To ήπαρ είναι το χημικό εργοστάσιο του σώματος. Αποτελείται από 4 λοβούς (δεξιός, αριστερός, τετράπλευρος, κερκοφόρος). Το ήπαρ είναι αγγειοβριθές όργανο και διαθέτει 2 αγγειακά δίκτυα, της σπλαχνικής(πυλαία φλέβα) και της συστηματικής κυκλοφορίας(ηπατική αρτηρία), που καταλήγουν σε κοινή αγγειακή κοίτη, τα ηπατικά κολποειδή τριχοειδή αγγεία, που είναι σε άμεση συνάφεια με τα ηπατοκύτταρα. Το ηπατικό λόβιο, διαμέτρου 1 mm, αποτελεί την ανατομική και λειτουργική μονάδα του ήπατος ,έχει δομή εξαγώνου,οι πλευρές του οποίου αφορίζονται από τα κολπώδη τριχοειδή, ενώ σε κορυφές του εντοπίζονται τα πυλαία διαστήματα.

Κατ’αυτό τον τρόπο η αιμάτωση είναι διπλή και διακρίνεται στην θρεπτική (ηπατική αρτηρία-κύρια πηγή οξυγόνωσης) και στην λειτουργική(πυλαία φλέβα,η οποία μεταφέρει βιοχημικό υλικό από σπλάγχνα της κοιλίας προς το ήπαρ για επεξεργασία). Σημειωτέον ότι η πυλαία φλέβα καλύπτει το 80% της αιμάτωσης του ήπατος και το 40% της οξυγόνωσής του. Η απαγωγός κυκλοφορία του αίματος γίνεται με τις 3 ηπατικές φλέβες(δεξιά, μέση και αριστερή) που εκβάλλουν στην κάτω κοίλη φλέβα.

Η εκφορητική οδός του ήπατος διακρίνεται σε ενδοηπατική και εξωηπατική μοίρα. Η ενδοηπατική μοίρα αποτελείται από τα
χοληφόρα τριχοειδή και απο τους περιλόβιους και μεσολόβιους χοληφόρους πόρους. Η εξωηπατική μοίρα αποτελείται απο τον κοινό ηπατικό πόρο, τον κυστικό πόρο, απο την χοληδόχο κύστη και τον χοληδόχο πόρο.

Η πλέον απλή και ταυτόχρονα σημαντικής αξιοπιστίας διαγνωστική απεικονιστική μέθοδος για τη μελέτη της δομής του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων οδών είναι το Υπερηχογράφημα(US), ενώ η πλέον ακριβής μορφολογική μελέτη της αρχιτεκτονικής του ηπατικού ιστού (ηπατικά λοβια, πυλαια διαστήματα.κτλ) επιτυγχάνεται με την ιστολογική εξέταση μιας αντπροσωπευτικής βιοψίας ήπατος.Η διαγνωστική εκτίμηση της λειτουργικότητας του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων γίνεται με ορισμένες βιοχημικές αιματολογικές εξετάσεις. Συνήθως η μελέτη σε εξωνοσοκομειακούς ασθενείς ολοκληρώνεται με το υπερηχογάφημα και τις βιοχημικές εξετάσεις.
Το ήπαρ καταβολίζει τα περισσότερα φάρμακα και κάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει ηπατοτοξικότητα,που εκδηλώνεται πλέον πρώιμα από την άνοδο των τρανσαμινασών (SGOT,SGPT)στο αίμα και μπορεί να οδηγήσει σε αλλοιώσεις τύπου χρόνιας ηπατίτιδας με όλα τα πιθανά συνεπακόλουθα.Για αυτό το λόγο, σε κάθε περίπτωση παρατεταμένης χορήγησης μιας οποιασδήποτε φαρμακευτικής αγωγής, είναι επιβεβλημένο να υποστηρίζεται η αποτοξινωτική λειτουργία του ήπατος με ειδικά ομοιοπαθητικά σκευάσματα, που αποκαλούνται στην ομοιοπαθητική ορολογία «ηπατικά».

Η κλινική ομοιοπαθητική θεραπευτική, η οποία δίνει πρώτιστα έμφαση στην παθολογία των ιστών και οργάνων, έχει συχνά ουσιαστικά αποτελέσματα σε ένα ευρύ φάσμα διαταραχών ήπατος-χοληδόχου κυστης-χοληφόρων.Ο προσανατολισμός της κινείται κυρίως προς την αποκατάσταση της βατότητας των χοληφόρων, ενδοηπατικών και εξωηπατικών, στην βελτίωση της ποιότητας της χολής ώστε να αποτρέπεται ο σχηματισμός ιζημάτων (χολικής λάσπης) και εναποθέσεων(κρυστάλλων αλάτων για σχηματισμό λίθων, χοληστερίνης για σχηματισμό πολυπόδων,κ.α),στην βελτίωση του μικροπεριβάλλοντος των ηπατοκυττάρων ώστε να διευκολύνεται η κυκλοφορία του συστήματος της πυλαίας και στην ενίσχυση και αποκατάσταση της λειτουργικότητας αυτών των ίδιων των ηπατοκυττάρων.

Οι συνηθέστερες παθήσεις και διαταραχές του ήπατος και της χοληδόχου κύστης, στις οποίες μπορεί να εφαρμόζεται ομοιοπαθητική παράλληλα με την ενδεικνυόμενη αντιμετώπιση από τον ειδικό ιατρό και με τον απαιτούμενο για κάθε περίπτωση εργαστηριακό έλεγχο, είναι:

-Χρόνια ηπατίτιδα(αιτιολογίας ιογενούς, φαρμακευτικής, τοξικής ,αυτοάνοσης, αλκοολικής,κ.α),η οποία συχνά οδηγεί σε κίρρωση του ήπατος
-Χρόνια Χολοκυστίτιδα
- Λιθίαση της Χοληδόχου κύστης, εφόσον δεν επιβάλλεται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση και ακολουθείται συντηρητική αγωγή
-Λιπώδης διήθηση του ήπατος
-Κίρρωση. Η κίρρωση του ήπατος αναφέρεται σε διαταραχή της αρχιτεκτονικής του ήπατος που χαρακτηρίζεται από διάχυτη ίνωση και παρουσία αναγεννητικών όζων. Η κίρρωση του ήπατος επιπλέκεται από εκδηλώσεις πυλαίας υπέρτασης και ηπατικής ανεπάρκειας.
-Κακοήθη νεοπλάσματα του ήπατος. Περισσότερες από το 90% των περιπτώσεων ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ)αναπτύσσονται σε κιρρωτικό ήπαρ, αποτελώντας την κυριότερη αιτία θανάτου σε κιρρωτικούς ασθενείς.Τα κακοήθη αυτά νεοπλάσματα, πρωτοπαθή ή μεταστατικά, είναι συνήθως ανεγχείρητα και η αγωγή είναι αποκλειστικά ανακουφιστική και συντηρητική.

Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Ομοιοπαθητικής είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιείται ακόμα και σε ασθενείς με εκτεταμένες βλάβες του ήπατος, χωρίς να υπεισέρχεται ο παραμικρός κίνδυνος ηπατοτοξικότητας,αλλά και χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος αλληλεπίδρασης με τυχόν ταυτόχρονα χορηγούμενα κλασσικά φάρμακα ή υπερδοσολογίας λόγω προχωρημένης ηπατικής ανεπάρκειας.

Δρ.Τάσος Βαρθολομαίος
Iατρός,PhD,MFHom
e-mail: pathan@otenet.gr