Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η γενική συνέλευση της Πανελλήνιας Εταιρείας των Συντονιστών Διευθυντών του ΕΣΥ.
Στην εισήγηση του ο κος Νίκος Μαρουδιάς, πρόεδρος της εταιρείας αφού αναφέρθηκε στα τεράστια διοικητικά, οικονομικά και ποιοτικά προβλήματα που έχει το ΕΣΥ άσκησε δριμύτατη κριτική στους δύο τελευταίους υπουργούς Υγείας (κ. Αβραμόπουλο και κα Ξενογιαννακοπούλου) οι οποίοι είτε δια πράξεων είτε δια παραλείψεων έδωσαν την χαριστική βολή σε ένα σύστημα που είχε φθάσει σε αδιέξοδο.


Ύστερα από συζήτηση η συνέλευση κατέληξε στις παρακάτω διαπιστώσεις:

1. Το σύστημα Υγείας στη χώρα μας δεν ανταποκρίνεται πλέον στις σύγχρονες ανάγκες υγείας που προκύπτουν από το επιδημιολογικό πρότυπο της εποχής μας ( π.χ. χρόνια νοσήματα).

2. Είναι ουσιαστικά νεκρό, αφού παραμένει στην ουσία χωρίς κεντρική και περιφερική διοίκηση. Το πρόβλημα δεν αφορά τα πρόσωπα που έχουν κληθεί να το διοικήσουν, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ακατάλληλα και επιλεγμένα με κομματικά κριτήρια παρά την υποτιθέμενη επιλογή τους με το σύστημα της «ανοιχτής διακυβέρνησης», αλλά το σύστημα της διοίκησης που είναι αναχρονιστικό και δεν επιτρέπει την εφαρμογή των σύγχρονων μεθόδων που στόχο έχουν την αποτελεσματικότητα σε σχέση με την ποιότητα και την εφαρμογή μεθόδων συγκράτησης του κόστους. Σε σχέση με το τελευταίο όλοι οι υπουργοί υγείας, και δυστυχώς έπεσε στην παγίδα και ο νέος υπουργός, αρέσκονται στην επικοινωνιακού τύπου καταγγελίες των – υπαρκτών άλλωστε – εκτροπών νομίζοντας ότι το πρόβλημα είναι να «πιάσουμε» τους παρανομούντες και όχι να αλλάξουμε τις συνθήκες που τους εκκολάπτουν.

3. Η χρηματοδότηση του συστήματος παραμένει στρεβλή και οδηγεί σε σπατάλες αφού δεν ακολουθούν οι δαπάνες τις ανάγκες των πολιτών αλλά τις εσωτερικές ανάγκες αναπαραγωγής του συστήματος. Ο απαραίτητος διαχωρισμός της παραγωγής των υπηρεσιών υγείας από τη ζήτηση, που επιτρέπει τον έλεγχο των δαπανών με κριτήρια την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα και που καθόρισε την ανάπτυξη των συστημάτων στον αναπτυγμένο και όχι μόνο κόσμο παραμένει όνειρο θερινής νυκτός.

4. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο απαράδεκτος κρατισμός του συστήματος έχει οδηγήσει στην εξοργιστική ιδιωτικοποίηση του αφού περίπου οι μισές δαπάνες του συστήματος αφορούν ιδιωτικές πληρωμές φέρνοντας Ελλάδα στη δεύτερη θέση παγκοσμίως υψηλότερα κατά πολύ των ΗΠΑ και αυτό στο όνομα της διατήρησης του «δημόσιου (!)» χαρακτήρα του συστήματος. Εδώ η συμπαιγνία της κεντρικής διοίκησης (υπουργείου) και συντεχνιών είναι καθοριστική.
5. Η τεχνολογία του δημόσιου τομέα έχει απαξιωθεί με αποτέλεσμα οι άρρωστοι και το ασφαλιστικό σύστημα να χρησιμοποιούν κατά προτεραιότητα τις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα καθιστώντας την υγεία μια από τις πιο αποδοτικές επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

6. Η αξιολόγηση του συστήματος αλλά και των φυσικών προσώπων που εργάζονται σ’ αυτό ( κυρίως γιατρών) είναι ανύπαρκτη. Το πρότυπο αυτό της χώρας μας αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Οι τελευταίες μάλιστα ρυθμίσεις των νόμων Αβραμόπουλου και Ξενογιαννακοπούλου, έδωσαν τη χαριστική βολή αφαιρώντας και το τελευταίο κίνητρο και υπαλληλοποιώντας μια κατηγορία επιστημόνων όπου η γνώση και η επάρκεια αποτελούν το ακρογωνιαίο λίθο της απόδοσής τους..Η απονομή διευθυντικών τίτλων, μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία, χωρίς κρίση, απαξιώνει τους ικανούς για κατάληψη θέσης διευθυντών γιατρούς του ΕΣΥ και στερεί τη δυνατότητα άλλων να εισέλθουν στο σύστημα στην ανώτατη βαθμίδα. Ταυτόχρονα δημιουργεί αχρείαστη δαπάνη που δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες του συστήματος και των αρρώστων.


Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις η Εταιρεία των συντονιστών διευθυντών του ΕΣΥ προτείνει ένα βραχυ-μεσοπρόθεσμο σχέδιο ριζικής μεταρρύθμισης του αναχρονιστικού, δαπανηρού και ποιοτικά αναποτελεσματικού συστήματος υγείας με βάση τα ακόλουθα στοιχεία.

1. Αποτελεσματική κεντρική διοίκηση του συστήματος με τη σύσταση θέσης γενικού διευθυντού του ΕΣΥ επιλεγμένου με επιστημονικά και διοικητικά, και όχι κομματικά, κριτήρια.

2. Αντίστοιχη περιφερική διοίκηση με αυτονομία των μονάδων υγείας που θα ελέγχονται από τα αποτελέσματα τους. Αυτονομία και έλεγχος όλων των επιπέδων διοίκησης και διεύθυνσης με βάση εκπλήρωση προκαθορισμένων στόχων, με δυνατότητα αντικατάστασης των διευθυντών (και των γιατρών) όταν δεν ανταποκρίνονται στους στόχους αυτούς.

3. Χρηματοδότηση των μονάδων υγείας με βάση την παραγωγικότητα και την απόδοση τους στο κλινικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.

4. Διαμόρφωση συστήματος αποζημιώσεων των νοσοκομείων με βάση το παραγόμενο έργο ποσοτικά και ποιοτικά (DRG’s)

5. Δυνατότητα διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού ανά μονάδα υγείας με βάση ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς

6. Ακύρωση όλων των ρυθμίσεων που αφορούν τους γιατρούς του ΕΣΥ. Αξιολόγηση και επανάκριση των ήδη υπηρετούντων διευθυντών, κατάργηση της χωρίς κρίση εξέλιξης. Δημιουργία επιτροπής από γιατρούς του ΕΣΥ, πανεπιστημιακούς γιατρούς και εκπροσώπους του υπουργείου που θα επεξεργαστούν ένα σχέδιο ενιαίας απασχόλησης των γιατρών στα κρατικά νοσοκομεία (πανεπιστημιακά και ΕΣΥ) που θα αναθεωρεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και αποτελεί τη βάση της διαφθοράς και της παραοικονομίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση οι διακηρύξεις των εκάστοτε υπουργών για πάταξή τους θα αποτελεί επικοινωνιακό υλικό για λαϊκή κατανάλωση

Το ελληνικό σύστημα υγείας οφείλει να προσαρμοστεί τόσο στα δεδομένα (οικονομικά, επιδημιολογικά και αξιολογικά) της εποχής μας όσο και στα ισχύοντα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στις αναπτυγμένες χώρες. Πρέπει να γίνει ένα πραγματικό και όχι κατ’ όνομα δημόσιο σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, δεν θα δημιουργεί αποκλεισμούς (πρόσβασης και ποιότητας) και θα διασφαλίζει την επιστημονική και εργασιακή αξιοπρέπεια των εργαζομένων σε αυτό.