Δύο φωτεινά παραδείγματα πρωτοποριακής εργασίας για την αντιμετώπιση του trafficking (δηλαδή δουλεμπορίας γυναικών και παιδιών στη διεθνή βιομηχανία σεξ) υποδεικνύουν την αναγκαιότητα του μαθήματος αγωγής στις διαφυλικές σχέσεις (δηλαδή στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής αγωγής) στο σχολικό πλαίσιο, ώστε οι νέοι άνθρωποι να αναπτύξουν υγιή σεξουαλικότητα, με σεβασμό, αυτό-εκτίμηση και αξιοπρέπεια και έτσι να μειωθεί η επιθυμία για εκμετάλλευση, υποτίμηση, ταπείνωση ή βίαιο χειρισμό ανήμπορων θυμάτων, ως αναλώσιμα αντικείμενα.

Η Judy Boyle ίδρυσε το www.thenoproject.org, με στόχο την ευαισθητοποίηση των νέων στην Ελλάδα και αλλού, για την πρόληψη του trafficking. Το project χρησιμοποιεί την τέχνη και ενημερωτικές καμπάνιες σε νέους για να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το τεράστιο έγκλημα που διαπράττεται από τους πελάτες σε θύματα trafficking. Βασικό επιχείρημα του project είναι ότι, για να αντιμετωπισθεί αυτή η παγκόσμια λαίλαπα, θα πρέπει να μειωθεί η ζήτηση, δηλαδή ο αριθμός των ανδρών που αποζητούν γυναίκες-παιδιά-θύματα για σεξουαλική εκμετάλλευση. Αντίστοιχη άποψη προωθεί και η Μεξικανίδα δημοσιογράφος Lydia Cacho,η οποία έχει αναγνωριστεί ως μία τις πιο ηρωικές και γενναίες γυναίκες στον κόσμο, για τις αποκαλύψεις της σε σχέση με το παγκόσμιο κύκλωμα trafficking. H Lydia Cacho ταξίδεψε για τα ρεπορτάζ της στις πιο επικίνδυνες περιοχές του κόσμου, έχει δεχθεί πάμπολλα απειλητικά μηνύματα για τις αποκαλύψεις της, έχει βασανιστεί και φυλακισθεί, αλλά συνεχίζει τον αγώνα της. Από τις πιο συγκλονιστικές αποκαλύψεις της είναι πως, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν εντάθηκε η παγκοσμιοποίηση, τα αποτελέσματα σε σχέση με τη θυματοποίηση trafficking ήταν ολέθρια. Το κύκλωμα είναι πια παγκόσμιο. Χώρες, όπως Καμπότζη και Ταϋλάνδη δημιουργούν πλέον ένα μεγάλο μέρος του εθνικού τους εισοδήματός από τουρίστες-πελάτες της βιομηχανίας του σεξ, κυρίως Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Γιαπωνέζους παιδόφιλους, που ταξιδεύουν στις πάμφτωχες αυτές χώρες για να κάνουν σε εξαθλιωμένα παιδάκια κι έφηβες, αυτά, που αν έκαναν στη χώρα τους, θα συλλαμβάνονταν άμεσα. Η μείωση της ζήτησης είναι δυνατόν να επιτευχθεί- σε αντίθεση με κάποια λανθασμένα πατριαρχικά στερεότυπα που θεωρούν ότι οι άνδρες είναι αδύνατον να επιβιώσουν χωρίς σεξ με εκδιδόμενα άτομα! Η θλιβερή διαπίστωση της Cacho είναι ότι από τη στιγμή που υπάρχει ζήτηση, πάντα θα βρίσκονται εξαθλιωμένα πάμφτωχα θύματα, που θα γραπώνονται σε μικρή ηλικία από τους αετονύχηδες των αδίστακτων και πολυπλοκάμων κυκλωμάτων trafficking. Για όσα θύματα γλυτώνουν από τα κυκλώματα και περιθάλπονται στα καταφύγια, άλλα τόσα στρατολογούνται άμεσα από τους δουλεμπόρους, που βρίσκουν αμέσως ‘νέο αίμα’ από την τεράστια παγκόσμια δεξαμενή φτώχειας κι εξαθλίωσης, για να αντικαταστήσουν εκείνους που σώθηκαν. Η μείωση της ζήτησης από τους ευκατάστατους και ΄πολιτισμένους πελάτες’, μαζί με την συντονισμένη εξάρθρωση του διεθνούς κυκλώματος, φαίνεται να είναι η μόνη λύση.

Αντίστοιχα κυκλώματα δεν δρουν μόνο στις απομακρυσμένες εξωτικές χώρες της Άπω Ανατολής, αλλά σε όλες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας. Στον δυτικό πολιτισμό, σκόπιμα διαιωνίζονται πολλοί βολικοί μύθοι σχετικά με την πορνεία (και συνεπώς, δουλεμπορία ανθρώπων), λανθασμένοι μεν, αλλά εξυπηρετούν την εκλογίκευση-εξάλειψη ενοχών σε εκείνους τους που συντηρούν τα κυκλώματα, μέσω της ιδιότητας του πελάτη. Πολλοί από αυτούς τους μύθους επίτηδες προπαγανδίζονται από τα ΜΜΕ, με στόχο να αναδείξουν τη πορνεία ως φυσιολογικό και αναπόφευκτο φαινόμενο κάθε ανθρώπινου πολιτισμού και άρα να επιτρέψουν τη συνέχισή του (και τα υπέρογκα κέρδη για τους παράγοντες της βιομηχανίας σεξ). Οι θέσεις περί ‘φυσιολογικού και αναπόφευκτου’ δεν είναι παρά αυθαίρετες, δογματικές προκαταλήψεις. Το ‘αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου’ αποτελεί έναν άλλο κακόβουλο ευφημισμό. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στη γη εδώ και 2 εκατομμύρια χρόνια. Ενδείξεις για την ύπαρξη του 'επαγγέλματος' αυτού στην ανθρώπινη ιστορία, έχουμε μόνο από την εποχή του γραπτού λόγου και μετά, δηλαδή, λιγότερο από 5000 χρόνια πριν, όπου οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν ήδη εξελιχθεί σε πατριαρχικές κοινωνίες, με βάση την καλλιέργεια της γης και συγκεκριμένες ιεραρχικές μορφές εξουσίας. Δεν γνωρίζουμε τι γινόταν στο ασύγκριτα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που προηγείτο, άρα δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την πορνεία ως αυτονόητη έκφανση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας.

Ένας άλλος μύθος, ο οποίος συχνά χρησιμοποιείται, για να κατευνάζουν οι πελάτες πιθανές ενοχές σχετικά με το γεγονός ότι συμμετέχουν στη διαιώνιση του εγκλήματος του trafficking, είναι ότι οι εκδιδόμενες γυναίκες ‘το επιλέγουν’. Σε αυτό συμβάλλουν κάποιες δήθεν φιλελεύθερες και δήθεν ‘προχωρημένες‘ απόψεις, που ενίοτε προπαγανδίζονται σφόδρα από τα ΜΜΕ, ακόμη και μέσα από λογοτεχνικά ή διανοουμενίστικα έργα, που ουσιαστικά λένε ότι εκείνος που ‘επιλέγει’ την πορνεία είναι ‘απελευθερωμένος’ ‘εργάτης τους σεξ’. Εξίσου ύποπτης προέλευσης είναι και δήθεν αποκαλύψεις από εκδιδόμενα άτομα ότι η εμπειρία τους ‘αρέσει’, ότι είναι ‘απόλυτα ελεύθερη επιλογή’ τους, ότι τους ‘δίνει δύναμη’ κλπ… Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, με την αγάπη και των δύο γονιών, με αυτοεκτίμηση, με επιλογές να εκφράσει τη δημιουργικότητά του και να έχει φίλους, με δυνατότητα για επαγγελματική αποκατάσταση, είναι μάλλον απίθανο να ξυπνήσει μια ωραία μέρα και να αναγγείλει: «Ε λοιπόν όχι! Αποφάσισα ότι η πορνεία είναι η καριέρα του μέλλοντος!»… Με κάποιο αντίστοιχα απίθανο τρόπο, στο φαντασιωσικό κόσμο του άνδρα-πελάτη, υποτίθεται ότι κάποιες γυναίκες γεννιούνται με νυμφομανιακή προδιάθεση να κοιμηθούν με όποιον να ‘ναι, γέρο, νέο, καλό, κακό, άσχημο, καθαρό, άπλυτο, υγιή, άρρωστο, γιατί υποτίθεται ότι ‘επέλεξαν αυτήν την απελευθερωμένη εργασία’ ή ότι είναι ‘γεννημένες’ για αυτή τη δουλειά. Στο φαντασιωσικό αυτό παραλήρημα, έρχεται να προστεθεί και ο απόλυτος στιγματισμός, ότι από τη στιγμή που μπήκαν σε αυτή τη δουλειά δεν είναι πια ανθρώπινα πλάσματα, όπως οι υπόλοιποι από εμάς, αλλά αναλώσιμα αντικείμενα σεξουαλικής ικανοποίησης. Παρεπιπτόντως, αυτά ακριβώς είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και οι δουλέμποροι στην πλύση εγκεφάλου στα κοριτσάκια που πέφτουν στα χέρια τους, ώστε πειθήνια να ακολουθήσουν όλες τις εντολές και να είναι τα απόλυτα υπάκουα θύματά τους. Ελάχιστα εξετάζεται κατά πόσον οι ‘απελευθερωμένες’, που έχουν ‘επιλέξει’ την ‘εργασία του σεξ’, έχουν θυματοποιηθεί από μικρή ηλικία, ενίοτε και από το οικογενειακό περιβάλλον. Με μηδέν γνώσεις, μηδενική δυνατότητα για άλλη επαγγελματική διέξοδο, μηδενική αυτό-εκτίμηση και απόλυτη περιθωριοποίηση, ουσιαστικά, επιλογές δεν υπάρχουν- ακόμη και αν εξαιρέσουμε τον κίνδυνο που θα διατρέξουν αν θελήσουν να δραπετεύσουν. Δυστυχώς, τέτοιες απαράδεκτες απόψεις δεν έχουν μόνο άνδρες, αλλά και αρκετές ‘καθώς-πρέπει’, ‘αποκατεστημένες’ γυναίκες, ίσως σύζυγοι των ανδρών πελατών, που αντί να τολμήσουν να δουν την αλήθεια για το σύζυγό τους, προτιμούν να κατηγορούν τα εξαθλιωμένα θύματα, που τους ‘ξεμυαλίζουν’! Ταυτόχρονα, η καθώς-πρέπει πολιτεία μας δημοσιοποιεί τα στοιχεία των εξαθλιωμένων θυμάτων για τη δήθεν προστασία των πελατών, που με τη συμμετοχή τους διαιωνίζουν το έγκλημα της θυματοποίησης.

Η πλειοψηφία των γυναικών-θυμάτων trafficking, που έφτασε στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, τα τελευταία 20 χρόνια, ήταν από τις καταρρέουσες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου οι άνθρωποι πεινούσαν. Η απελπισία τους, λίγο απασχόλησε τους άνδρες-πελάτες των χωρών της Μεσογείου, που βιάστηκαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, πεινασμένοι για ξανθιές ‘Νατάσες’, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Lydia Cacho. Μία εκδιδόμενη γυναίκα από τη Μολδαβία έθρεφε 20 άτομα της οικογενείας της, πίσω στη χώρα της. Και να ήθελε να ξεφύγει (πέρα από τη επικινδυνότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος για τη ζωή της), η ενοχή ότι 20 άτομα που κρέμονταν από εκείνη, θα πεινούσαν, την έκαναν να συνεχίζει ως Ιφιγένεια τη θυσία, ενώ ο πελάτης στο δικό του βολικό, φαντασιωσικό κόσμο, προτιμούσε να σκέφτεται τα περί ‘επιλεγμένης’ ή ‘γεννημένης’ πορνείας των γυναικών ‘ελευθερίων ηθών’ ή, τέλος πάντων, να μη πολυσκέφτεται, γιατί, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δική του δουλειά... Η ιστορική ειρωνία είναι ότι 20 χρόνια μετά, παρατηρούμε ήδη νεαρές ελληνίδες, ακριβώς στην ηλικία που θα μπορούσαν να είναι κόρες ή εγγονές των πρώην ελλήνων πελατών, καταφεύγουν εκείνες πλέον στην πορνεία σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία. Πολλοί από εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν τις ‘Νατάσες’, αντιμετωπίζουν τώρα έντρομοι την προοπτική οι κόρες τους να υποστούν τα ίδια από όσα έκαναν εκείνοι στο παρελθόν! Κι επειδή γνωρίζουν τι ακριβώς έκαναν, η σκέψη και μόνο τους προκαλεί σύγκρυο…

Η Lydia Cacho αναφέρει στο σοκαριστικό βιβλίο της «Slavery Inc. The untold story of international sex trafficking” πώς τα κορίτσια και οι νεαρές κοπέλες υφίσταται συστηματική εκπαίδευση και πλύση εγκεφάλου από μικρή ηλικία στο να είναι θύματα, ότι δεν αξίζουν για τίποτα άλλο κι ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν ή για το οποίο είναι γεννημένες είναι να είναι υποδουλωμένες στη βιομηχανία του σεξ. Τα θύματα περνούν πολύ γρήγορα στην κατάσταση της ‘μαθημένης αβοηθησίας’, όπου μετά τα απανωτά τραύματα έχουν πεισθεί ότι δεν έχουν καμία δύναμη να αλλάξουν τη ζωή τους κι ότι, ούτως ή άλλως, δεν αξίζουν τίποτα καλύτερο. Ο εθισμός σε ουσίες είναι μετά το πιο εύκολο βήμα, εξάλλου προωθείται και ενθαρρύνεται από τους δουλεμπόρους. Όπως αποκαλύπτει η Cacho, από τις συνομιλίες της με πελάτες (όπου απέκρυπτε την πραγματική της ταυτότητα), οι πελάτες παραδέχονταν ότι το μόνο που ήθελαν ήταν ένα υπάκουο αντικείμενο που δεν μπορεί να πει ‘όχι’ σε τίποτα. Έτσι λειτουργεί το ανώνυμο σεξ. Σε μια ερωτική σχέση, το άτομο πάντα ρισκάρει την απόρριψη και την άρνηση, σε οτιδήποτε. Στις κακοποιητικές σχέσεις το ένα μέλος επιβάλλει στο άλλο τη δική του θέληση, σε οτιδήποτε, ακόμη και στο αν θα διακοπεί ή σχέση ή όχι. Έτσι συμβαίνει και στην πορνεία και για αυτό είναι εξ' ορισμού μια κακοποιητική σχέση, Το εκδιδόμενο άτομο ουσιαστικά δεν έχει επιλογή -οι ‘όποιες’ συμφωνίες επισυνάπτονται από τον πελάτη με τον δουλέμπορα, όχι με το θύμα.

Αντί λοιπόν να εισάγουμε σεξουαλική αγωγή στα σχολεία και εκπαίδευση στις διαφυλικές σχέσεις, που θα δώσει τη δυνατότητα στα νέα αγόρια και κορίτσια να συνάψουν υγιείς ερωτικές σχέσεις, με αυτοεκτίμηση εκείνη ώστε να αντέχουν να ρισκάρουν την απόρριψη, χωρίς αντικειμενοκοποίηση και εκμετάλλευση του άλλου, αλλά με την αθωότητα και τον αυθορμητισμό, που θα πρέπει να επιστρέψει στην ερωτική ζωή, στρουθοκαμηλίζουμε, δήθεν σοκαρισμένοι από μια τέτοια σκέψη που υποτίθεται θα διαφθείρει τα παιδιά μας, αφήνοντας έτσι την σεξουαλική τους αγωγή εξ ολοκλήρου στις πορνοταινίες, που είναι εύκολα προσβάσιμες στα κύματα της ραδιοτηλεόρασης (από κανάλια χωρίς άδεια), στα πορνοπεριοδικά και το Διαδίκτυο, όπου τα παιδιά εθίζονται στα πιο διεστραμμένα θεάματα. Ο εθισμός ενός ολόκληρου λαού στην πορνογραφία, και ιδιαίτερα των νέων, εξυπηρετεί και άλλες σκοπιμότητες, πέρα από την αύξηση των κερδών της βιομηχανίας του σεξ. Είναι γνωστό ότι η πορνογραφία είναι από τα πιο αποτελεσματικά ναρκωτικά για την αποχαύνωση και αναισθητοποίηση ενός λαού. Σε μια περίοδο που η πολιτική ενεργοποίηση ενός λαού είναι πιο επιτακτική από ποτέ, του δίνεται ένα καλό κοκτέιλ από τζόγο, πορνογραφία και ανόητη τηλεοπτική βία και κάθεται στον καναπέ του, αποχαυνωμένος και απόλυτα βολικός…

Ταυτόχρονα, αυτού του είδους η πορνογραφία προσπαθεί να πείσει τις ίδιες τις γυναίκες ότι έτσι γίνονται επιθυμητές, άβουλα υποχείρια-αντικείμενα κι ότι αυτό είναι το μόνο που τους αξίζει. Η σχέση που έχουμε με τη σεξουαλικότητα όμως, επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Γυναίκες που κακοποιούνται σεξουαλικά και πείθονται να αποδέχονται παθητικά αυτό το ρόλο, θα δεχτούν παθητικά και κάθε άλλη κακοποίηση, πολιτική, κοινωνική, οικονομική. Τα πρότυπα που προβάλλονται περί ‘απελευθερωμένου’ θύματος είναι εντελώς παραπλανητικά και αναληθή. Δεν υπάρχει ‘απελευθερωμένο’ ‘θύμα’. Το επιχείρημα ‘άλλο η σεξουαλική ζωή, άλλο η κοινωνική ζωή’ επίσης δεν ισχύει. Καμία πλευρά της ζωής μας δεν είναι αποκομμένη από καμία άλλη. Δεν υπάρχει περίπτωση το άτομο να δέχεται ταπείνωση στην προσωπική του ζωή και να μπορέσει να δείξει αυτοπεποίθηση σε άλλους τομείς. Χάνεται η δύναμή του. Αργά ή γρήγορα, η εξουθένωση θα εκδηλωθεί παντού. Δεν είναι τυχαίο που ο βιασμός χρησιμοποιείται ως όπλο μαζικής καταστροφής σε περιόδους πολέμου. Και βέβαια, όταν οι γυναίκες έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ότι ο ρόλος τους είναι ‘αποδυναμωμένα, ταπεινωμένα θύματα’, ο μισός πληθυσμός έχει βγει εκτός μάχης, ακίνδυνος για οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Οι διαφυλικές σχέσεις αντικατοπτρίζουν τη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Οι αρμονικές διαφυλικές σχέσεις (μέσα στην οικογένεια, στη συντροφική σχέση, στην επαγγελματική ζωή) είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ψυχική υγεία ενός ολόκληρου λαού. Κατεστραμμένες διαφυλικές σχέσεις οδηγούν σε εθισμούς, κατάθλιψη, μοναξιά, έξαρση της εγκληματικότητας και εντέλει, βαθιά συναισθήματα απομόνωσης, αποτυχίας κι ενοχής . Ό,τι πρέπει δηλαδή για να παραμένει ένας λαός αδρανής και δέσμιος.

Όπως στην περίπτωση του trafficking, έτσι και στην περίπτωση της πορνογραφίας, η διάδοση αυτών των μηνυμάτων βρίσκει εύφορο έδαφος χάρη στην έλλειψη αγωγής διαφυλικών σχέσεων, η οποία θα έπρεπε να παρέχεται από το σχολικό πλαίσιο σε όλους τους έφηβους. Η αγωγή διαφυλικών σχέσεων δεν είναι μόνο η σεξουαλική αγωγή. Οφείλει να περιλαμβάνει εκπαίδευση αυτό-εκτίμησης (‘αξίζω αγάπη και αρμονικές σχέσεις με άλλους’), κοινωνικές δεξιότητες (‘πώς να κάνω φίλους’, ‘πώς να προσεγγίσω το αντίθετο φύλο’), εκπαίδευση αξιών (‘σεβασμός στους άλλους και στον εαυτό μου’), εκπαίδευση σχέσεων (‘πώς λειτουργούν αρμονικά οι συντροφικές σχέσεις’, ‘πώς διαχειρίζομαι την απόρριψη’, ‘πώς επιλύω συγκρούσεις’), εκπαίδευση γονεϊκού ρόλου (‘πως θα γίνω σωστός γονιός’), εκπαίδευση αυτό-προστασίας (‘πώς να αναγνωρίσω τα σημάδια μιας κακοποιητικής σχέσης’, ‘πώς να σταματήσω μια σχέση που πληγώνει’) και σεξουαλική αγωγή. Όταν υπάρχει συνειδητή υγιής σεξουαλικότητα, το νεαρό άτομο ΔΕΝ είναι ευάλωτο στην οργανωμένη προπαγάνδα παραφιλιών και σεξουαλικής ελευθεριότητας (δηλαδή σεξουαλικού εθισμού,) που σφυροκοπά κυρίως τις νεαρές ηλικίες. Είναι απόλυτη υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας να σοκάρεται στην ιδέα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, με το επιχείρημα ότι θα ‘διαφθείρουμε’ τα παιδιά μας. Αν δεν αναλάβει κάποιος να διδάξει στους εφήβους την υγιή σεξουαλικότητα, τότε θα αναλάβει η πορνογραφία να τους διδάξει τη διαστρεβλωμένη, διαταραγμένη και άρρωστη σεξουαλικότητα. Ούτε αποτελεί επιχείρημα ότι : «αυτά είναι δουλειά της οικογένειας». Δηλαδή, πόσες ελληνικές οικογένειες είναι σεξουαλικά ισορροπημένες και υγιείς, ώστε να διδάξουν σωστή σεξουαλική αγωγή στα παιδιά τους; Ποιοι θα το κάνουν; Οι καθωσπρέπει οικογενειάρχες που συλλαμβάνονται από το δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για κατοχή παιδικής πορνογραφίας; Ή μήπως οι 7.000 έλληνες άνδρες που ψάχνονταν να εξεταστούν για HIV μετά τη διαπόμπευση των οροθετικών ιερόδουλων (οι οποίοι εν γνώσει τους πήραν το ρίσκο- πληρώνοντας κάποια ευρώ παραπάνω- και μετά εν γνώσει τους πήγαν με τις συζύγους τους και κοπέλες τους , χωρίς προφύλαξη και βεβαίως, χωρίς να τους αποκαλύψουν τι έκαναν); Ποιοι θα διδάξουν σωστή σεξουαλική αγωγή στα παιδιά τους; Οι εργοδότες που παρενοχλούν σεξουαλικά την νεαρή εργαζόμενη και την απειλούν ότι αν δεν υποκύψει, θα χάσει τη δουλειά της (όταν εκείνη δεν έχει να φάει;) Ή κάποιοι που, με απόλυτο διχασμό προσωπικότητας, κατακεραυνώνουν τους άλλους με υστερικές ηθικολογικές κορώνες, ενώ οι δικές τους κρυφές σεξουαλικές φαντασιώσεις ή/και πράξεις είναι εκτός ελέγχου; Μήπως, οι ηλικιωμένοι επιδειξίες, στις ερμητικά κλειστές ελληνικές επαρχίες, που παρενοχλούν τις εγγονές τους, ενώ, όταν κάτι μαθαίνεται, το μόνο που όλοι στην τοπική κοινωνία έχουν να πουν είναι: ‘σσσσστ, μην πεις τίποτα σε κανέναν’; Ή μήπως ο ενήλικας, που κακοποιημένος ο ίδιος, παντρεύεται μεν, για να δείξει ένα καθωσπρέπει πρόσωπο στην κοινωνία, αλλά περιμένει την ευκαιρία να εκτονώσει το δικό του αθεράπευτο, κρυφό τραύμα, κακοποιώντας κάποιον άλλον, αδύναμο, όπως αδύναμος ήταν ο ίδιος κάποτε; Ή μήπως η σύζυγος-μάνα-γιαγιά-πεθερά, η οποία όταν μάθει ότι ο θετός πατέρας βίασε την έφηβη κόρη, την στέλνει πακέτο σε άλλη πόλη, γιατί τον ‘ξεμυάλισε’ ; Αυτή είναι η ελληνική οικογένεια που θα διδάξει στα παιδιά της την υγιή σεξουαλικότητα; Ή μήπως, τέλος τέλος, ακόμη και οι καλοπροαίρετοι κατακουρασμένοι γονείς, που ‘παρκάρουν’ τα νήπια στα παιδικά κανάλια, όπου τα προβαλλόμενα κινούμενα σχέδια έχουν αποκλειστικά και μόνο συνεχείς σκηνές βίας, σωματικής και λεκτικής και πάρα πολλά υπόγεια σεξουαλικοποιημένα μηνύματα; Μην γελιόμαστε. Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθιά σε σχέση με τη σεξουαλική υγεία και ο μόνος τρόπος να θεραπευτεί, είναι να σταματήσει τη διπρόσωπη υποκρισία της…

Ο Steve Biddulph στο εξαιρετικό βιβλίο του «Raising Boys: Why boys are different and how to help them become happy and well-balanced men” μιλά εκτενώς για την ανάγκη σωστής σεξουαλικής αγωγής στα αγόρια, ώστε να αναπτύξουν υγιή σεξουαλικότητα που θα σέβεται την αξιοπρέπεια του εαυτού και των άλλων και δεν θα χρησιμοποιεί σεξουαλική, σωματική ή συναισθηματική βία για να εκτονώσει εσωτερικές συγκρούσεις, θλίψη, ή τραύματα. Ο Biddulph μιλά για τον χρυσό κανόνα που θα πρέπει να διδαχθούν τα αγόρια: «Ποτέ μη κακομεταχειρίζεσαι τους άλλους και ποτέ μην έχεις την πρόθεση να πληγώσεις». Μιλά για τη σημασία της νοοτροπίας που διδάσκεται σε σχέση με το σεξ, ότι υπάρχει ‘καλό σεξ’ (με σεβασμό, προφυλάξεις σχετικά με εγκυμοσύνη ή σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες) και ‘κακό σεξ’ (χρησιμοποιεί τους άλλους εγωιστικά). Μιλά για το πώς οι άνθρωποι πληγώνονται, όταν το σεξ χρησιμοποιείται χωρίς σεβασμό και επιχειρηματολογεί για το πώς τα αγόρια που έχουν την αυτοπεποίθηση και τις δεξιότητες να φλερτάρουν με υγιή τρόπο, αναπτύσσουν μια πολύ πιο υγιή σεξουαλικότητα, από άλλους καταπιεσμένους εφήβους, οι οποίοι μετά τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες με τα κορίτσια, καταλήγουν να φαντασιώνονται σενάρια εξουσίας, βίας κι ελέγχου και ενδεχομένως να τα πραγματοποιούν στο πρώτο ευάλωτο θύμα, με ή χωρίς πληρωμή. Αγόρια που μεγαλώνουν με ψυχρότητα, τραύματα, χωρίς την ικανότητα να συνάψουν ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις και να ανταλλάξουν τρυφερότητα, καταλήγουν να μισούν τις γυναίκες, να εθιστούν στο ανώνυμο και απρόσωπο σεξ και, όταν μπορέσουν, να χρησιμοποιήσουν αθώα, ευάλωτα θύματα ως μέσο εκδίκησης για τη δική τους μοναξιά, επαναλαμβάνοντας τον κύκλο της θυματοποίησης.

Από τους ηλικιωμένους επιδειξίες που παρενοχλούν τις ανιψιές στο απομονωμένο χωριό, μέχρι τους υψηλόβαθμους Ευρωπαίους επιχειρηματίες που ταξιδεύουν στη νοτιανατολική Ασία, για να κακοποιήσουν πάμφτωχα παιδιά, που πουλήθηκαν, ώστε να προμηθευτούν οι οικογένειές τους φαγητό, η σεξουαλική βία μπορεί να προληφθεί , μπορεί να σταματήσει. Το πρώτο και απαραίτητο βήμα είναι η αγωγή στις διαφυλικές σχέσεις στο σχολικό πλαίσιο (συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής αγωγής), που θα βοηθήσει τους νέους να έχουν μια υγιέστερη προσέγγιση στην σεξουαλικότητα, ως μέσο έκφρασης αγάπης, χαράς, επικοινωνίας, δημιουργικότητας, με αυτοπεποίθηση κι αξιοπρέπεια στις ερωτικές σχέσεις, σεξουαλικότητα που δεν πληγώνει και δεν εκμεταλλεύεται, δεν απωθείται ως κάτι ‘κακό’, ούτε εκθειάζεται ως το μοναδικό πράγμα στη ζωή. Τότε μόνο θα μπορέσει πραγματικά να μειωθεί η ανάγκη και η ζήτηση για τις άκρως καταστροφικές πρακτικές εκμετάλλευσης, που είναι τόσο διαδεδομένες σήμερα, με όλες τις τραγικές συνέπειες που αυτές έχουν.

Πρεκατέ Βικτωρία
Ψυχολόγος, Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...