H εντύπωση που επικρατούσε μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν ότι η μεν Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα ήταν μια αρχαία νόσος, ενώ η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα αποτελούσε μια σχετικά «καινούργια» νόσο, που εμφανίστηκε τα τελευταία 250 χρόνια ως αποτελέσμα μιας ιογενούς λοίμωξης από κάποιο πρωτοεμφανιζόμενο τότε ιό, πάνω σε άτομα με γενετική προδιάθεση. Πολλοί μάλιστα, για να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους, παραλληλίζουν την αυτόματη εμφάνιση του υποτιθέμενου ιού της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας με αυτήν του AIDS. Τα τελευταία χρόνια όμως η αρχαιολογική έρευνα με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ανέτρεψε εντυπωσιακά αυτές τις απόψεις.

Η μεγάλη ανατροπή στη ροή της ιστορίας της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας έγινε όταν στην περιοχή του Tennessee των ΗΠΑ, βρέθηκαν σκελετοί ινδιάνων, που χρονολογήθηκαν πριν από το 4500 πΧ, και οι οποίοι παρουσίαζαν τυπικές οστικές αλλοιώσεις χρόνιας Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας. Στηριζόμενος στα ευρήματα αυτά, ο Rothschild διατύπωσε την άποψη ότι η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα είναι μια νόσος που υπήρχε στον Νέο Κόσμο, από πολύ παλιά. Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο (1400 μΧ) και τις μεγάλες ανταλλαγές πληθυσμών που ακολούθησαν, η νόσος μετανάστευσε στην Ευρώπη, όπου άρχισε να προσβάλλει προοδευτικά όλο και περισσότερους ανθρώπους ώσπου τελικά να απομονωθεί νοσολογικά και να περιγραφεί για πρώτη φορά το 1.800 μΧ από τον Augustin Jacob Landré-Beauvais.

Τα αντίθετα συνέβησαν με την Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα. Μέχρι πρόσφατα όλοι πίστευαν ότι η νόσος ήταν πολύ παλαιά (τουλάχιστον 1300-1400 πΧ) μια και είχε βρεθεί, μετά από απλό ακτινολογικό έλεγχο στις μούμιες τεσσάρων από τους γνωστότερους φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου, του Amenhotep του 2ου, του Ραμσή του 2ου, του γυιού του Merenptah και του Ραμσή του 3ου. Καινούργια όμως ευρήματα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Kasr Al Ainy του Καϊρου, έδωσαν τελείως διαφορετικά συμπεράσματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν, αφού υπέβαλαν τις μούμιες των παραπάνω φαραώ σε αξονικές τομογραφίες, ότι η διάγνωση της Αγκυλοποιητικής Σπονδυλαρθρίτιδας ήταν λάθος, διότι δεν διαπιστώθηκαν φλεγμονώδη ευρήματα από τις ιερολαγονίους αρθρώσεις και ότι αυτοί έπασχαν από Διάχυτη Ιδιοπαθή Αγκυλοποιητική Υπερόστωση ή DISH (Diffuse Idiopathic Skeletal Hyperostosis). Μια νόσο αρκετά συχνή που οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις της Σπονδυλικής στήλης, δηλαδή μια σοβαρή μορφή της κοινής εκφυλιστικής σπονδυλαρθροπάθειας που προκαλεί ασβεστοποίηση των συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης. Η συγκεκριμένη νόσος είναι ιδιαίτερα παλαιά και έχει βρεθεί σε όλα τα σπονδυλωτά ακόμη και σε σκελετούς δεινοσαύρων. Δεν προκαλεί ιδιαίτερα συμπτώματα, προσβάλει το 19% των ανδρών και το 4% των γυναικών, στις ηλικίες άνω των 50 ετών και δεν απαιτεί ιδιαίτερη θεραπεία.

Τα ευρήματα αυτά αλλάζουν τελείως τις μέχρι σήμερα αντιλήψεις μας για την ιστορία των δύο βασικότερων ρευματολογικών παθήσεων, της Αγκυλοποιητικής Σπονδυλαρθρίτιδας και της Ρευματοειδούς αρθρίτιδας και βέβαια προβληματίζουν ως προς την παθογένειά τους μια και μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακόμη κανένα σίγουρο στοιχείο ως προς τη αιτιολογία τους.

Πηγή= Ankylosing Spondylitis or Diffuse Idiopathic Skeletal Hyperostosis (DISH) in Royal Egyptian Mummies of 18th-20th Dynasties? CT and Archaeology Studies, Saleem and Hawass, Arthritis and Rheumatology, doi:10.1002/art.38864, published 20 October 2014.

Δρ Αχιλλέας Ε. Γεωργιάδης
Ρευματολόγος
http://www.myoskeletiko.com

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...