Υπάρχει και η ολική αιματουρία, η οποία κατά κανόνα επηρεάζει τον έναν ή και τους δύο νεφρούς και γι' αυτό χαρακτηρίζεται και νεφρική αιματουρία. Συχνότερες αιτίες είναι οι κακώσεις των νεφρών από ατυχήματα, τα νεοπλάσματα και κυρίως το νεφροβλάστωμα, οι κύστεις των νεφρών, η οξεία σπειραματονεφρίτιδα. Μια σειρά κλινικές και εργαστηριακές δοκιμές είναι σήμερα διαθέσιμες, ώστε να εντοπισθεί το τμήμα του ουροποιητικού συστήματος που πάσχει, αλλά και το αίτιο που προκάλεσε τη διαταραχή.

Τα αίτια της ολικής αιματουρίας κατά κανόνα δρουν στον έναν ή και τους δύο νεφρούς, γι'αυτό και η ολική αιματουρία χαρακτηρίζεται και νεφρική αιματουρία. Μεταξύ αυτών συχνότερα είναι οι κακώσεις των νεφρών από ατυχήματα, τα νεοπλάσματα και κυρίως το νεφροβλάστωμα, οι κύστεις των νεφρών, η οξεία σπειραματονεφρίτιδα και σπανιότερα οι λιθιάσεις των νεφρών (νεφρολιθίαση).

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στον άνθρωπο, η νεφρολιθίαση είναι σπάνια στους σκύλους και τις γάτες, ενώ, αντιθέτως, είναι πολύ συχνή η παρουσία λίθων στην ουροδόχο κύστη και στην ουρήθρα (άρρενα).

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ολική αιματουρία μπορεί να έχουμε και σε πολύ σοβαρές κακώσεις ή βλάβες της ουροδόχου κύστης καθώς και σε περιπτώσεις γενικού αιμορραγικού συνδρόμου.

Συνηθισμένες παθολογικές καταστάσεις με τις οποίες συγχέεται είναι η αιμοσφαιρινουρία και η μυοσφαιρινουρία. Η πρώτη είναι αποτέλεσμα ρήξης των ερυθρών αιμοσφαιρίων μέσα στα αιμοφόρα αγγεία, απελευθέρωσης της αιμοσφαιρίνης και τελικά απέκκρισής της με το ούρο.

Η δεύτερη, αντίστοιχα συναντάται σε μυοπάθειες και οδηγεί στην απελευθέρωση μυοσφαιρίνης, που και αυτή διέρχεται από τους νεφρούς και απεκκρίνεται. Η πρώτη προκαλείται από ποικίλες παθήσεις του αίματος καθώς και από τοξικώσεις και δηλητηριάσεις. Η δεύτερη, κατά κανόνα, συναντιέται στους κυνηγετικούς σκύλους, συνήθως μετά την πρώτη έξοδό τους για κυνήγι. Σε μερικά μάλιστα καθαρόαιμα ζώα αποτελεί σοβαρή και δυσεπίλυτη νοσολογική κατάσταση.

Η διάγνωση θα βασιστεί στην εξέταση του ούρου με την οποία διαφοροποιείται η αιματουρία από την αιμοσφαιρινουρία και τη μυοσφαιρινουρία και συλλέγονται σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του ουροποιητικού συστήματος (κυτταρολογική εξέταση του ιζήματος). Εξάλλου, πάντοτε είναι χρήσιμο μέρος του δείγματος ούρου να στέλνεται για καλλιέργεια, ώστε να αποκλειστεί η παρουσία βακτηρίων (ουρολοίμωξη), πριν προβούμε σε περαιτέρω χειρισμούς (π.χ. καθετηριασμός).

Σήμερα μια σειρά κλινικές και εργαστηριακές δοκιμές είναι διαθέσιμες, ώστε να προβούμε στην εντόπιση του πάσχοντος τμήματος του ουροποιητικού συστήματος, αλλά και του αιτίου που προκάλεσε τη διαταραχή. Μεταξύ των αναγκαίων εξετάσεων περιλαμβάνονται η διά των υπερήχων διερεύνηση και οι ακτινογραφίες, απλές ή και ύστερα από τη χορήγηση σκιαγραφικών ουσιών. Σπανιότερα απαιτείται και βιοψία (νεφρός, προστάτης), ώστε ύστερα από ιστολογική εξέταση να τεθεί με ακρίβεια η διάγνωση.

Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της αιματουρίας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, πέραν της φαρμακευτικής αγωγής απαιτείται και χειρουργική παρέμβαση. Σε κάθε περίπτωση η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση προλαμβάνει τη μόνιμη βλάβη, κυρίως των νεφρών (νεφρική ανεπάρκεια), που δυστυχώς αποτελεί την πρώτη από τις αιτίες θανάτου των σκύλων στη χώρα μας.



ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης

• Αρχική και τελική αιματουρία στα ζώα
• Αιματουρία στα ζώα συντροφιάς