Φουτουριστικά οστικά μοσχεύματα
Μια ομάδα ερευνητών από τα Πανεπιστήμια του Northwestern και του Chicago επιδιόρθωσαν το κενό στο κρανίο ενός ποντικού αναδημιουργώντας οστούν. Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη για το μέλλον της επανορθωτικής χειρουργικής.
Στο πείραμα, οι ερευνητές έλαβαν κύτταρα από το κρανίο του ποντικού και με τη χρήση της γενετικής μηχανικής παρήγαγαν τη Μορφογενετική Πρωτεΐνη 9 (ΒΜΡ9) που ευοδώνει την ανάπτυξη των οστών και τα τοποθέτησαν μέσω υδρογέλης στην πληγείσα περιοχή παράγοντας νέο οστούν in vivo.
Η πρωτεΐνη ΒΜΡ9 ως γνωστόν προάγει τον οστικό σχηματισμό ταχύτερα από τους άλλους τύπους των μορφογενετικών πρωτεϊνών συνεισφέροντας και στη δημιουργία αιμοφόρων αγγείων στην περιοχή, ενώ η υδρογέλη που χρησιμοποιήθηκε ως ικρίωμα βασίζεται στο κιτρικό οξύ και ονομάζεται ppcN-g, ένα υγρό που όταν θερμαίνεται στη θερμοκρασία του σώματος γίνεται ελαστικό και μπορεί να εφαρμοστεί με ακρίβεια στο σχήμα του ελλείμματος.
Η πολλά υποσχόμενη αυτή μέθοδος έδειξε ότι η ανάπτυξη του νέου οστού ήταν ταχύτερη από τις παραδοσιακές μεθόδους τοποθέτησης οστικών μοσχευμάτων και περιορισμένη ακριβώς στο σημείο εφαρμογής του μοσχεύματος, ενώ το νέον οστούν ήταν παρόμοιο με το φυσιολογικό και αναπτύχθηκε σε συνέχεια του παλαιού χωρίς ενδιάμεσο ουλώδη ιστό.
Αν και η διαδικασία αυτή της οστικής ανακατασκευής φαίνεται εύκολη, η συλλογή κυττάρων, η παραγωγή από αυτά πρωτεΐνης ΒΜΡ9, το ανακάτεμά τους σε διάλυμα ppcN-g και τοποθέτησή τους στην θέση ακριβώς του οστικού ελλείμματος για να ξεκινήσει η διαδικασία αναγέννησης οστού, είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, στο μέλλον θα αποτελεί μια κοινή πρακτική. Για μερικά χρόνια ακόμα, οι χειρουργοί οστών, ορθοπαιδικοί ή γναθοχειρουργοί, που συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα οστικών ελλειμμάτων από τραύματα ή παθολογικές καταστάσεις θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτομοσχεύματα, που λαμβάνουν από το λαγόνιο ή άλλες περιοχές ανάλογα της επέμβασης, ή έστω αλλομοσχεύματα, μέχρις ότου η βιοϊατρική τεχνογνωσία και οι κλινικές μελέτες επιτρέψουν την ασφαλή χρήση αυτής της μεθόδου στον άνθρωπο.
Κωνσταντίνος Σαρόπουλος
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Διαβάστε περισσότερα άρθρα...
Στο πείραμα, οι ερευνητές έλαβαν κύτταρα από το κρανίο του ποντικού και με τη χρήση της γενετικής μηχανικής παρήγαγαν τη Μορφογενετική Πρωτεΐνη 9 (ΒΜΡ9) που ευοδώνει την ανάπτυξη των οστών και τα τοποθέτησαν μέσω υδρογέλης στην πληγείσα περιοχή παράγοντας νέο οστούν in vivo.
Η πρωτεΐνη ΒΜΡ9 ως γνωστόν προάγει τον οστικό σχηματισμό ταχύτερα από τους άλλους τύπους των μορφογενετικών πρωτεϊνών συνεισφέροντας και στη δημιουργία αιμοφόρων αγγείων στην περιοχή, ενώ η υδρογέλη που χρησιμοποιήθηκε ως ικρίωμα βασίζεται στο κιτρικό οξύ και ονομάζεται ppcN-g, ένα υγρό που όταν θερμαίνεται στη θερμοκρασία του σώματος γίνεται ελαστικό και μπορεί να εφαρμοστεί με ακρίβεια στο σχήμα του ελλείμματος.
Η πολλά υποσχόμενη αυτή μέθοδος έδειξε ότι η ανάπτυξη του νέου οστού ήταν ταχύτερη από τις παραδοσιακές μεθόδους τοποθέτησης οστικών μοσχευμάτων και περιορισμένη ακριβώς στο σημείο εφαρμογής του μοσχεύματος, ενώ το νέον οστούν ήταν παρόμοιο με το φυσιολογικό και αναπτύχθηκε σε συνέχεια του παλαιού χωρίς ενδιάμεσο ουλώδη ιστό.
Αν και η διαδικασία αυτή της οστικής ανακατασκευής φαίνεται εύκολη, η συλλογή κυττάρων, η παραγωγή από αυτά πρωτεΐνης ΒΜΡ9, το ανακάτεμά τους σε διάλυμα ppcN-g και τοποθέτησή τους στην θέση ακριβώς του οστικού ελλείμματος για να ξεκινήσει η διαδικασία αναγέννησης οστού, είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, στο μέλλον θα αποτελεί μια κοινή πρακτική. Για μερικά χρόνια ακόμα, οι χειρουργοί οστών, ορθοπαιδικοί ή γναθοχειρουργοί, που συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα οστικών ελλειμμάτων από τραύματα ή παθολογικές καταστάσεις θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτομοσχεύματα, που λαμβάνουν από το λαγόνιο ή άλλες περιοχές ανάλογα της επέμβασης, ή έστω αλλομοσχεύματα, μέχρις ότου η βιοϊατρική τεχνογνωσία και οι κλινικές μελέτες επιτρέψουν την ασφαλή χρήση αυτής της μεθόδου στον άνθρωπο.
Κωνσταντίνος Σαρόπουλος
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Διαβάστε περισσότερα άρθρα...