ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Σε περίπτωση που κάποιο ζώο δαγκώσει εσάς ή το παιδί σας, ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες:

Για μικρούς τραυματισμούς
Αν το δήγμα προκαλέσει πολύ μικρήσχάση του δέρματος και δεν τίθεται κίνδυνος για λύσσα, αντιμετωπίστε το τραύμα ως μια ελάσσων πληγή. Πλύνετε καλά το τραύμα με νερό και σαπούνι. Εφαρμόστε μια αντιβιοτική κρέμα προς αποφυγή λοίμωξης και καλύψτε το με καθαρό επίδεσμο.

Για βαθύ τραυματισμό
Αν το δήγμα προκαλέσει βαθιά διάτρηση του δέρματος ή σοβαρή σχάση κι αιμορραγία, με τη βοήθεια μιας καθαρής και στεγνής πετσέτας ασκείστε πίεση στο τραύμα, ώστε να σταματήσετε την αιμορραγία κι επισκεφθείτε έναν ιατρό.

Για λοίμωξη
Σε περίπτωση που παρατηρήσετε σημεία λοίμωξης, όπως, πρήξιμο, ερυθρότητα, αυξημένο πόνο ή εκροή παχύρρευστου υγρού, επισκεφθείτε άμεσα έναν ιατρό

Σε υποψία λύσσας.Αν υποπτεύεστε ότι το ζώο που σας δάγκωσε μπορεί να είναι μολυσμένο με λύσσα – συμπεριλαμβανομένου άγριο ή κατοικίδιο ζώο άγνωστης όμως ανοσοποιητικής κατάστασης – επισκεφθείτε άμεσα έναν ιατρό

Οι ιατροί συνιστούν τον επαναληπτικό εμβολισμό για τέτανο κάθε 10 χρόνια. Αν ο τελευταίος σας εμβολιασμός ήταν άνω των 5 ετών και το τραύμα σας είναι βαθύ ή ακάθαρτο, ο ιατρός ίσως συστήσει αντιτετανικό ορό. Υποβληθείτε σ’ αυτόν το συντομότερο δυνατόν μετά τον τραυματισμό.

Τα κατοικίδια ζώα είναι υπεύθυνα για τα περισσότερα δήγματα. Είναι πιθανότερο να σας δαγκώσει σκύλος παρά γάτα. Αν και το δήγμα γάτας φέρει μεγαλύτερο κίνδυνο πρόκλησης λοίμωξης. Τα δήγματα κατοικίδιων ζώων χωρίς καμία ανοσοποίηση (εμβολιασμό), καθώς και των αγρίων ζώων, διατρέχουν τον κίνδυνο μόλυνσης με λύσσα. Η λύσσα συναντάται στους μέμφιτες, στις νυχτερίδες και στις αλεπούδες, σε σχέση με τα σκυλιά και τις γάτες. Τρωκτικά όπως τα κουνέλια και οι σκίουροι, σπάνια μεταφέρουν τη λύσσα.