί η καλή ενημέρωση του ιδιοκτήτη, που αποτελεί το κλειδί εφαρμογής της απαιτούμενης αγωγής, ώστε αυτή να είναι αποτελεσματική. Σε ζώα που προσκομίζονται με βαρεία κλινική εικόνα (ασκίτης υποπρωτεϊναιμία), η πρόγνωση είναι επιφυλακτική και η επιβίωση των ζώων δεν υπερβαίνει το έτος.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης

• Μυοκαρδιοπάθεια του σκύλου: Όταν η καρδιά «χαλαρώνει»