Διάγουμε πια την εποχή την υπέρτατης ιατρικής άνθισης.

Από τις πυρηνικές και γονιδιακές διαγνωστικές ως την μικρορομποτικη χειρουργική, η επιστήμη έρχεται σιγά σιγά και κατατροπώνει μια μια τις νόσους χαρίζοντας μας, ζωή και ευρωστία.

Ο σύγχρονος διαγνώστης και θεραπευτής έχει πλέον στα χέρια του έναν ‘’ολόκληρο στρατό’’ ικανό να αντιμετωπίσει πάσα νοσογόνο κατάσταση.

Ποιος όμως είναι ο διαγνώστης και ποιος ο θεραπευτής;

Είναι διαφορετικές οντότητες ή συνοψίζονται και οι δυο στον τίτλο ιατρός;

Φιλολογικό το ερώτημα θα αναρωτηθείτε ίσως, αλλά τουναντίον είναι άκρως σοβαρό. Γιατί διαγνώστης είναι εκείνος που διαγιγνώσκει με γνώμονα τα διαγνωστικά πρωτόκολλα και θεραπευτής εκείνος που εφαρμόζει θεραπεία σεβόμενος ομοίως θεραπευτικά πρωτόκολλα.

Για να μπορέσει λοιπόν ο γιατρός να ανταποκρίνεται και στις δυο αυτές περιπτώσεις πρέπει να γνωρίζει αυτά τα πρωτόκολλα.

(Με το ορό πρωτόκολλα προσδιορίζουμε την σειρά της διαφοροδιαγνωστικης και θεραπευτικής αγωγής στον κάθε ασθενή με σκοπό να τεθεί η διάγνωση και θεραπεία όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ακριβέστερα και χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του.)

Δουλειά λοιπόν του διαγνώστη είναι η αξιολόγηση των εκάστων εξετάσεων;

Λάθος: Δουλειά του διαγνώστη είναι η σύσταση των κατάλληλων εξετάσεων .

Ακόμα και το απλό κατά κόσμο check-up πρέπει να περιλαμβάνει διαγνωστικό έλεγχο που να ανταποκρίνεται στο προφίλ του κάθε ανθρώπου όσον αφορά το ιστορικό του, τις πιθανές νόσους, το ψυχοσωματικό του status , τον τρόπο ζωής του και ένα σωρό άλλους παράγοντες που ο απλός άνθρωπος δεν δύναται να υπολογίσει.

Άρα ξεκινάμε ότι ακόμα και το check-up πρέπει να συστήνεται κατόπιν συγκεκριμένης ιατρικής παραίνεσης.

Και αυτό είναι ένα λάθος που κάνει ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, αποφασίζοντας για τη διενέργεια συγκεκριμένων εξετάσεων με αποτέλεσμα τον ατελή έλεγχο.

Σε μια μελέτη 700 ατόμων ηλικιών από 18-εως 65 ετών στην ερώτηση: Ποια είναι η αιματολογική εξέταση που θεωρείτε πιο σημαντική; Το 67% των ερωτηθέντων απάντησε με γνώμονα την προσωπική φοβία και όχι την ηλικία , τον τρόπο ζωής και το ιστορικό.

(πχ ένας 55 χρόνος καπνιστής , υπέρβαρος με καθιστική ζωή, θεώρει ότι κινδυνεύει περισσότερο από οξεία αιματολογική νόσο παρά από Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2).

Αφού λοιπόν αποδείξαμε ότι οι εξετάσεις και ειδικά οι περιοδικές αιματολογικές εξετάσεις πρέπει να ανταποκρίνονται σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ας κάνουμε μια προσέγγιση στα ενδεχόμενα αποτελέσματα αυτών.

Παίρνοντας στα χέρια μας τα αποτελέσματα ενός check-up , και βλέποντας όλες τις τιμές εντός φυσιολογικών ορίων, θεωρούμε ότι είμαστε καλά
ΛΑΘΟΣ!

Οι τιμές που αναγράφονται ως φυσιολογικές δεν είναι στ αλήθεια φυσιολογικές αλλά τιμές ΑΝΑΦΟΡΑΣ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1ον: Η φυσιολογική τιμή της ολικής χοληστερόλης αντιστοιχεί στο 90% του μέσου όρου του πληθυσμού μιας χώρας +/_ 5%. Στην Ελλάδα αυτό ορίζεται στα 200mg/dl, ενώ στην Κινά στα 120mg/dl.

Ποιος όμως έχει δίκιο; Εμείς οι Κινέζοι; Ασφαλώς και οι δυο γιατί η τιμή της χοληστερόλης και ειδικά των υποτυπων της ,αξιολογείται με βάση την ηλικία ,της παθήσεις, το ιστορικό και

Άλλες παραμέτρους που κάνουν τα όρια ΜΟΝΑΔΙΚΑ για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2ΟΝ : Η ανώτατη τιμή της γλυκόζης(σακχάρου) νηστείας στις τιμές αναφοράς ορίζεται μεταξύ 110-120 mg/dl ανάλογα με το εργαστήριο.

Όμως η σύγχρονη διαβητολογία έχει αποδείξει ότι τιμές σακχάρου νηστείας άνω του 105mg/dl σημαίνουν διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας ή αλλιώς προ-διαβήτη ,μια κατάσταση η όποια δημιουργεί βλάβες στα μεγάλα αγγεία και χρήζει άμεσης θεραπευτικής παρέμβασης.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3ον :Τρανσαμινασες. Είναι ένζυμα μεταφοράς αμινοομαδων. Όταν αυξάνονται υποδηλώνουν ότι το συκώτι ζορίζεται’’. (αυξάνονται όμως και σε οξεία ισχαιμία).Τιμές κοντά στα ανώτερα φυσιολογικά των εργαστηρίων θεωρούνται πλέον σύμφωνα με την Ηπατολογία ως προ-παθολογικές και χρήζουν συνεχούς παρακολούθησης και επαγρύπνησης για νόσους που διάγουν μεγάλα σιωπηρά’’ διαστήματα πριν εμφανίσουν μια οξεία και πολλές φορές μη αναστρέψιμη εικόνα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 4ον: Το ασβέστιο αίματος είναι ‘’δεμένο’’ με την πρωτεΐνη Αλβουμίνη. Γι αυτό το λόγο δεν πρέπει ποτέ να μετριέται μόνο του. Για κάθε 1g/l που μεταβάλλεται η αλβουμίνη, μεταβάλλεται 0,8 το ασβέστιο. Δηλαδή σε έναν ασθενή με ασβέστιο 8,5mg/dl (κατώτερο όριο εργαστηρίου το 9mg/dl)με ασιτία και χαμηλή αλβουμίνη 2,5(κατώτερο όριο εργαστηρίου το 3,5), αν του διορθώσουμε διαιτητικά την αλβουμίνη και πάει στο 3,5(δηλ +1), τότε και για το ασβέστιο (+0,8), άρα το διορθωμένο ασβέστιο είναι 9,3 δηλ απόλυτα φυσιολογικό. Άρα ο ασθενής δεν υποφέρει από υποασβαιστιαιμια και δεν χρήζει διερεύνησης για αυτήν.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα .Ο διαγνώστης λοιπόν με αυτό τον τρόπο γίνεται και θεραπευτής . Η διάγνωση της υγείας και της νόσου είναι εξαιρετικά ακριβής και κανείς δεν χρειάζεται να κυνηγάει να διορθώσει ‘’νούμερα ‘’με φάρμακα.

Βασική προϋπόθεση λοιπόν πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό σας ακόμα και για το πιο απλό check-up και πάντα να αναζητείτε την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων ακόμα κι αν αυτά φαίνονται απολύτως φυσιολογικά.

Κρουστάλης Αθανάσιος
Ειδικός παθολόγος – ειδικός στις διαταραχές λιπιδίων
Προσδιορισμό βιολογικής ηλικίας αγγείων

Σφυρής Ιωάννης
Ειδικός Παθολόγος – Ειδικευθείς σε παθήσεις μεταβολισμού-αντιγήρανσης

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...