Είναι αναμενόμενο μια τέτοια συμπεριφορά να προκαλεί ανησυχία και αναστάτωση στους γονείς. Είναι σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις να διατηρούμε τη ψυχραιμία μας και να δούμε αρχικά αν πρόκειται για μια παροδική ή πιο μακροχρόνια συμπεριφορά. Υπάρχουν φορές όπου η συμπεριφορά αυτή δεν είναι μόνιμη. Για παράδειγμα, μπορεί το αγόρι να μένει πολλές ώρες στο σπίτι με την αδερφή του που παίζει με κούκλες και να μιμείται τη συμπεριφορά της, ενώ έχει και τα δικά του αγορίστικα παιχνίδια.

Το γεγονός ότι κάνει παρέα με κορίτσια δε δείχνει από μόνο του κάτι το παθολογικό. Σε περίπτωση όμως που προτιμάει αποκλειστικά κοριτσίστικες παρέες τότε αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι απόκλισης της αρρενωπότητας. Η αντίδραση των γονιών σε αυτές τις καταστάσεις δεν πρέπει να περιλαμβάνει θυμό ή τιμωρία. Αντίθετα, είναι ωφέλιμο να ενισχυθεί η αρρενωπή συμπεριφορά.

Ο πατέρας είναι καλό να διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας και ενίσχυσης προς το γιο. Ο πατέρας μπορεί να αφιερώνει στο γιο του χρόνο για συζητήσεις με θέματα ανδρικού περιεχομένου, για κοινές εξόδους ή και να παίζει μαζί του παιχνίδια που ενισχύουν την αρρενωπή συμπεριφορά.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΟΝΙΟ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας