Το άρθρο αυτό έχει σκοπό να ενημερώσει τους γονείς για τα αποτελέσματα του τραυματικού άγχους στα παιδιά που αντιμετώπισαν ένα οξύ τραυματικό επεισόδιο άγχους λογω τροχαίου ατυχήματος ώστε να δράσουν δεόντως αν αντιληφθούν τα σημεία που θα αναφερθούν παρακάτω.

Επειδή σε ένα οξύ τραυματικό επεισόδιο, τα παιδιά αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους ,πρέπει να υπάρχει επαγρύπνηση από τούς γονείς ,για ένα αναμενόμενο ευρύ φάσμα αντιδράσεων από το παιδί τους , ώστε να μπορούν να του προσφέρουν την ασφάλεια και την απαραίτητη βοήθεια & να επουλωθεί έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το πρόβλημα που αυτό αντιμετωπίζει .

Φανταστείτε να οδηγείτε στην εθνική οδό χωρίς διαχωριστική νησίδα ανάμεσα στα δύο ρεύματα και ξαφνικά να βλέπετε ένα αντίθετα ερχόμενο αυτοκίνητο να έχει μπει στο ρεύμα σας και να είναι θέμα δευτερολέπτων η σύγκρουση .Εσείς τότε με ακαριαία κίνηση του τιμονιού αποφεύγετε την σύγκρουση και σταματάτε φρενάροντας στην άκρη η εκτός δρόμου. Τι νοιώθετε; Φόβο; τρέμετε; έχετε μουδιάσει ; η έχετε παγώσει ;

Φανταστείτε τώρα, αν σε συναισθηματική κατάσταση ίδια με αυτήν κάποιος σας ζητήσει οδηγίες για να σας πάει στο σπίτι σας .Μπορείτε να συγκεντρωθείτε και να τον κατευθύνετε σωστά ;νοιώθετε εκνευρισμό και δεν θέλετε πολλά- πολλά ; κάνετε λάθη στις οδηγίες που του δίνετε ;

Όλοι έχουμε ένα σύστημα συναγερμού στον εγκέφαλό μας που μας προειδοποιεί πότε είμαστε σε κίνδυνο & προετοιμάζει το σώμα μας για να τον αντιμετωπίσουμε. Οι απαντήσεις μας συχνά εξαρτώνται από την μορφή του κινδύνου αλλά συνήθως αντιδρούμε με τρεις τρόπους

-Με Φόβο
-Με τρόπους διαφυγής
-Με «πάγωμα»

Για παράδειγμα αν δούμε πάνω στο χέρι σας ένα έντομο ,θα φοβηθούμε μη μας τσιμπήσει αλλά αμέσως θα το τινάξουμε από πάνω μας.

Αν δούμε ένα αυτοκίνητο να έρχεται καταπάνω μας θα προσπαθήσουμε να το αποφύγουμε (τρόποι διαφυγής) και αν βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δυνατό σκύλο -επειδή δεν είμαστε γρήγοροι & δυνατοί όπως αυτό- θα παγώσουμε.

Δύο μέρη του εγκεφάλου μας ενεργοποιούνται & απαντούν σε έναν εμφανιζόμενο κίνδυνο, το ένα τμήμα είναι αυτό που «σκέφτεται & αποφασίζει» και το άλλο τμήμα αυτό που «δρά».

Όταν ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται κίνδυνο , το τμήμα του εγκεφάλου «που σκέφτεται& αποφασίζει» διαπιστώνει πρόβλημα .Αν ο συναγερμός είναι κατά λάθος ,τότε κλείνει ο συναγερμός και συνεχίζει, αν όμως πράγματι συμβαίνει κάτι δίνει εντολή στο σώμα να ελευθερώσει κάποιες χημικές ουσίες ,για να προμηθευθεί με ενέργεια το σώμα & έτσι να μπορέσει να αντιδράσει.

Όταν αυτό συμβεί ,το τμήμα του εγκεφάλου που «σκέφτεται & αποφασίζει» απενεργοποιείται για να επιτρέψει στο τμήμα του εγκεφάλου που «δρα» να αναλάβει δράση.

Σαν αποτέλεσμα αυτού του βιολογικού συστήματος συναγερμού , συχνά τα παιδιά εμφανίζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Αυτές οι αντιδράσεις είναι γενικά μικρής διάρκειας και τα περισσότερα παιδιά επιστρέφουν στο προ του ατυχήματος επίπεδο δραστηριοτήτων. Για να αντιμετωπίσουν –διαχειριστούν το τραυματικό αυτό γεγονός συχνά χρειάζονται χρόνο & υποστήριξη & σε αυτήν την φάση κάθε ανάμνηση του γεγονότος μπορεί να επανατροφοδοτήσει η & να αυξήσει τις συναισθηματικές αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν.

Μερικά παιδιά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συναισθηματικές αυτές αντιδράσεις με το πέρασμα του χρόνου & αναπτύσσουν μετατραυματικό σύνδρομο .

Ο τύπος, η σοβαρότητα και η διάρκεια που εκτίθεται κάποιο παιδί στο τραυματικό γεγονός επηρεάζουν οπωσδήποτε την φάση αποκατάστασης.

Η κατάσταση αυτή εξαρτάται από την φάση ανάπτυξης του παιδιού.

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΕ ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 0-5 ΧΡΟΝΩΝ

Σωματικές λειτουργίες

Σηκώνεται
Μπουσουλάει
Περπατάει
Μιλάει/γράφει
Κοιμάται οργανώνοντας το οράριο του ύπνου του

Γνωστικές λειτουργίες

0-1 ΧΡΟΝΩΝ

Μπορεί να αναπτύσσει την ικανότητα σύμφωνα με την οποία κάτι που παρατηρεί εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα κι αν είναι εκτός πεδίου ορατότητας.

3-6 ΧΡΟΝΩΝ

Ξεκινάει να αναπτύσσει δεξιότητες ,να λύνει προβλήματα, συνεργάζεται με άλλα παιδιά, και κοντρολάρει τον έλεγχο του.


Ο εαυτός του & οι άλλοι άνθρωποι


0-1 ΧΡΟΝΩΝ

Ανάπτυξη εμπιστοσύνης & σιγουριάς όταν εκπληρώνονται βασικές ανάγκες (προσκόλληση),αυτοχαλάρωσης, συναισθηματικής ρύθμισης


1-3 ΧΡΟΝΩΝ

Αυτονομία & ανεξαρτησία(μαθαίνει να τρώει και να ντύνεται μόνο του
Ασφαλής εξερεύνηση του περιβάλλοντος


Συμπεριφορά

1-2 ΧΡΟΝΩΝ

Προσκολλάται στους γονείς του ,κλαίει & δεν δέχεται άλλον εκτός από τους γονείς (άγχος αποχωρισμού).

1-5 ΧΡΟΝΩΝ

Περιοδική κακή διάθεση
Παίζει δίπλα δίπλα με άλλα παιδιά
Ξεκινάει να αναπτύσσει την ικανότητα να μοιράζεται
Αρχίζει να παίζει με άλλα παιδιά όσο πλησιάζει την ηλικία να πάει σχολείο

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΞΕΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΣΕ ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 0-5 ΧΡΟΝΩΝ

Σωματικές λειτουργίες

Διαταραχές ύπνου & φαγητού
Παλινδρόμηση σε προγενέστερες συμπεριφορές(π.χ «βρέχεται» στο κρεβάτι του, μιλάει σαν μωρό.


Γνωστικές λειτουργίες


Γνωστική «οπισθοδρόμηση» (λύση προβλημάτων, μειωμένος αυτοέλεγχος)


Ο εαυτός του & οι άλλοι άνθρωποι

Αίσθημα αβοηθησίας
Ασυνήθιστα ήσυχο η επιθετικό
Φοβάται να μείνει μόνο η να πάει για ύπνο



Συμπεριφορά

Παρουσιάζει κυκλοθυμικότητα πιο & πιο έντονα, φοβάται ότι δεν θα γυρίσουν οι γονείς του
στριγκλιές που αυξάνονται σε ένταση .
Υπερβολικό άγχος αποχωρισμού που συνεχίζεται και πέραν των 2 χρονών



ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 6-12 ΧΡΟΝΩΝ


Σωματικές λειτουργίες

Μειωμένες σωματικές αλλαγές –πραγματοποιούνται αργότερα
Αναπτύσσεται μυϊκός συντονισμός
Χρειάζεται 10 ώρες ύπνο
Γνωστικές λειτουργίες
Επικεντρώνεται σε μαθησιακές ικανότητες
Συνεχίζει να αναπτύσσει την ικανότητα της γραφής & της ανάγνωσης
Αντιλαμβάνεται την σχέση αίτιο & αποτέλεσμα


Ο εαυτός του & οι άλλοι άνθρωποι

Ικανότητα αυτοελέγχου
Αυτοσεβασμός
Υπευθυνότητα
Κοινωνικοποίηση
Συναναστροφή και με άλλους εκτός των γονιών


Συμπεριφορά

Συμμετοχή σε καθημερινό πρόγραμμα(ύπνος, φαγητό) με ελάχιστες προφορικές υπενθυμίσεις από μεριάς των γονιών.
Πολλές ερωτήσεις προς τους γονείς –αυξανόμενη περιέργεια

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΞΕΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 6-12 ΧΡΟΝΩΝ

Σωματικές λειτουργίες

Σωματικές ενοχλήσεις (πονοκέφαλος, στομαχόπονος)
Αυξανόμενα ιατρικά προβλήματα
Προβλήματα συντονισμού & ισορροπίας


Γνωστικές λειτουργίες

Δυσκολία στην ανάπτυξη γλωσσικών ικανοτήτων & προφορικής επικοινωνίας.
Μαθησιακές δυσκολίες
Προβλήματα που εστιάζονται στην ολοκλήρωση καθηκόντων
Μπορεί να διαγνωσθεί σύνδρομο διάσπασης προσοχής –υπερκινητικότητας.
Δυσκολία προγραμματισμού & προσδοκιών

Ο εαυτός του & οι άλλοι άνθρωποι

Έλλειψη αυτογνωσίας.
Δεν εμπιστεύεται/φοβίες.
Άγχος.
Αισθήματα ενοχής & ντροπής.
Αντικοινωνικότητα.
Δυσκολία διαπροσωπικών σχέσεων.
Μειωμένη συναισθηματική νοημοσύνη.
Σχετική ανευθυνότητα.

Συμπεριφορά

Επιθετικότητα.
Μειωμένη αυτοεκτίμηση.
Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Δυσκολία να ακολουθεί κανόνες & οδηγίες.
Έλλειμμα αυτοελέγχου.
Αντίθετη συμπεριφορά από την αναμενόμενη.
Επαναφορά στην μνήμη του τραυματικού τραύματος κατά την διάρκεια κάποιων παιγνιδιών.
Σχολικές απουσίες.


ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝ. ΤΖΑΒΕΛΑΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΑΤΡΟΣ – ΤΡΑΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ
ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ
Υ.ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

---

Διαβάστε περισσότερα άρθρα...