Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που δεχόμαστε καθημερινά οι Παιδίατροι απ’ τους γονείς…! Η ερώτηση εκφράζει την αγωνία τους ότι το παιδί τους δεν αναπτύσσεται σωστά! Ανησυχία, που συντηρείται εν μέρει και από όλους τους ειδικούς, που κατά καιρούς μιλούν για την αναγκαιότητα πρόσληψης και επάρκειας διαφόρων, απαραιτήτων , θρεπτικών συστατικών για τον οργανισμό του αναπτυσσόμενου παιδιού.
Παρατηρείται περισσότερο στις ηλικίες, μετά τον πρώτο χρόνο ζωής και κορυφώνεται από τα δυο έως τα πέντε έτη .

Συμβαίνει συνήθως σαν φυσιολογική έκφραση της συμπεριφοράς ενός παιδιού σε αυτές τις ηλικίες , μιας και η αντίδραση καθώς και η άρνηση είναι χαρακτηριστικά αυτών των ηλικιών. Εκφράζεται δε, με ακραία και χειριστική συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στους γονείς , όσο αυτοί προσπαθούν να τα πιέσουν για να φάνε περισσότερο.

Όμως ας δούμε λίγο την αληθινή διάσταση των πραγμάτων :

Είναι αλήθεια αυτό που λένε οι περισσότεροι απ΄ τους γονείς που παραπονιούνται ότι το παιδί τους «δεν τρώει καθόλου»; Η αλήθεια είναι πως όχι.. Ρωτώντας τους προσεκτικά ή ζητώντας τους να καταγράψουν και οι ίδιοι τι ακριβώς τρώει καθημερινά το παιδί τους , θα διαπιστώσουν με μια …δεύτερη μάτια ότι τελικά « τσιμπολογούν» αρκετά πράγματα στη διάρκεια της ημέρας. Ακόμη και μετά από αυτή τη διαπίστωση όμως, Θα συνεχίσουν να είναι δυσαρεστημένοι , με την ποιότητα αλλά κυρίως με την έλλειψη ποικιλίας στη τροφή τους, ειδικά σε σχέση με τα φρούτα και τα λαχανικά.

Όμως παρ όλα αυτά το παιδί αναπτύσσεται! Καταγράφεται η σωματική του αύξηση που συγκρίνεται με πίνακες και πρότυπα-καμπύλες ανάπτυξης και βρίσκεται στα φυσιολογικά επίπεδα! Επιπλέον εξελίσσει τις ψυχονοητικές του ικανότητες και επικοινωνεί με το περιβάλλον κατακτώντας καθημερινά καινούριες δεξιότητες. Ο Παιδίατρος επιβεβαιώνει τη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού.

Επιπλέον, στον οργανισμό μας, κάθε ουσία-συστατικό που μας είναι απαραίτητη, έχει συγκεκριμένα επίπεδα ή αλλιώς φυσιολογικές τιμές και όρια διακύμανσης και μπορεί να μετρηθεί με εργαστηριακές εξετάσεις και να επιβεβαιωθεί η τιμή της. Δεν μπορούν να μετρηθούν και να καταγραφούν σε πρακτικό επίπεδο τα πάντα, από αυτά που χρειάζεται ο οργανισμός του παιδιού για την ανάπτυξη του . Η έλλειψη τους όμως, αντανακλάται με διάφορα σημεία και συμπτώματα στην υγεία και φυσιολογική του ανάπτυξη. Ένα παιδί λοιπόν που δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά λόγω μειωμένης ή κακής διατροφής, θα έχει αντίκτυπο στην κλινική του εικόνα ή /και στις εργαστηριακές του εξετάσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η νευρική ανορεξία, που αφορά κυρίως μεγαλύτερα παιδιά εφηβικής κυρίως ηλικίας.

Έπειτα γνωρίζουμε ότι κάθε τροφή είναι γνωστή σαν πηγή ορισμένων θρεπτικών συστατικών, βιταμινών , ιχνοστοιχείων κτλ . Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα συστατικά δεν περιέχονται και σε άλλες τροφές, αλλά σε μικρότερες ποσότητες, που τα παιδιά μπορεί να καταναλώνουν καθημερινά. Πχ ο σίδηρος, εκτός από τις γνωστές πηγές (κρέας, αυγά, ψάρια, λαχανικά κτλ) που μπορεί να καταναλώνει μέτρια ή μειωμένα ένα παιδί, περιέχεται, και σε σχετικά καλή ποσότητα, και στην μαύρη σοκολάτα που σίγουρα στα περισσότερα παιδιά αρέσει!! Επίσης ο οργανισμός μπορεί να αποθηκεύει κάποια από αυτά τα θρεπτικά συστατικά και να έχει απόθεμα για κάποιο χρονικό διάστημα, χωρίς έτσι, να είναι εξαρτώμενος από τον καθημερινό τους εφοδιασμό από συγκεκριμένες τροφές.

Είναι αδικαιολόγητο, λοιπόν, το άγχος των γονιών και είναι περισσότερο ΦΟΒΙΑ τους ότι το παιδί δεν αναπτύσσεται σωστά, παρά αλήθεια, αφού δεν υπάρχουν αντικειμενικά ευρήματα που να το επιβεβαιώνουν.

Τα παιδιά όπως και κάθε υγιής οργανισμός, έχουν ένστικτο επιβίωσης και μάλιστα πιο ανεπτυγμένο από τους ενήλικες και ξέρουν πολύ καλά πώς να μην το ξεπερνούν. Στην πράξη δε, φαίνεται ο ανθρώπινος οργανισμός να μπορεί να τα καταφέρνει με πολύ λιγότερα από αυτά που θεωρούμε εμείς ως αναγκαία , συνιστώμενα θρεπτικά συστατικά. Και αυτό φαίνεται να προκύπτει, από την δυνατότητα προσαρμογής του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του στους αιώνες, που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει ακραίες συνθήκες έλλειψης τροφής και επιβίωσε.

Σε καμία περίπτωση βέβαια, δεν πρέπει να δοθεί το μήνυμα ότι τα παιδιά δεν πρέπει να ακολουθούν τα διατροφικά πρότυπα που συνιστώνται από τους ειδικούς, σαν ιδανικά για την ανάπτυξη τους . Όμως η υπερβολική ανησυχία των γονιών τις περισσότερες φορές, δεν έχει βάση, όπως επίσης και η υπερβολική πίεση προς τα παιδιά τους, για να τραφούν καλυτέρα, επιβεβαιωμένα, δεν έχει αποτελέσματα . Τουναντίον θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, σε ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Πολύ περισσότερο δε, σε μια εποχή που ειδικά στη χώρα μας η παιδική παχυσαρκία λαμβάνει ρυθμούς επιδημίας με θλιβερές πρωτιές σε επίπεδο Ευρώπης, οι διατροφικές συνήθειες πρέπει να αναθεωρηθούν και οι γονείς να αλλάξουν νοοτροπία και λογική γιατί φαίνεται ότι το άγχος τους και η πίεση τους, ειδικά στις μικρές ηλικίες των παιδιών για να τρώνε περισσότερο, έχει αιτιολογική σχέση για την μετέπειτα εξέλιξη τους σε παχύσαρκα!

Άννα Παρδάλη
Παιδίατρος

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...